Το 2021 ήταν η χρονιά που η Adele σταμάτησε να ζει για τους άλλους

Όταν η Adele ανοίγει το στόμα της, όλος ο κόσμος ακούει. Τα indie τυπάκια ψάχνουν τους μελαγχολικούς τους δίσκους για να κρυφτούν από πίσω και να μην παραδεχτούν ότι η συγκεκριμένη pop μπορεί να τους κάνει να νιώσουν μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων και να προσθέσει νέες αποχρώσεις στην ήδη μεγάλη κι ευφυή αδελαϊδική παλέτα της μελαγχολίας. Για να μην παραδεχτούν ότι ένας δίσκος που έχει σπάσει τα φετινά ρεκόρ, καθώς έγινε ο πιο ευπώλητος δίσκος της χρονιάς, μπορεί να είναι ένα ουσιαστικό μοίρασμα ευαλωτότητας και ειλικρινές άνοιγμα για το πως μοιάζει το να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Αποτελεί άλλωστε αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η βιομηχανία του βινυλίου βγήκε knock-out εξαιτίας της «Πριγκίπισας της Βρετανικής soul», καθώς σημείωσε έλλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω της τεράστιας παραγωγής δίσκων για το “30” της Adele. 

Έναν δίσκο που έχει ντυθεί με αλήθεια και στολιστεί με μπόλικη θεραπεία. Οι στίχοι της 33χρονης πριγκίπισσας της Βρετανικής soul μπορούν να δράσουν σαν γιατρικό. Οι εποχές που απλά ακούγαμε τραγούδια για θλίψη και σπαραγμό μονάχα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, η Adele άνοιξε το δρόμο για την τραγουδοποιία που μιλά για τι γίνεται μετά από έναν χωρισμό, για μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει ή τουλάχιστον ψάχνει να βρει τι θέλει και τι όχι, μέσα από τις πιο βαθιές και ουσιαστικές διαδικασίες εξερεύνησης. Η επιδεξιότητά της όσον αφορά το τραγούδι ανεβαίνει κι άλλο τη σκάλα με τα μεγάλα ονόματα και δείχνει να πλησιάζει την Aretha και τη Whitney. Η Adele έχει ταλέντο όχι μόνο στο να αφηγείται μια ιστορία μέσα σε 12 τραγούδια -όχι shuffled, παρακαλώ, αλλά με τη σειρά, όπως ζήτησε στο Spotify- αλλά και στο να χρησιμοποιεί τη φωνή της με νέους τρόπους, υψώνοντάς τη σε νέα μήκη και ντύνοντάς τη με μοντέρνες μουσικές ιδέες, όπως τους ηλεκτρονικούς ήχους που ξεπηδούν από το πουθενά, εκεί που δεν τους περιμένεις. Κυρίως όμως, έχει ταλέντο στο να μοιράζεται με θάρρος όλα όσα κουβαλάει μέσα της με ολόκληρο τον πλανήτη, χωρίς να ντρέπεται για την ευαλωτότητά της. 

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν της, το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ποτέ η Adele ήταν το “Hometown Glory”, το οποίο έγραψε το 2004, όταν ήταν 16 χρονών. Το πρώτο της άλμπουμ το “19” που κυκλοφόρησε το 2008 και φιλοξενούσε μεταξύ άλλων το “Chasing Pavements”, ακολούθησε το “21” που ήρθε για να ταράξει τα νερά το 2011, με τα “Someone Like You” και “Rolling in the Deep”, ώσπου το “25” κατέφτασε το 2015 για να επιβεβαιώσει ότι η Adele ήρθε για να μείνει. Δεν ήρθε για να παίξει και να πουλήσει δύο δίσκους μαζί με την ψυχή της σε περιτύλιγμα και να εξαφανιστεί. Fast forward στο σήμερα και μετά από 6 χρόνια σιωπής, μας απέδειξε ότι μια «γυναίκα σαν κι αυτή» έχει κατακτήσει την κορυφή όχι μόνο των charts, αλλά και των καρδιών του κοινού. Είναι η πρώτη εν ζωή καλλιτέχνης που έσπασε το ρεκόρ των Beatles, από το 1964, με ταυτόχρονη πρωτιά σε album (21) και τις δύο πρώτες θέσεις στα single (“Rolling in the Deep” και “Someone Like You”). 

