Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης προχώρησαν σε μετεγγραφή του έργου του Αρτώ «Οικογένεια Τσέντσι» και παρουσιάζουν στο υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη μια παράσταση αιματοβαμμένη, ένα καίριο σχόλιο για την εξουσία και για τον πατερναλισμό που διέπει ακόμη και τώρα την κοινωνία μας. Τα μέλη της οικογένειας Τσέντσι αποτελούν ιστορικά πρόσωπα του τέλους του 16ου αιώνα. Ο βαθύπλουτος, αδίστακτος κόμης Τσέντσι, που πιστεύει ότι η οικογένειά του συνωμοτεί εναντίον του, διοργανώνει ένα γλέντι με αφορμή των θάνατο των δύο γιων του και βιάζει την 16χρονη κόρη του Βεατρίκη. Η Βεατρίκη μετά τον βιασμό της συνωμοτεί πράγματι μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένεια για να σκοτώσει τον πατέρα της ενώ ο πάπας επεμβαίνει με τον δικό δολοφονικό τρόπο.
Συναντήσαμε τους συντελεστές της παράστασης και συγκεκριμένα την Ιόλη Ανδρεάδη, στην οποία ανήκει η σύλληψη, η μετάφραση και η σκηνοθεσία και τους ηθοποιούς Μιλτιάδη Φιορέντζη, Ελεάνα Καυκαλά και Μαρία Προϊστάκη και τους δώσαμε τον λόγο ώστε να μας προετοιμάσουν κατάλληλα πριν βυθιστούμε στο έρεβος της ανθρώπινης φύσης.
Γιατί μας αφορά η ιστορία της οικογένειας Τσέντσι; Ιόλη Ανδρεάδη: Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία παρότι μας έρχεται από τον 16ο αιώνα γιατί αποτελεί ένα διαχρονικό σχόλιο για την εξουσία και για την ανάγκη του ανθρώπου να αποκτά «πατέρες» που θεωρεί ότι του εξασφαλίζουν προστασία και ασφάλεια. Πολλές φορές αυτό συνεπάγεται ότι αφήνουμε την ευθύνη σημαντικών αποφάσεων για τη ζωή μας σε άλλους, που θεωρούμε πιο ισχυρούς. Παρουσιάζουμε όσα συμβαίνουν στη σκηνή σαν να συμβαίνουν μέσα σε μια βιτρίνα, σαν να παρακολουθούμε εκθέματα του 16ου αιώνα που μας αφηγούνται μια ιστορία.
Έτσι όμως δε δίνεται μια μουσειακή διάσταση στο όλο εγχείρημα; Μιλτιάδης Φιορέντζης: Όχι γιατί αν και ο λόγος παραμένει ποιητικός είναι ταυτόχρονος απόλυτα άμεσος, σύγχρονος και κατανοητός. Παρά τη βιτρίνα ο λόγος περνάει στο κοινό.
Η σκηνοθέτρια Ιόλη Ανδρεάδη
Τα έργα αυτής της περιόδου είναι ιδιαιτέρως σκοτεινά αλλά μας ελκύουν εστιάζοντας στη βία και στο σεξ. Είναι στόχος της παράστασης να παρουσιάζει τη γοητεία της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης φύσης; ΜΦ: Ο βιασμός και η θανάτωση της Βεατρίκης έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες. Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και σήμερα ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας που είναι εικαστικός και ζει στη Ρώμη στα έργα του εστιάζει στο αιματοβαμμένο παρελθόν των Τσέντσι. Ο κοινός άξονας που συνδέει το τότε με το τώρα είναι το πώς η ανθρώπινη φύση μπορεί να φλερτάρει εξίσου με το σπουδαίο και με το ανίερο.
Ελεάνα Καυκαλά: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η σκοτεινή φυσιογνωμία του κόμη Τσέντσι είναι ιδιαιτέρως γοητευτική.
Μαρία Προϊστάκη: Ως Βεατρίκη στο έργο σταδιακά «ρουφάω» τη μαύρη ενέργεια του πατέρα μου και γίνομαι εγώ πιο δυνατή.
Η εξουσία διαφθείρει, σύμφωνα με το έργο; ΕΚ: Νομίζω πως ναι. Την αισθάνομαι σαν μια αυθύπαρκτη ύπαρξη που εισβάλλει μέσα σου και μετά δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτήν. Ακόμη κι αν ως ηγέτης ξεκινάς με τις καλύτερες προθέσεις η εξουσία σε τραβάει στην αρνητική πλευρά, και αυτό το κάνει και με όσους δέχονται να εξουσιαστούν από κάποιον άλλον. Η εξουσία είναι επικίνδυνη όταν ανατίθεται σε ένα μόνο άτομο. Όταν περιμένουμε από έναν να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Όσο κακός είναι ο Τσέντσι άλλο τόσο κακοί είναι αυτοί που επιτρέπουν σε έναν τέτοιο άνθρωπο να εξουσιάζει και να ασκήσει όλη αυτή τη βία χάρη στην δύναμη και στο χρήμα που κατέχει.
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης που υποδύεται τον κόμη Τσέντσι.
ΜΦ: Η ιστορία έχει να παρουσιάσει ελάχιστα παραδείγματα εξαιρέσεων. Η ίδια η εξουσία φλερτάρει με το σύνδρομο του μεγαλείου.
ΜΠ: Μιλάμε για μια περίοδο που το χρήμα μπορούσε να σε απαλλάξει από κάθε κατηγορία, μιλάμε για την εποχή που υπήρχαν τα «συγχωροχάρτια». Ακόμη και σήμερα όμως όλα αυτά υπάρχουν, αν και δεν μπορώ να πω ότι έχουμε μεσαίωνα έχουμε όμως πολύ δρόμο να διανύσουμε. Τώρα δεν υπάρχουν μάγισσες και φωτιές αλλά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι διψασμένοι για εξουσία με κάθε τρόπο. Το θέμα είναι εμείς πώς τους αντιμετωπίζουμε και πώς παίρνουμε την ευθύνη των πράξεων μας.
Οικογένεια Τσέντσι, στον υπόγειο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:30, έως τις 29 Νοεμβρίου. Είσοδος: 10 ευρώ.
