Αντεροβγάλτης, ένα θεατρικό έργο σαν τηλεοπτική σειρά

Γιατί διαλέξατε τον Τζακ Αντεροβγάλτη σαν αφετηρία για να γράψετε αυτό το έργο; Ο Τζακ Αντεροβγάλτης είναι ένα μυθικό πρόσωπο το οποίο, ενώ είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, ελάχιστοι γνωρίζουν την ιστορία του η οποία είναι και η αφορμή για την οποία έγινε γνωστός. Εμείς ξεκινάμε από το τέλος της ιστορίας (ένα περιστατικό του 1987) και κατασκευάζουμε μια μυθοπλασία στηριγμένη στα περιστατικά του 1888 -1889. Ένα σύγχρονο θρίλερ, πολύ ταιριαστό για την εποχή μας. Οι λόγοι; Θα τους καταλάβετε επί σκηνής…

Ο Αντεροβγάλτης είναι μια θεατρική παράσταση που ολοκληρώνεται σε 4 επεισόδια. Ποια στοιχεία κρατάτε από το θέατρο, ποια από το σινεμά και ποια από τις ξένες τηλεοπτικές σειρές; Θέλαμε να κάνουμε μία θεατρική σειρά διότι πιστεύουμε πως αυτή η ιστορία, μόνο στο θέατρο μπορεί να παρουσιαστεί έτσι όπως την είχαμε οραματιστεί. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε, ενισχύουν το σασπένς, την δράση γενικότερα, συν του ότι ο θεατής απομακρύνεται από την θέση του παρατηρητή μιας θεατρικής διαδικασίας: εμπλέκεται (ή θέλουμε να εμπλέκεται πιο άμεσα) με τεχνικές που τις δανειζόμαστε από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση (το θέμα του μοντάζ για παράδειγμα). Οι ηθοποιοί, καλούνται να ερμηνεύσουν ένα σενάριο και όχι ένα θεατρικό έργο. Αυτό τους αποσυμπίεσε, τους ελάφρυνε και τροφοδότησε με νέα ματιά στην υποκριτική τους. Τέλος, μιλάμε πάντα για μία σειρά. Δηλαδή, ο θεατής μπορεί να έρθει να δει κάποιο επεισόδιο, το οποίο θα είναι αυτοτελές, αλλά η ιστορία δεν λήγει εκεί. Σε κάποια επεισόδια μάλιστα, το τέλος είναι απότομο. Έτσι όμως είναι οι σειρές!

Τι «μυστικά» μπορείτε να μοιραστείτε από την πλοκή του έργου, χωρίς να είναι spoiler; Αν καταφέρει να διαβάσει κάποιος πληροφορίες για την ιστορία πριν μας επισκεφτεί, θα βρει πολλά πράγματα που αργότερα θα τα δει επί σκηνής και δεν μιλάω μόνο για τα θύματα! Κυρίως για τα πρόσωπα που μπλέχτηκαν σε αυτήν την ιστορία τα οποία είναι πάρα πολλά και με διαφορετική συμμετοχή το καθένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο «αδιάβαστος» δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει. Προσοχή όμως! Ο «Αντεροβγάλτης» δεν είναι ένα σπλάτερ θρίλερ με θύματα. Είναι μια ιστορία κοινωνικής υφής, μια ιστορία του κόσμου εκείνης της εποχής ή του κόσμου γενικότερα. Αυτό δεν είναι δική μας αντίληψη για το έργο, είναι το βασικό στοιχείο του μύθου.

Ποια βιβλία, μουσικές, ταινίες, σειρές, έργα τέχνης είναι οι αναφορές σας αλλά και όλης της ομάδας Νοσταλγία, για αυτό το έργο; Από πού αντλείτε έμπνευση; Δεν μπορώ να τα καταγράψω όλα, είναι πάρα πολλά. Το σημαντικό είναι πως το έργο δεν εμπνεύστηκε από τις ταινίες που έχουν γίνει. ( Η πρόσφατη ταινία From hell να υπενθυμίσω ότι στηρίζεται σε κόμικ και ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική ιστορία, οπότε οι fan μάλλον θα απογοητευθείτε). Από την άλλη -σχετικά- πρόσφατα, βγήκε το Zodiac του Ντέιβιντ Φίντσερ που γειτνιάζει στην αφηγηματική του πλοκή. Ο πρώτος κύκλος του True Detective θα έρθει σίγουρα στο μυαλό αυτών που θα δουν έστω ένα επεισόδιο και από μουσικές (να υπενθυμίσω ότι για την σειρά μας φτιάχνεται ολοκαίνουργια μουσική από τον συνθέτη Στάθη Νταφαλιά) υπήρχε μια επιρροή κατά την συγγραφή από Loscil και Raime. Έμπνευση αποτέλεσαν οι πίνακες του Εξπρεσιονισμού και οι πίνακες του Χόπερ (για διαφορετικό λόγο ο καθένας) καθώς φυσικά και η, αγαπημένη για μένα, κουλτούρα των 80’s.

Γράφοντας το σενάριο έχετε εξαρχής φανταστεί τη σκηνοθετική προσέγγιση; Γράφοντας το σενάριο, σκηνοθετούσα παράλληλα. Ο Αντεροβγάλτης είναι ένα πολύ προγραμματισμένο όραμα. Φτιάχτηκε, όπως θα φτιαχνόταν μια ταινία και όχι ένα θεατρικό έργο. Ο θεατής που θα ενεργήσει στην παράσταση με τους χρόνους του θεάτρου (που είναι διαφορετικοί), κινδυνεύει να χάσει το έργο. Πρέπει να το παρακολουθήσεις (ή να είσαι έτοιμος/η να το παρακολουθήσεις), όπως μια σειρά στην τηλεόραση, χωρίς να μπορείς να πας πίσω για να ξαναπαίξει το σημείο που έχασες, μόνο και μόνο γιατί, δεν είσαι στον καναπέ του σπιτιού σου αλλά σε ένα θέατρο. Ή περίπου.

Τι να περιμένουμε ερχόμενοι στο Rabbit hole, στο πρώτο επεισόδιο του Αντεροβγάλτη; Μπορείτε να περιγράψετε την ατμόσφαιρα με 5 επίθετα; Θα απαντήσω με ρήματα. Να περιμένετε να: διασκεδάσετε [1]. Να ξαφνιαστείτε [2]. Να εκνευριστείτε [3]. Να σκεφτείτε – κατά την διάρκεια [4]. Να αναρωτηθείτε -πολλές φορές [5] + Να εμπλακείτε ή στην ιστορία ή στο πού πάει το θέατρο: το πρώτο αφορά την ταύτιση των θεατών, το δεύτερο την αποστασιοποίηση [6].

Για τι μιλά τελικά ο μύθος του Τζακ, την απειλή, την κοινωνική παρακμή, το δίκιο και το άδικο, το κακό που επιστρέφει; Ξέρετε, μιλά για όλα αυτά που με ρωτήσατε. Αλλά στο τέλος, αν πετύχει η σειρά, ο κάθε θεατής θα μιλά για τα δικά του. Όχι για την εξέλιξη της υπόθεσης, αλλά για ποιον λόγο τελικά, ανέβηκε ο Αντεροβγάλτης. Θα δούμε!