Πίσω στο 1999, τέσσερις μουσικοί στα 20s τους συναντήθηκαν στο Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας για να κάνουν αυτό που αγαπούν: Να δημιουργήσουν μουσική. Δύο δεκαετίες μετά, οι Ladytron εξακολουθούν να απολαμβάνουν την καθολική αναγνώριση, καθώς δεν σταματούν να αναζητούν νέους ηχητικούς δρόμους αψηφώντας φόρμουλες και μόδες.
Η τετράδα των Helen Marnie, Daniel Hunt, Mira Aroyo και Reuben Wu απέκτησε γρήγορα φήμη, παίζοντας σε ασυνήθιστα μέρη και σε χώρες που άλλες μπάντες σπάνια επισκέπτονταν. Οι τρεις πρώτοι δίσκοι τους – 604, Light & Magic και Witching Hour- τους οδήγησαν σε εμφανίσεις μαζί με τους Nine Inch Nails, την Bjork και τον Brian Eno. Ο τελευταίος είχε δηλώσει πως οι Ladytron ήταν για εκείνον το καλύτερο παράδειγμα βρετανικής pop.
To 2019, μετά από 8 χρόνια solo αναζητήσεων, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο με τον έκτο δίσκο τους, Ladytron, που έτυχε αποθεωτικής υποδοχής, όπως ακριβώς και ο φετινός, Time’s Arrow, με τα υπέροχα City Of Angels και Faces να έχουν ήδη ξεχωρίσει.
Αρκετά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, οι Ladytron επιστρέφουν στο πλαίσιο του Release Athens X SNF Nostos, στις 23 Ιουνίου, για να μας χαρίσουν μία μοναδική electro-pop εμφάνιση με κομμάτια-σταθμούς όπως τα Seventeen, Playgirl, Ghosts, Destroy Everything You Touch.
Λίγο πριν αυτό συμβεί, η συνθέτρια και frontwoman των Ladytron, Helen Marnie, μίλησε στην Popaganda για όλα όσα ο χρόνος τους έχει φέρει, για την οκταετή παύση τους, αλλά και για όσα ανυπομονούν να μοιραστούν ξανά μαζί μας.
Από το 1999, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην τεχνολογία του ήχου. Πώς σας επηρέασε η εξέλιξη της τεχνολογίας στη διαμόρφωση του ήχου σας όλα αυτά τα χρόνια;
Η τεχνολογία έχει αλλάξει, ναι, αλλά δεν νομίζω ότι έχουμε αλλάξει πολύ τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούμε. Πάντα συνδυάζαμε αναλογικό εξοπλισμό με ψηφιακό, αξιοποιώντας την τεχνολογία, αλλά προσθέτοντας τη ζεστασιά των πραγματικών οργάνων. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, γιατί ένα plugin μπορεί να ακούγεται υπέροχο – αλλά μπορεί να ακουστεί πολύ καλύτερο με ένα αναλογικό synth.
Τι σας οδήγησε στη σχεδόν οκταετή παύση πίσω στο 2011; Σκεφτήκατε ποτέ εκείνη την περίοδο ότι αυτό μπορεί να είναι το τέλος για τους Ladytron;
Ξέραμε ότι δεν ήταν το τέλος. Ήταν απλώς μια περίοδος κακού timing. Αυτό που είχαμε προβλέψει, ότι περίπου ένα με δύο χρόνια θα κάναμε ένα διάλειμμα, κατέληξε να είναι πολλά περισσότερα λόγω προσωπικών ζητημάτων και οικογενειακών υποχρεώσεων. Εκείνο το διάστημα γράφαμε όλοι μουσική, οπότε ξέραμε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τελειώσει αυτό που κάνουμε.
Το νέο σας άλμπουμ μπορεί να γράφτηκε εν μέσω πανδημίας, δεν έχει όμως διάθεση να κλαφτεί για το lockdown και όλα όσα ζήσαμε τότε. Πες μου περισσότερα για τη σημασία του Time’s Arrow για εσάς.
Θέλαμε το άλμπουμ να είναι ο αντίποδας της πανδημίας. Είχα χορτάσει από μουσική που μιλούσε τόσο στενά για την απομόνωση και την κατάθλιψη που έφερε η πανδημία. Αυτό το άλμπουμ μπορεί να γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά μέχρι εκεί. Ήθελα να προχωρήσω πέρα από αυτό, να κοιτάξω σε ένα μέλλον που διαφαίνεται δυνατό, πιο λαμπρό, χαρούμενο και ελπιδοφόρο – αλλά έχοντας επίγνωση όλων όσων καλούμασταν και καλούμαστε μέχρι σήμερα να ξεπεράσουμε.
