10. Προς το τέλος της ζωής του, ο Μπάροουζ συνήθιζε να ζωγραφίζει. Μόνο που αντί για πινέλο είχε μια “διμούτσουνη” καραμπίνα (ενίοτε και άλλα όπλα που έτσι κι αλλιώς του άρεσαν), που έφτυνε χρώμα.
11. Ακόμη ένα κομμάτι από το “The Black Rider”, του Γουέιτς, σε στίχους Μπάροουζ.
12. Ο άνθρωπος που τον ενσάρκωσε εξαιρετικά στη μεγάλη οθόνη κατά τη μεταφορά του Γυμνού Γεύματος, ο Πίτερ Γουέλερ, μιλάει για την εμπειρία του, μπροστά σε ένα κοινό, που σημειωτέον είχε έρθει για να δει μια προβολή του Ρόμποκοπ, όπου επίσης πρωταγωνίστησε ο Γουέλερ.
Στην τελευταία σελίδα, ο Ζάππα διαβάζει Μπάροουζ και ο συγγραφέας δίνει συμβουλές στους νέους
