Η απονομή των φετινών βραβείων Όσκαρ θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 2 Μαρτίου. Δηλαδή μια μέρα πριν βουτήξει σύσσωμος ο πληθυσμός της χώρας στον ταραμά της Καθαρής Δευτέρας. Είναι μια εξαιρετική χρονική συγκυρία για όσους θέλουν (και μπορούν) ν’ αντέξουν τόσες ώρες ξύπνιοι, για να δουν την «ομάδα» τους να κερδίζει ή να χάνει. Ταραμά δεν τρώω, ούτε νομίζω ότι θ’ αντέξω τόσες ώρες για να δω όλη την τελετή. Είδα, όμως τις 9 ταινίες που προτείνονται για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
The Wolf of Wall Street (Ο Λύκος της Wall Street)
Σκορσεζίστες και σκορσεζίτισσες, που τον ακολουθούν παντού και πάντα. Πρώην γκόλντεν μπόιζ που νομίζουν ότι αναγνωρίζουν ένα κομμάτι του εαυτού τους στον «Λύκο» (προς τα πού να μουτζώσω). / Όσοι γουστάρουν ακόμα τα πάρα πολύ έξαλλα πάρτι και τους λείπουν οι «παλιές, καλές εποχές» (δεν ξέρω ποιες ακριβώς, ήμουν αγέννητη). / Αυτοί που έβγαλαν λεφτά πριν την κρίση του Χρηματιστηρίου, νομίζοντας ότι ξεγέλασαν και ξεζούμισαν τον καπιταλισμό, έστω και για κέρδος 3,75 ευρώ ανά μετοχή, επί 500, ίσον 1875 ευρώ (που έγιναν γαρούφαλα στα πόδια της Πέγκυς Ζήνα). / Χαμερπή σκουλήκια που θέλουν να κάνουν κάποια στιγμή στο μέλλον αυτό που έκανε τότε ο «Λύκος». Αλλά με άλλο τρόπο, γιατί αυτή η κομπίνα, πάει, πέρασε(;). / Όσοι έχουν προδικάσει ότι πάαααλι δε θα το «σηκώσει» ο ίδιος ο ΝτιΚάπριο για τον α΄ αντρικό ρόλο και προσπαθούν να συμβιβαστούν με το βραβείο της καλύτερης ταινίας.
American Hustle (Οδηγός Διαπλοκής)
Ολντ σκουλ (κι ελαφρώς μπίτσογλου) κομμώτριες, που τους λείπει η εκτενής χρήση ρόλεϊ παλαιού τύπου στη δουλειά τους. / Ιδιοκτήτες καταστημάτων με ορίτζιναλ 70s αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έμποροι ρούχων που έχουν υποστεί «βιντατζοποίηση» και επιθυμούν διακαώς να συνεχιστεί το «καμπάκ» εκείνης της εποχής, για να ξεπουλήσουν τα επίχρυσα τασάκια ή τα ρούχα που έχουν ξεμείνει απούλητα, γιατί «πού θα το βάλεις μωρέ Χρυσούλα τέτοιο ντεκολτέ μέχρι τον αφαλό; Πάρε κάτι άλλο, καλύτερα».
Captain Phillips
Συνταξιούχοι του εμπορικού ναυτικού, που – ευτυχώς – δεν έζησαν ποτέ πειρατεία στα δύσκολα χρόνια της δουλειάς τους. / Υποψήφιοι διδάκτορες νομικής στο αντικείμενο του Δικαίου των Διεθνών Υδάτων, που πιστεύουν ότι το διδακτορικό τους τελικά θα χρησιμεύσει σε κάτι (μπα). / Υποψήφιοι για το Διπλωματικό Σώμα, που νομίζουν ακόμα ότι αν τελικά καταφέρουν να «τρουπώσουν», θα ζητείται η γνώμη τους για την επίλυση τέτοιων διαφορών διεθνούς φύσης και δε θα αρχειοθετούν χαρτούρα από την εποχή του Ρήγκαν στις απανταχού ελληνικές πρεσβείες. / Αφοσιωμένοι φανς του Τομ Χανκς που τον έχουν πετύχει πάνω από 3 φορές σε παραλία της Αντιπάρου και δεν έχουν καταφέρει ακόμα να του ζητήσουν αυτόγραφο. / Θρήσκες γιαγιάδες που εκτιμούν το γεγονός ότι ο Τομ κουβαλάει τον Επιτάφιο κάθε Μεγάλη Παρασκευή στην ορθόδοξη εκκλησία του Λος Άντζελες.
Nebraska
Όσοι παρακολουθούν μανιωδώς αμερικάνικες σειρές με τόπο αναφοράς «την άλλη Αμερική», εκτός Νέας Υόρκης και Ουάσινγκτον. / Τριαντάρηδες που αναγνωρίζουν ελαφρά σημάδια άνοιας στους γονείς τους κι έχουν αρχίσει να φοβούνται για το μέλλον τους. / Αυτοί που είναι ακόμα έξαλλοι, επειδή το 2012 δεν κέρδισε στην αντίστοιχη κατηγορία το «The Descendants».