Στα νέα σας κομμάτια, η έννοια του χρόνου έχει κεντρική θέση. Τραγουδάς χαρακτηριστικά: «Δεν μπορείς να υπολογίζεις στον χρόνο». Τι σας δίνει δύναμη να προχωρήσετε μέσα στα χρόνια;
Ο καθένας έχει το μονοπάτι του και όλοι πρέπει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον χρόνο για να το διασχίσουμε. Αν μη τι άλλο, η πανδημία μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ακόμα περισσότερο ότι ο χρόνος δεν είναι κάτι δεδομένο. Θα το πάρω θετικά όλο αυτό.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που χαρακτηρίζουν την τελευταία δουλειά ως την πιο αισιόδοξη της πολυετούς καριέρας σας, σε σύγκριση με άλλους δίσκους σας που έχουν χαρακτηριστεί πιο σκοτεινοί και εσωστρεφείς. Ποια είναι η γνώμη σου;
Νομίζω ότι το τελευταίο μας άλμπουμ είναι ελπιδοφόρο. Είναι επίσης σκοτεινό σαν την κόλαση, αλλά αυτά τα δύο μπορούν να καθίσουν όμορφα μαζί για να δημιουργήσουν κάτι καλό.
Τα τελευταία χρόνια η μπάντα είναι διασκορπισμένη σε διάφορα μέρη του κόσμου. Πώς προέκυψε αυτή η αλλαγή; Είναι πρόκληση για τη σχέση σας και τη δημιουργική διαδικασία;
Τα μίλια είναι δύσκολο να τα διανύσεις μόνο με τη φυσική τους έννοια. Το να είμαστε μακριά τα μέλη μεταξύ μας, αποτελεί μια πρόκληση και σίγουρα απαιτεί περισσότερα έξοδα για να καταφέρουμε να βρεθούμε μαζί και να δουλέψουμε, ωστόσο, όλοι διατηρούμε επαφή, ώστε η απόσταση να μην αποτελεί πρόβλημα για τις σχέσεις μας. Είμαστε φίλοι. Συζητάμε και στέλνουμε μηνύματα ο ένας στον άλλο όλη την ώρα. Η απόσταση άλλωστε έπαιζε πάντα ρόλο με τους Ladytron – είτε ήταν ένα μέλος στο Παρίσι, στο Μιλάνο, στο Λονδίνο, στο Σικάγο ή στη Γλασκώβη, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Η δημιουργική μας διαδικασία παραμένει αμετάβλητη. Γράφουμε demos στο σπίτι, συνεργαζόμαστε μέσω wifi και μετά πηγαίνουμε στο στούντιο για να «γυαλίσουμε» και να τελειοποιήσουμε τις ιδέες μας.
Οι τρεις πρώτοι δίσκοι σας οδήγησαν σε εμφανίσεις με τους Nine Inch Nails, Bjork και Brian Eno. Ο Brian Echo είπε ότι είστε το καλύτερο παράδειγμα βρετανικής pop για εκείνον. Πώς νιώθετε ανατρέχοντας σε όλες εκείνες τις ιδιαίτερες στιγμές που έχετε ζήσει – μέχρι την εμφάνισή σας στην Όπερα του Σίδνεϊ;
Μερικές φορές πρέπει να τσιμπήσω τον εαυτό μου για να το πιστέψω. Ήμασταν πολύ, πολύ, τυχεροί. Το να μας προσκαλέσει ο Brian Eno στο Σίδνεϊ ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Τώρα όλο αυτό μοιάζει με ένα όνειρο. Όντως συνέβη;
Το ρητό “Women Power” χαρακτηρίζει τους Ladytron. Υπάρχουν γυναικείες φιγούρες στις μέρες μας που θαυμάζετε; Μου έρχεται χαρακτηριστικά στο μυαλό το βρετανικό δίδυμο των Wet Let.
Δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τις Wet Leg, ωστόσο βλέπω πως τα πηγαίνουν πολύ καλά αυτή τη στιγμή. Είμαι ωστόσο μεγάλη θαυμάστρια της Lana Del Rey – του τρόπου με τον οποίο αποφεύγει τον κόσμο της mainstream pop και επιλέγει να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί τα εκατομμύρια των θαυμαστών της σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει για να επιβεβαιώσει κανέναν. Δεν χρειάζεται να το κάνει.
Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα βρεθείτε την Ελλάδα. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από το ελληνικό κοινό και τι ανυπομονείτε να δείτε στη χώρα μας;
Πάει πολύς καιρός από τότε που έχω επισκεφτεί την Ελλάδα με τους Ladytron ή για ένα προσωπικό ταξίδι. Αγαπώ τη χώρα τόσο πολύ, και θα ήθελα να μπορούσα να έχω περισσότερο από μια νύχτα να περάσω στην Αθήνα. Θα ήθελα απλώς να βρω ένα παλιό εστιατόριο σε έναν παλιό δρόμο, να δοκιμάσω λίγο ελαιόλαδο και ψωμί και να πιω ένα ποτήρι κρασί. Μάλλον για αυτό θα έχω χρόνο! Όσο για το ελληνικό κοινό, ανυπομονώ να παίξω για ‘σας, και ελπίζω να προλάβω να δω και την Siouxsie που είναι headliner εκείνη την ημέρα.