Ερχόμενοι στο σήμερα, ακούμε το πιο φιλόδοξο μέχρι τώρα πρότζεκτ της, το οποίο περιλαμβάνει έναν πιο εξεζητημένο τρόπο γραφής και πιο χαλαρές δομές σε κάποια τραγούδια της και αφηγείται την ιστορία του τι σημαίνει να προκαλείς πόνο στην οικογένειά σου και να ξαναχτίζεις τον εαυτό σου από την αρχή σε μια προσπάθεια να ξαναγαπήσεις και να αγαπηθείς. Το “30”, λέει η Adele, αφορά το διαζύγιό της και ήταν το “ride or die” της, όταν ένα φιλαράκι της την έπαιρνε από το χέρι να τη βγάλει έξω από το σπίτι για λίγη βιταμίνη D. Κατά την διάρκεια του γάμου της με τον επιχειρηματία Simon Konecki, με τον οποίο απέκτησαν μαζί τον 9χρονο πλέον Angelo, δεν κυκλοφόρησε κανένα single, πόσο μάλλον δίσκο. Έτσι, το δυναμικό comeback της αποτελεί απτή απόδειξη πως έψαχνε την αλλαγή και την βρήκε. Η ανανεωμένη και δραστικά αλλαγμένη πλέον 33χρονη καλλιτέχνης δεν τραγουδάει ακόμη μια φορά για την σπασμένη καρδιά της, αλλά τώρα πλέον έχει μάθει να την συναρμολογεί, έχει αποκτήσει τα σωστά εργαλεία και μας τραγουδά για αυτά, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσουμε κι εμείς. Ή έστω να ακούσουμε για αυτά μέσα από τους στίχους της. 

Στο neo-soul κομμάτι της “Woman Like Me” βάζει την εαυτή της πρώτα, ομολογεί “I know it’s hard but it’s not” και σταχυολογεί -με απαλή, αλλά σίγουρη φωνή- τις προτεραιότητές της, τα όρια της και τις προσδοκίες της, πράγματα για τα οποία φαίνεται ότι πάλεψε πολύ: 

I begged you to let me in, ’cause I only want to be the cure
If you don’t choose to grow, we ain’t ever gonna know
Just how good this could be
I really hoped that this would go somewhere
Complacency is the worst trait to have, are you crazy?
You ain’t never had, ain’t never had a woman like me
It is so sad, a man like you could be so lazy
Consistency is the gift to give for free, and it is key
To ever keep, to ever keep a woman like me

Το όχημα για τις νέες τις ανακαλύψεις και τα εργαλεία αυτά είναι η ψυχοθεραπεία και δεν διστάζει να μιλήσει για αυτά τα απολύτως προσωπικά σκαψίματα δημόσια και για την ίδια την θεραπευτική της διαδικασία. Σε μια εις βάθος συνέντευξη με την Oprah μιλάει με λεπτομέρειες για τη σχέση της με τον μπαμπά της και την έλλειψη επικοινωνίας, καθώς και το γεγονός πως «εξαιτίας του δεν μπορούσε να αγαπήσει και να αγαπηθεί».

Ένας δίσκος που δείχνει πως δεν χρειάζεσαι πολλά πέρα από μια δυνατή φωνή και πιάνο, ξεκινάει με μια μπαλάντα το “Easy on Me” και τον στίχο “I’ll be taking flowers to the cemetery of my heart”, όπου καταλαβαίνεις πως απλά με ένα μακρόσυρτο “ιιιιιι” οι καλλιτέχνες μπορούν να παρασύρουν και τους πιο δύσπιστους ακροατές τους.