12 Years a Slave (12 Χρόνια Σκλάβος)
Όσοι θεώρησαν το Django Unchained πολύ «κάπως» για να είναι σπουδαίο (ούτε οι ίδιοι κατάλαβαν τί ακριβώς ήταν το «κάπως»). / Νοσταλγοί των παλιών καλών ελληνικών σειρών όπου έκλαιγαν με λυγμούς σε κάθε κακό – για τον πρωταγωνιστή – τουίστ του σεναρίου. / Αυτοί που ορκίζονται στο όνομα, το μούσι και κάτι άλλο (το ταλέντο, βρε, αμέσως εσείς) του Φασμπέντερ και δεν έχουν σιχτιρίσει με το ψυχοπλάκωμα των ταινιών του ΜακΚουήν. / Να σημειωθεί ότι αν θέλεις να το «σηκώσει» το συγκεκριμένο, ΔΕΝ είσαι true Cumberbitch.
Dallas Buyers Club
Αυτοί που θεώρησαν εξαρχής υπερβολικό το «Philadelphia» και δε συγκινήθηκαν (οι αναίσθητοι) ούτε στη σκηνή προς το τέλος της ταινίας, όπου ο σμπαραλιασμένος Χανκς σηκώνει τα χέρια ψηλά, ακούγοντας και χορεύοντας την αγαπημένη του όπερα. / Οι «I-told-you-so» για το υποκριτικό ταλέντο του Μάθιου Μακόναχι από εποχής «How to lose a guy in 10 days» (υπερβολή). Οι «δεν του το ‘χα» όψιμοι φανς του ιδίου, λόγω True Detective. / Υποστηρικτές των δικαιωμάτων των LGTB που κάθε χρόνο κατεβαίνουν στο Pride (ή και όχι). / Όσοι ξύνουν πηγούνι όταν βλέπουν ότι ο Jared Leto ασχολείται τόσο τη μπάντα του και δεν αφοσιώνεται πλήρως στην υποκριτική (και μετά θέλουν να τον ταρακουνήσουν από τους ώμους και να του πουν «ΣΥΝΕΛΘΕ»).
Gravity
Σινεφίλ που προτιμούν οι διάλογοι στις ταινίες να φτάνουν το πολύ τις 20 γραμμές. Αποτυχημένοι (για τους ίδιους, επειδή δε δουλεύουν στη NASA) αστροφυσικοί που αναγνωρίζουν τα ολίγα επιστημονικά ατοπήματα που έχουν υπεισέλθει στο σενάριο, αλλά δεν παραγνωρίζουν την ανανεωμένη όψη των μπουτιών της Σάντρα Μπούλοκ. / Όσοι έπιασαν τις αντιθέσεις, ομοιότητες και τα λοιπά «λογοτεχνικά σχήματα» με τα οποία δούλεψε ο Κουαρόν και θεώρησαν ότι ήταν αρκετά για να ξεχαστούμε που ο (αξιότιμος κύριος) Κλούνεϊ μας άφησε στο πρώτο μισάωρο και μετά είχαμε μόνο το χαβά της Σάντρα(ς) και της έλλειψης βαρύτητας. / Οι μανάδες που δε θέλουν τα παιδιά τους να ανεβαίνουν σε μηχανάκια, γιατί «είδες τί κινδύνους κρύβει εκεί έξω ο κόσμος, πάνω και κάτω από τη στρατόσφαιρα» και θέλουν να διαδοθεί παγκοσμίως αυτό το μήνυμα.
Philomena
Όσοι συγκινήθηκαν με το θέμα των υιοθεσιών και θέλησαν να κατεδαφίσουν το μοναστήρι, στο τέλος της ταινίας. / H θεία της φίλης μου της Χριστίνας, που, μια φορά που είχε αρρωστήσει το παιδί της και είχε πει πάρα πολύ στα σοβαρά «ε, και να πεθάνει, θέλημα Θεού είναι», συνεχίζοντας το πλέξιμο δίπλα από το κρεβάτι του νοσοκομείου. / Όσοι αγαπούν πάρα πάρα πολύ το βρετανικό φλέγμα, τα outsiders και θέλουν σώνει και ντε να παραμείνει η Φούλαμ στην πρέμιερ ληγκ.
Her (Δικός της)
Η αδερφή μου, που κοιμάται με το κινητό κάτω από το μαξιλάρι. / Όσοι έχουν ρωτήσει έστω μια φορά στη ζωή τους τη Siri αν τους αγαπάει. / Οι ερωτευμένοι με τα μάτια του Χοακίν. / Όσοι άφησαν την καρδιά τους στον Jonze, για να την παραγουλιάσει σα χταπόδι στους βράχους της Σερίφου.
Προσωπικά είμαι ανάμεσα στο Dallas Buyers Club και το Nebraska. Αν το πάρει το American Hustle θα αποσύρω όλα τα faux κοσμήματά μου, εις ένδειξη διαμαρτυρίας (τη μούρη κρέας θα τους κάνω, το ξέρω).
