Ένκε Φεζολάρι, σκηνοθέτης
Θέλουμε ένα φεστιβάλ που θα γίνει ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, θα εισάγει και θα εξάγει τις παραστατικές τέχνες, και θα είναι μια ευκαιρία όχι μόνο να έρθουν ξένες παραστάσεις και παραγωγές αλλά θα λειτουργεί και ως ένα εξαγώγιμο προϊόν, ώστε να πηγαίνουν και έξω οι παραγωγές του Ελληνικού Φεστιβάλ, μια αγορά θεάτρου, με ένα τρόπο. Το Φεστιβάλ πρέπει να διατηρεί τον ελληνικό χαρακτήρα, αλλά συγχρόνως πρέπει να ανοίξει και σε άλλες γειτονιές, πιο υποβαθμισμένες, με δράσεις, παραστάσεις και συναυλίες’ σε περιοχές του Πειραιά και της περιφέρειας, έχοντας δυο κατευθύνσεις σίγουρα, νέες δυνάμεις και παλιές και επίσης συνεργασίες με φορείς της τοπικής κοινότητας, ενεργούς πολίτες ,όπως το ζήσαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Το Φεστιβάλ πρέπει να συμπεριλαμβάνει και να χαράζει μια γραμμή και μια σκεπή που θα διακρίνεται καθαρά και ο σκοπός του. Τον Ιούνιο, που είναι νεκρός μήνας, να γίνονται παραστάσεις και πειραματισμοί πάνω στο Αρχαίο Δράμα στην Επίδαυρο από νέες ομάδες και σκηνοθέτες. Το χειμώνα θα μπορούσαν οι παραγωγές του να πηγαίνουν και στη περιφέρεια.
Απαντούν στις επόμενες σελίδες οι: Γιάννης Λεονταρής, Χρηστος Αγγελάκος, Άντζελα Μπρούσκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Γιάννης Αναστασάκης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Βασίλης Νούλας, Βασίλης Μαζωμένος, Γιάννος Περλέγκας, Mαρία Μαγκανάρη, Ένκε Φεζολάρι, Βασίλι Κουκαλάνι, Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), Φωτεινή Παπαδοδήμα, Κώστας Κουτσολέλος