Έφηβοι γυρνάνε την ταινία τους στο δημόσιο χώρο του Πύργου, στο πλαίσιο της Camera Zizanio. Όλη η πόλη μετατράπηκε άλλη μια φορά σε ένα πελώριο πλατώ.
Ήταν η δεύτερη φορά που επισκέφτηκα μαζί με την κόρη μου (ήταν πλέον κοτζάμ 5 ετών) το Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, το 19ο αισίως (μαζί με την 19η Camera Zizanio), το μοναδικό φεστιβάλ για το παιδί σε όλη την Ελλάδα, πρότυπο πολιτιστικής αποκέντρωσης, που έχει feedback και φανατικό κοινό, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό –ακόμη και παιδιά από την Κίνα το ακολουθούν μέχρι την σημερινή ενηλικίωσή τους! Δεν θα μιλήσω για τον ενθουσιασμό της πιτσιρίκας μου (είχε εκδηλωθεί και πέρσι ήδη στα 4 της χρόνια), όποτε έμπαινε στην σκοτεινή αίθουσα και παρακολουθούσε καθηλωμένη μαζί με πολλούς συνομήλικούς της αγκαλιά με τα ποπ κορν της σερί 4, ακόμα και 5 φιλμ, μυθοπλασίας και animation. Ούτε καν για τις πολυβραβευμένες στην πλειονότητά τους και προερχόμενες από τα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ ταινίες, που απολαμβάνει μαζί με τους λιλιπούτειους κι έφηβους θεατές και ο πιο αυστηρός ενήλικας σινεφιλ (στο φεστιβάλ διαγωνίστηκαν 64 ταινίες, 19 μεγάλου μήκους και 45 μικρού και μεσαίου μήκους από 34 χώρες).
Θα ήθελα, έστω και καθυστερημένα (η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο τέλος του 2016) να εστιάσω στην κατάσταση που επικρατεί στην πόλη του Πύργου τις μέρες που εκτυλίσσεται η διοργάνωση, κια θα μπορούσε να αποτελέσει τον πιλότο για πολιτιστικές, ακόμη και κοινωνικές δράσεις. Ωραίες, επαναλαμβάνω, οι προβολές των παιδικών ταινιών από τη διεθνή σκηνή, που δημιουργούν μια βαθιά υποδομή, αλλά η πόλη, όσο διαρκεί το φεστιβάλ μεταμορφώνεται σε ένα ζωντανό εργαστήρι, στο οποίο η πιτσιρικαρία και οι έφηβοι γυρνάνε τα δικά τους φιλμ. Γιατί στο Φεστιβάλ Ολυμπίας χάρη στην Camera Zizanio τα παιδιά φτιάχνουν τις δικές τους ταινίες στο δημόσιο χώρο. Με άλλα λόγια, η πόλη του Πύργου, η βάση (η διοργάνωση εξακτινώνεται σε Πύργο, Aμαλιάδα, Πάτρα, Αγρίνιο, Λεχαινά, Ζαχάρω, Μεσολόγγι, και Γαστούνη), λειτουργεί ως ένα πελώριο πλατώ. Αυτό δεν θα το δεις να συμβαίνει ούτε στην Αθήνα, ούτε καν στη Θεσσαλονίκη. Κρίμα.
Σε έναν άτυπο απολογισμό της 19ης διοργάνωσης ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Δημήτρης Σπύρου, που ήδη έχει βάλει μπρος για την 20η διοργάνωση, προτάσσει τη θέση που απέκτησε το ντοκιμαντέρ: “Για πρώτη φορά αναδείχθηκε σε ανεξάρτητη δομή”, λέει καμαρώνοντας.Θα υπάρχει και συνέχεια, ασφαλώς.
Λιλιπούτειοι θεατές του Φεστιβάλ δίνουν συνέντευξη για τις ταινίες που είδαν.
Από τις πρώτης γραμμής πρωτοβουλίες του 19ου Φεστιβάλ ήταν οπωσδήποτε κι η μεταγλώττιση στην αραβική γλώσσα μικρών ταινιών κινούμενων σχεδίων, που προβλήθηκαν σε ειδικές προβολές για τα παιδιά του κέντρου προσφύγων της Μυρσίνης Ηλείας, τα οποία πανηγύριζαν.
“Το Φεστιβάλ έχει δημιουργήσει μια μαγιά σινεφίλ παιδιών και νέων, που ξαναγυρίζουν σε αυτό κάθε χρόνο, όπου κι αν βρίσκονται, οτιδήποτε κι αν κάνουν”, συνοψίζει ο Σπύρου, φέρνοντας το παράδειγμα της Γεσθημανής (Μάνιας) Ρουμπάνη, η οποία ξεκινώντας, σχήμα του λόγου, από μωρό έχει μετάσχει σχεδόν σε όλα τα εργαστήρια και τις φάσεις της διοργάνωσης, την οποία αισθάνεται σαν το σπίτι της.
Στο ιστορικό κινηματοθέατρο Απόλλων γινόταν καθημερινά το αδιαχώρητο.
Τον ρωτώ για τον σχεδιασμό του 20ου Φεστιβάλ, που ήδη έχει ξεκινήσει. Υπάρχουν ιδέες για θεματικές, αλλά θα οριστικοποιηθούν μετά από κάμποσα ταξίδια. Η αρχή γίνεται στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου “γίνονται οι πρώτες επαφές”, όπως λέει, προσθέτοντας ότι στο μεταξύ έχει ήδη ξεκινήσει και το σεμινάριο για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι επεξεργάζονται εκπαιδευτικό υλικό πραγματοποιώντας εργαστήρια κινηματογράφου.
Το ραντεβού για το 20ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους στο τέλος του 2017, όπως αντιλαμβάνεστε, έχει δοθεί ήδη. Σύνθημά του: «Παιδιά, πετάξτε τα tablet, δείτε σινεμά και γυρίστε τις ταινίες σας!».