Λίγο πιο κάτω, “I drink wine” και οι ισχυρές gospel δονήσεις και μία ενδοσκοπική ηχητική σημείωση στο τέλος, μαζί με στίχους όπως το “I hope I learn to get over myself”, σχηματίζουν σιγά-σιγά ένα ψηφιδωτό, το οποίο μοιάζει ιδιαίτερα οικείο: 

They say to play hard, you work hard
Find balance in the sacrifice
Yet I don’t know anybody
Who’s truly satisfied
You better believe I’m trying (trying, trying)
To keep climbing (climbing, climbing)
But the higher we climb
Feels like we’re both none the wiser (ahh)
So I hope I learn to get over myself
Stop trying to be somebody else
So we can love each other for free
Everybody wants something
You just want me
Why am I obsessing
About the things I can’t control?
Why am I seeking approval
From people I don’t even know?

Μια συνεργασία με τον Greg Kurstin είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθεί το “Oh My God”, το οποίο θα μπορούσε να θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Ed Sheeran and Florence Welch, αν η Adele δεν είχε τόσο χαρακτηριστική χροιά. Λέει συγκεκριμένα, ως ώριμη γυναίκα που κάνει αυτό που θέλει, ακόμη κι αν ξέρει πως είναι λάθος: 

I ain’t got too much time to spare
But I’ll make time for you to show how much I care
Wish that I would let you break my walls
But I’m still spinning out of control from the fall
Boy, you give good love, I won’t lie
It’s what keeps me coming back, even though I’m terrified. 

Έτσι, με την ίδια ωριμότητα αντιμετωπίζει και το παιδί της, τον Angelo, από τον οποίο ελπίζει να μην παρεξηγηθεί, επειδή χώρισε τον πατέρα του. Η ενοχή της και η ανάγκη να την καταλάβει το παιδί της είχαν ως αποτέλεσμα το εξαιρετικά πλούσιο “My Little Love”, το οποίο περιλαμβάνει προσωπικές ηχογραφήσεις από τρυφερές συζητήσεις που είχαν ο Angelo κι εκείνη, τα βράδια πριν κοιμηθούν, την περίοδο που και οι δύο προσαρμόζονταν στο διαζύγιο:

I see your eyes widen like an ocean
When you look at me so full of my emotions
I’m finding it hard to be here, sincerely
I know you feel lost, it’s my fault completely […]
I’m holding on (barely)
Mama’s got a lot to learn (it’s heavy)

«Είμαι η μαμά σου και πάντα θα είμαι η μαμά σου. Είσαι η μεγαλύτερη προτεραιότητα της ζωής μου», σχολίασε η Adele σε άλλη συνέντευξη, απευθυνόμενη στον Angelo, προσθέτοντας ότι η κάθε της μέρα είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να γυρνάει σπίτι πριν την ώρα που πέφτει ο μικρός για ύπνο. Επέλεξε ωστόσο την χαρούμενη εκδοχή του εαυτού της και δεν έμεινε σε μια σχέση απλά και μόνο επειδή είχε ένα παιδί μαζί με έναν άντρα που αγαπά, δεν είναι όμως ερωτευμένη μαζί του. «Έφτιαξα αυτόν τον δίσκο για να μπορέσω κι εγώ να συγχωρήσω τους δικούς μου γονείς κι έτσι, αποφάσισα να το κυκλοφορήσω» συμπλήρωσε η τραγουδίστρια. 

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να δείξει την ευαλωτότητά του. «Τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από όσα έγιναν τα τελευταία δύο-τρία χρόνια πίσω από κλειστές πόρτες, οπότε δεν φοβάμαι πλέον για τι θα κάνει ή όχι ο κόσμος», είπε στην Oprah πρόσφατα. 

