Στην κινηματογραφική ορολογία, το «ρακόρ» είναι η απαραίτητη συνέχεια μεταξύ δύο διαφορετικών πλάνων της ίδιας σκηνής. Αν και γνωρίζει πολύ καλά μια τέχνη, αυτή της γαστρονομίας, το Ρακόρ του Κεραμεικού δεν έχει τις αναφορές του στην έβδομη τέχνη, όπως πολλοί νομίζουν. Σαν λόγκο έχει το εξάρτημα, συνήθως μεταλλικό που χρησιμοποιούμε και σφίγγουμε για να ενώσουμε δύο σωλήνες.
Στον αριθμό 10 της οδού Πλαταιών, δεν υπάρχει τίποτα το σφιγμένο στην ατμόσφαιρα. Εκεί βρίσκεται ένα πραγματικά χαλαρό μαγαζί, ένα μέρος που μπορείς να πας κάθε μέρα χωρίς δεύτερη σκέψη για να απολαύσεις πιάτα δημιουργικά, με ψαγμένα υλικά, σε πολύ λογικές τιμές. Το Ρακόρ με την χαλαρή αισθητική και τις καρέκλες καφενείου (παρά την εστιατορική του δυναμική) θέλει να μας ενώνει μέσω του φαγητού, να γίνεται το εξάρτημα που κρατάει τις παρέες ζωντανές και τους συνδαιτυμόνες χαρούμενους.
Ποιοι το προτιμούν;
Έχει θαμώνες, κόσμο που το επισκέπτεται ξανά και ξανά, εκείνους που ρωτάνε «ποιο είναι το πιάτο ημέρας;» γνωρίζοντας πως η αεικίνητη κουζίνα του όλο κάτι ωραίο θα έχει φτιάξει εκτός καταλόγου, έχει αυτούς που αγαπούν τις βελουτέ σούπες του (ημέρας κι αυτές) για τις οποίες και φημίζεται, έχει τον κόσμο που ξέρει ότι το Σαββατοκύριακο πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις κράτηση για να βρεις μια θέση αφού το γεμίζουν όσοι δεν προλαβαίνουν τις καθημερινές.
Τι τρώμε εκεί;
Ελληνική κουζίνα κατά κύριο λόγο με ευφάνταστα twists, πιάτα, burgers με χειροποίητο ψωμί, διαλεχτά τυριά που συνοδεύονται από σπιτική μαρμελάδα εποχής, πολύ χορταστικά ορεκτικά, αρκετά χορτοφαγικά πιάτα και γλυκά που στέκονται στο τραπέζι τόσο δυνατά όσο τα κυρίως του μενού.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κουζίνας του Δημήτρη Ψαραδάκη είναι το ότι δεν μας αφήνει να βαρεθούμε, εμπλουτίζοντας συνέχεια το μενού και αλλάζοντας το ανά 2.5 με 3 μήνες, χωρίς να ξεφεύγει από τη φιλοσοφία του. Βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση εκείνων των προϊόντων, της πρώτης ύλης από μικρούς παραγωγούς που θα τον εμπνεύσει για να βγάλει ένα νέο πιάτο.
Τα νέα που έχει να μας παρουσιάσει λοιπόν ο σεφ μπαίνοντας στο φθινόπωρο είναι ένα χούμους αρακά με ταχίνι, δυόσμο, φέτα Μυτιλήνης και Za’atar/ ένας ψητός κατσικίσιος κορμός Εύβοιας με μάνγκο και τραγανό παντζάρι, χειροποίητα πιτάκια κολοκύθας με φουντούκια, φέτα Μυτιλήνης, και φρέσκο βασιλικό/ ένα λουκάνικο φρέσκου χταποδιού με κάπαρη, πιπεριές και λεμονοθύμαρο με ταραμά λιαστής ντομάτας.
Κι αυτές είναι μόνο οι φρέσκες αφίξεις στα ορεκτικά.
Στις σαλάτες του Ρακόρ ξεχωρίζει αυτή με το λάχανο (λευκό και κόκκινο), καρότο και σελινόριζα μαριναρισμένα με ελαφριά χειροποίητη μαγιονέζα βασιλικού και cranberries, μια πιο εξευγενισμένη coleslaw δηλαδή. Ιδιαίτερη είναι και αυτή με τα φασολάκια στη σχάρα, κόκκινη κινόα, πουρέ καραμελωμένου κουνουπιδιού και λάδι δυόσμου.
Ο μουσακάς λαχανικών με πέστο μάραθου και μπεσαμέλ με σπιτικό γάλα ξηρών καρπών, το ριζότο με ψητά καρότα, παστινάκι, τυρί Λαζαρέτο Ιθάκης (2 ετών ωριμάνσης) και κόκκινο κάρυ/ το φρέσκο και ψητό στη σχάρα θράψαλο με πουρέ ψητής μελιτζάνας με σόγια, μέλι πορτοκαλιάς, κόκκινο miso και λευκό βαλσάμικο/ ο bestseller φιλεταρισμένος κόκκινος τόνος στη σχάρα με βούτυρο φουντουκιού, lime και πουρέ σελινόριζας/ το αργομαγειρεμένο χοιρινό Ευβοίας με μαυροδάφνη, τζίντζερ, δαμάσκηνα και πουρέ πατάτας με μαστίχα/ ο κόκορας Κρήτης παστιτσάδα με παπαρδέλες και ημίχλωρο ανθότυρο Κεφαλονιάς είναι καινούργια “κυρίως”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν θέλετε να μείνετε στα ορεκτικά δεν θα απολαύσετε ένα λουκούλλειο γεύμα.
Την ημέρα που το επισκεφθήκαμε, το πιάτο ημέρας του ήταν ένα ψαρονέφρι στη σχάρα με κρεμ μπρουλέ κρεμμύδι και ήταν εκπληκτικό, ενώ η σούπα ημέρας ήταν φυσικά βελουτέ, φτιαγμένη από σελίνοριζα και πράσινο μήλο.
Οι σούπες στο Ρακόρ, το ξαναλέμε, έχουν φανατικούς θαυμαστές.
Όσο για τα γλυκά, στα οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, η κρέμα λεμονιού με άγρια μέντα Πηλίου σε κρούστα μπισκότου με βούτυρο κακάο, μαρέγκες με ινδοκάρυδο και κρέμα λουίζας/ η κρέμα σοκολάτας, φρούτο του πάθους, τζελ καραμέλας βουτύρου και τραγανή πραλίνα φουντουκιού και τα σουδάκια με κρέμα καραμελωμένης μπανάνας, μαύρο ρούμι 12 ετών, γκανάζ ruby σοκολάτας και τραγανές μπανάνες είναι γεύσεις που μπορούν πραγματικά να αποτελέσουν αφορμή για να φτάσει κάνεις μέχρι την Πλαταιών.
Οι τιμές των πιάτων του ξεκινούν από 5 και φτάνουν τα 9,50 ευρώ, η γαριδομακαρονάδα του κοστίζει 12, ο υπεροχος κόκκινος τόνος 14 και η ταλιάτα του από dry-aged φιλέτο ribeye Νάξου κοστίζει 16, κι αυτά είναι τα πιο ακριβά πιάτα που θα δείτε σε ένα από τα πιο value for money μενού που υπάρχουν αυτή τη στιγμή για καθημερινό φαγητό στην πόλη.
Το Ρακόρ ανοίγει από τις 2 το μεσημέρι, πεντανόστιμο και παραδειγματικά φιλόξενο, έχει καταφέρει να διαδώσει τη φήμη του από στόμα σε στόμα. Κι αυτό είναι επιτυχία.