Ο Δημήτρης Σακαλάκης φωτογράφισε ένα καλοκαιρινό μπάνιο στην Πάρο που οδηγεί στην κάθαρση

Ο άργιλος είναι ένας ιζηματογενής βράχος που σχηματίζεται από την καθίζηση της διάβρωσης των υλικών και έχει πολλές θεραπευτικές και ευεργετικές για το δέρμα ιδιότητες που οφείλονται στην ισχυρή παρουσία του μετάλλου. Είναι το κύριο συστατικό της γεωργικής γης και είναι απαραίτητο για τη ζωή και την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι περιοχές που περιέχουν κοιτάσματα αργίλου ήταν σχεδόν πάντα φυσικές λεκάνες συσσώρευσης ομβρίων υδάτων ή νερών ποταμού. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς αυτές τις φυσικές λεκάνες μπορούν να έρθουν σε επαφή με άλλες ξένες ουσίες, με διαφορετική σύνθεση και σύνθεση που επηρεάζουν το χρώμα τους.

Με τη βοήθεια του φωτογραφικού του φακού, ο Δημήτρης Σακαλάκης διαπίστωσε ότι ο άργιλος μπορεί να έχει κι άλλες ιδιότητες, να λειτουργήσει ως κάτι παραπάνω για τον άνθρωπο από τον ρόλο του ως φυσικό προϊόν περιποίησης. «Εκτός από τα πρακτικά οφέλη που μας προσφέρει, μπορεί να αποτελέσει και μια μορφή διαύγειας. Προέρχεται από τη γη μας, από την ίδια τη φύση, από οργανικές ύλες ακόμα και από τον εαυτό μας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

"Odyssey to MΙΤ": Πώς ένας έλληνας φοιτητής, που τον λένε Οδυσσέα, έφτασε από την Πάτρα στο Ριο ντε Τζανέιρο...

Περιγράφει την εμπειρία σε μια παραλία όπου επικρατεί το στοιχείο του αργίλου, τη διαδικασία που ακολουθούν οι επισκέπτες της σαν ένα είδος τελετής που μας φέρνει σε άμεση επαφή με τη φύση. «Ίσως, όταν απλώνουμε σε όλο μας το σώμα αυτή την καθαρή ουσία, αισθανόμαστε υποσυνείδητα ένα είδος εκλεπτυσμένης επούλωσης στις πληγές που υπάρχουν μέσα στον καθένα μας. Τη διαδικασία της βύθισης στο νερό για να ξεπλυθεί ο άργιλος μερικοί ίσως θα την περιέγραφαν ακόμη και ως αναγέννηση. Η αίσθηση της ηρεμίας που όλοι θέλουμε υπάρχει σε εκείνη την στιγμή, καθησυχάζοντάς μας για το ότι μπορούμε να ξαναρχίσουμε τη ζωή αγνοί και καθαροί. Πιθανώς η φύση σε αυτό το σημείο ενεργεί σαν εξαγνισμός στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή μας αναδημιουργώντας μας από μια ανεπεξέργαστη ύλη, από το νερό και το έδαφος».

Σε αντιπαραβολή με την κοσμική πλευρά του νησιού της Πάρου, ακριβώς δίπλα στη μεγάλη αμμουδιά του Μώλου βρίσκεται μια μικρότερη παραλία που πήρε το όνομά της από έναν τοπικό θρύλο. Λέγεται ότι από εκεί αυτοκτόνησε, πέφτοντας από έναν βράχο στη θάλασσα, ένας καλόγερος. Η ιδιαιτερότητα της παραλίας αυτής, της αμμουδιάς και του γύρω φυσικού τοπίου στον Καλόγερο επηρεάζεται από την παρουσία του αργίλου, από τα πετρώματα που δημιουργούν ένα σχεδόν απόκοσμο σκηνικό που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος sci-fi ταινίας.

Σε αυτή τη μη ανεπτυγμένη τουριστικά παραλία του νησιού βρέθηκε ο φωτογράφος, ακολουθώντας έναν φίλο στον χωματόδρομο που ανάμεσα από κέδρους μπορεί κανείς να διακρίνει τον κόλπο με τον βραχώδες χαρακτήρα. Μετά την πρώτη του επίσκεψη, βρέθηκε στην παραλία άλλες πέντε φορές, από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 6 το απόγευμα, όταν δηλαδή το φως ήταν ιδανικό για εκείνον προκειμένου να φωτογραφίσει τα πρόσωπα που επέλεξε για το project του με τίτλο «κάθαρση».  Σε δέκα πορτρέτα αποτυπώνει την επαφή του ανθρώπου με ένα ακατέργαστο αλλά ευεργετικό για τον άνθρωπο στοιχείο της φύσης, καταγράφει ένα εναλλακτικό καλοκαιρινό μπάνιο που παίρνει χρώμα από τον άργιλο και διαφέρει απ’ όσα έχουμε συνηθίσει.