Δαμάζοντας τα Κύματα
Είναι αστείο, είπε κάποτε ο Τρίερ, ότι οι άνθρωποι επιτρέπουν στον εαυτό τους να παίξουν σε ένα φιλμ στο οποίο κάποιος τους ικανοποιεί σεξουαλικά μέσα σε ένα λεωφορείο. Η σκηνή όπου η Έμιλι Γουότσον “βάζει χέρι” σε έναν ανυποψίαστο μεσήλικα δεν είναι κάτι που συναντάς σε οποιαδήποτε κοινωνική ταινία.
Οι Ηλίθιοι
Ηardcore εδώ είναι μάλλον όλη η ταινία. Το περίεργο σενάριο όπου ένα γκρουπ νέων ανθρώπων παριστάνουν τους διανοητικά καθυστερημένους για να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους δε σοκάρει, δεν ξέρω αν προβληματίζει αλλά παραξενεύει.
Χορεύοντας στο Σκοτάδι
Αυτή είναι η πιο γκροτέσκα και φορτισμένη συναισθηματικά ταινία του Τρίερ. Το κάνει ακόμα χειρότερο το γεγονός ότι όλα τα κακά και τα άσχημα γίνονται τραγουδιστά ακόμα και την στιγμή που η Bjork ετοιμάζεται να κρεμαστεί.
Dogville
Χωρίς το φινάλε, η ιστορία της γυναίκας-φυγά στην μικρή Αμερικάνικη πόλη θα ήταν εξίσου δυνατή και παράλληλα θλιβερή. Άσχημο να μη σε θέλει ένα ολόκληρο χωριό. Και ένα απροσδόκητο μακελειό αλλάζει όλη την ιστορία.
Αντίχριστος
Ένα ζευγάρι χάνει το παιδί του. Θλίψη, λύπη και τρέλα. Και “Αυτή” προχωρά σε κλειτοριδεκτομή. Η πιο σκληρή σκηνή σε ταινία του Τρίερ.
