Μέχρι να ταυτιστεί όσο ελάχιστοι άλλοι καλλιτέχνες με την ηλεκτρονική σκηνή του Βερολίνου, η ανήσυχη Γερμανίδα ήταν αρκετά τυχερή να βρίσκεται στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Είτε γιατί στα τέλη των 80s ζούσε στο Λονδίνο και πρόλαβε την έκρηξη του acid house που θα έβαζε για πάντα στη ζωή μας το χαμογελαστό στικεράκι του smiley, είτε γιατί πρόλαβε να γυρίσει στην πόλη της λίγο πριν πέσει το Τείχος και να βιώσει μια νέου είδους ελευθερία που γέννησε η σχεδόν εγκαταλελειμμένη ανατολική πλευρά της πόλης του Βερολίνου. Εκεί που βρήκαν πρόσφορο έδαφος τα πρώτα dance πάρτυ, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για γείτονες και ωράρια, με τον ίδιο τρόπο που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το Ντιτρόιτ πήγαινε την χορευτική μουσική σε μονοπάτια που δεν είχε προλάβει να εξερευνήσει η σκηνή του Σικάγο.
Όπως όλοι οι συνοδοιπόροι της, είχε τους Kraftwerk για βαριά κληρονομιά και το “The Model” τους ως ψυχρό οδηγό. Έτσι, σύντομα απομακρύνθηκε απ’ το hip hop που ήταν η επιλογή των cool kids της πόλης και βρέθηκε να παίζει μουσική στο μπαρ του ανθρώπου που αργότερα θα συγκέντρωνε όλους τους ανήσυχους νέους της πόλης στο πιο επιδραστικό κλαμπ της πόλης, το Tresor. Ο λόγος για τον Dimitri Hegemann, ο οποίος πέρα από μέντορας της Allien, άνοιξε αρχικά το acid house club UFO (χωρητικότητας 100 ατόμων) και αμέσως μετά την πτώση του τείχους το Tresor στην καρδιά της ενωμένης (και πάλι) πρωτεύουσας. Με τις στενές σχέσεις του Hegemann με τη σκηνή του Ντιτρόιτ, η Allien σύντομα βρέθηκε να παίζει στο έτερο σημαντικό χώρο του Βερολίνου το E-Werk και σύντομα ακολούθησαν και τα υπόλοιπα επιτεύγματά της.
Πρώτο βήμα η ραδιοφωνική εκπομπή Braincandy και η βραχύβια ετικέτα με το ίδιο όνομα, για να φτάσει κατόπιν απ’ τα υπερεπιτυχημένα parties με το όνομα Pitch Control, στη δημιουργία της BPitch Control το 1999 που θα την έκανε διάσημη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ξεκινώντας αρχικά με κυκλοφορίες των Toktok και του Sascha Funke, σύντομα βρήκε τα ονόματα που θα άλλαζαν το status της εταιρείας. Η μεγάλη επιτυχία των Modeselektor και η αντίστοιχη, και κάπως απρόσμενη, έκρηξη του Paul Kalkbrenner που τον έκανε ένα απ’ τα πολύ μεγάλα ονόματα της πόλης, καθιέρωσαν την BPitch ως σύμβολο της αισθητικής της πόλης, αρκετά χρόνια πριν η industrial οπτική του Berghainclub αλλάξει το παιχνίδι (μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι στην BPitch κυκλοφορούν κάποια απ’τα πρώτα κομμάτια του Ben Klock). Η κορυφαία στιγμή της ετικέτας όμως, μέχρι σήμερα, παραμένει μια δική της δουλειά, η υπέροχη συνεργασία της με τον Apparat στο Orchestra of Bubbles, ένας δίσκος που δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του φαντάζει αξεπέραστος, κλάσεις πάνω απ’ όσα θα έκανε ο Apparat κάποια χρόνια αργότερα στη συνεργασία του με τους Modeselektor, ως, οι περιβόητοι πια, Moderat.
Ακολούθησε μια σειρά ρούχων με τη δική της υπογραφή, remixes στον Thom Yorke, μυθικά residencies στην Ιμπίθα για να φθάσει σήμερα να θεωρείται κάτι σαν την απόλυτη πρέσβειρα της techno στην πόλη που το αγαπά όσο καμία άλλη. Μια όμορφα δυναμικήςγυναίκας που δεν έπαιξε ποτέ το χαρτί της ριγμένης αγωνίστριας που εργάστηκε στα πλαίσια μιας έντονα πατριαρχικής πιάτσας, για τον απλούστατο λόγο ότι φρόντισε να την καθορίσει, να την διαμορφώσει και να αφήσει ανεξίτηλη την σφραγίδα της.
