Γιάννης Αναστασάκης, ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας.
Στην εποχή της Κρίσης ένα Φεστιβάλ δεν οφείλει να δίνει βήμα μόνο στους Έλληνες καλλιτέχνες, αλλά και να συνεχίζει να φροντίζει για την ώσμωση με τους ξένους δημιουργούς. Τα τελευταία χρόνια απολαύσαμε στην Αθήνα παραστάσεις που μας έφεραν σε γόνιμη επαφή με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις στην Ευρώπη. Αυτή η αλυσίδα δεν πρέπει να σπάσει. Η εσωστρέφεια δεν πιστεύω ότι θα ωφελήσει τις τέχνες στη χώρα μας. Καμιά εσωστρέφεια δεν ωφέλησε ποτέ. Ο δήθεν…αναστοχασμός και η διαφύλαξη μιας τάχα …εθνικής ταυτότητας ανοίγουν επικίνδυνες ατραπούς. Οι τέχνες, τα γράμματα κι οι επιστήμες έγιναν κοινό κτήμα της ανθρωπότητας και αναπτύχθηκαν όταν οι λαοί συνειδητοποίησαν ότι η Γη είναι ένας μικρός πλανήτης. Περπατιέται!
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, το ταξίδι! Για να γίνει αυτό δεν αρκούν οι καλές προθέσεις: το Φεστιβάλ Αθηνών πρέπει να στηριχθεί γενναία από την πολιτεία για να συνεχίσει το σπουδαίο έργο του και να συνδεθεί στενά με τα Φεστιβάλ της Ελλάδας και της Ευρώπης. Νομίζω ότι στην πραγματικότητα αυτό είναι το ζητούμενο: ένα πλαίσιο δράσης που θα αποφασισθεί από τη πολιτεία και θα τηρηθεί σε βάθος -τουλάχιστον- πενταετίας.
Υποθέτω ότι το ίδιο θα υποστήριζα και αν το θέμα μας ήταν η εκπαιδευτική πολιτική ή η πολιτική στον τομέα της υγείας. Μια τέτοια πολιτική δε μπορεί να είναι, φυσικά, ασύμμετρη με τα πρόσωπα που θα την υλοποιήσουν. Ένας διευθυντής Φεστιβάλ με όραμα και ένα ΔΣ με γνώση και ουσιαστικές αρμοδιότητες οφείλουν να βρουν και τρόπο συνεργασίας και τρόπο συνεννόησης. Ξέρω πως δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Αλλά μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα να καταπιαστούμε με τα δύσκολα και να τα βγάλουμε πέρα;
Απαντούν στις επόμενες σελίδες οι: Γιάννης Λεονταρής, Χρηστος Αγγελάκος, Άντζελα Μπρούσκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Γιάννης Αναστασάκης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Βασίλης Νούλας, Βασίλης Μαζωμένος, Γιάννος Περλέγκας, Mαρία Μαγκανάρη, Ένκε Φεζολάρι, Βασίλι Κουκαλάνι, Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), Φωτεινή Παπαδοδήμα, Κώστας Κουτσολέλος