Μια άλλη μεταμόρφωσή της που καθόλου απαρατήρητη δεν πέρασε έχει να κάνει με το σώμα της και την κριτική που δέχτηκε για το ότι εγκατέλειψε το body positivity της, από τη στιγμή που έχασε αρκετά κιλά μέσα σε δύο χρόνια. Μια μεταμόρφωση, η οποία κατά την ίδια δεν είχε να κάνει με το βάρος τόσο, αλλά με το άγχος της. «Μετά το διαζύγιο πάθαινα κρίσεις άγχους που παρέλυαν το σώμα μου και φοβόμουν γιατί δεν είχα τον έλεγχο. Όταν ήμουν με το γυμναστή μου, το άγχος σταματούσε, έτσι κάθε μέρα το συνέχιζα και έβαζα πρόγραμμα μέσα στη μέρα που με βοηθούσε να σταθώ στα πόδια μου. Στη διαδικασία απώλειας βάρους, σίγουρα μπήκε το μυαλό μου στη θέση του» δήλωσε. «Το σώμα μου ήταν αντικειμενοποιημένο καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας μου. Είτε είμαι μικρόσωμη, είτε είμαι μεγαλόσωμη. Δεν θαύμασα ποτέ κανέναν για το σώμα τους. Ήμουν body positive τότε, είμαι body positive τώρα. Αλλά δεν είναι η δουλειά μου να επιβεβαιώνω το πως οι άλλοι άνθρωποι νιώθουν για τα σώματά τους», πρόσθεσε.

“Cry your heart out, it’ll clean your face / When you’re in doubt, go at your own pace / When will I begin to feel like me again?” τραγουδά ενδυναμωμένη πλέον στο “Cry your Heart Out”, για να τα σαρώσει όλα στο “Can I get it”, με το ιντερλούδιο του “All Night Parking” να μας μεταφέρει σε ένα ατμοσφαιρικό μέρος που ερωτοτροπούν ζευγάρια. 

Υπάρχει ένα κομμάτι στον δίσκο, το οποίο η Adele έχει δηλώσει πως δεν θα το τραγουδήσει ποτέ live. Το τραγούδησε ελάχιστες φορές ολόκληρο για την ηχογράφηση του κομματιού. Ο λόγος; Το “To Be Loved” καταπιάνεται με την εξήγηση προς τον ενήλικο μελλοντικά γιο της αναφορικά με το λόγο που ο γάμος της δεν πέτυχε. Μια συναισθηματική μπαλάντα, την οποία έγραψε μαζί με τον Tobias Jesso Jr και είναι ικανή να σε φέρει στο χείλος του γκρεμού, για να σε προσγειώσει όμως απαλά στο “Love is a Game”:

I built a house for love to grow
I was so young that it was hard to know
I’m so afraid but I’m open wide
I’ll be the one to catch myself this time
Trying to learn to lean in to it all
Ain’t it funny how the mighty fall?
Looking back I don’t regret a thing
Yeah, I took some bad turns that I am owning
I’ll stand still and let the storm pass by
Keep my heart safe ’til the time feels right
But oh my, oh my
I’ll never learn if I never leap
I’ll always yearn if I never speak
Let it be known that I tried…

Σε όλη αυτήν την πορεία, έμαθε πολλές σκληρές κι αφόρητες αλήθειες για τον εαυτό της, τονίζει η ίδια στο οπισθόφυλλο του δίσκου της και βγήκε στην άλλη όχθη του ποταμού, όπως έγραψε και η Vogue. Η Adele πάντως τώρα, ερωτευμένη με τον Richard Paul που εμφανίστηκε στη ζωή της την πιο κατάλληλη στιγμή, δηλώνει: «Θα έφτανα μέχρι και το σημείο να πω ότι δεν έχω νιώσει τόσο ήρεμη στη ζωή μου». Ακούγεται σαν ένα καλό New Year’s Resolution για όλες, όλους και όλα μας.