Στα γρήγορα: Τριτη full length κυκλοφορία για τον κατά κόσμον Joshua Tillman, σε παραγωγή του Jonathan Wilson.
Tην ακούσαμε: Η μεγαλομανία και ο ναρκισσισμός σε καταλαμβάνουν από το πρώτο λεπτό του album, με τον Tillman να ξεδιπλώνει τα υπαρξιακά του στιχουργικά και προσπαθώντας να ακουστεί πότε σαν τον Elton Jοhn και πότε σαν τον Neil Young, σε ένα album που είτε ακούσεις 5 είτε και τα 75 λεπτά του album μάλλον δεν θα νιώσεις καμία διακύμανση -ίσως νυστάξεις.
Τρέξε μακριά: Νόμιζα ότι τρέχεις ήδη.
Τ’ είπες τώρα; «Στην κλίμακα υπαρξισμού της ποπ κουλτούρας, το Pure Comedy κυμαίνεται κάπου μεταξύ του The Tree of Life του Terrence Malick και του Preacher του Garth Ennis.» –Consequence of Sound
Να τ’ αφήσω; 87/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=QVaafph6HSQ
