Σταύρος Διοσκουρίδης
To ΗΒΟ γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από το πρώτο επεισόδιο των Sopranos, έκανε μια
τρελή φιέστα στο twitter, δίνοντας μαφιόζικα ονόματα σε άλλους λογαριασμούς. Από το
Game Of Thrones μέχρι τη Μπάγερ Μονάχου. Σκρολάρετε μετά μανίας. Είναι απίθανο.
Ότι δεν έχω τελειώσει τη σειρά. Κανείς δεν είναι τέλειος.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Πέρασαν
20 χρόνια από την πρεμιέρα των Sopranos. Η σειρά που άλλαξε την τηλεόραση, αλλά και το home entertainment γενικότερα. Έσπασε τον πάγο κι άνοιξε τον δρόμο για το Mad Men, το Breaking Bad κ.α. Παραμένει ακόμα και σήμερα το μέτρο σύγκρισης για το τι θεωρείται καλό και άξιο θέασης. Ιδανική αφορμή για να το ξαναδούμε ή να το δουν όσοι δεν το έχουν δει.
Την ίδια περίπου φιλοδοξία, να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τηλεόραση, είχε και
το Bandersnatch αλλά ούτε που πλησίασε. Η μεγάλη καινοτομία της διαδραστικότητας με το κοινό δεν ήταν και τόσο συναρπαστική, το είχε κάνει και ο Βούρος με το «Εσύ αποφασίζεις» μάλλον με μεγαλύτερη επιτυχία. Επιχειρώντας να αναμείξει στοιχεία τηλεόρασης και video game διάλεξε τα χειρότερα κι από τα δυο, ένα φτωχό σενάριο και ένα ακόμα πιο φτωχό gameplay. Τέλος όσοι έκαναν το λάθος να το δουν με παρέα έπρεπε να βιώσουν και μίνι τσακωμούς για τα Frosties.
Γύρνα πίσω παλιό καλό Black Mirror.
Παναγιώτης Μένεγος
Αν ψάχνετε κάτι να καταπολεμήσετε τα «μπλουζ του Ιανουαρίου» και τη μεθεόρτια μελαγχολία, το
Succession (η σειρά δηλαδή που δεν πήραμε χαμπάρι το 2018) είναι μια καλή επιλογή. Στο κέντρο ο Λόγκαν Ρόι (τον υποδύεται ο τιτάνας Μπράιαν Κοξ) στο ρόλο ενός αδίστακτου βαρόνου των μίντια ακριβώς όπως φαντάζεστε ότι είναι ο Ρούπερτ Μέρντοχ και γύρω του τα ανασφαλή, άβολα, αντιπαθητικά μέλη της οικογένειάς του που τον τρέμουν. Στη μέση, φυσικά, ίντριγκες, μηχανορραφίες, καμαρίλες και δηλητηριώδεις ατάκες/προσβολές. Κι αν σας πουν ότι αυτό είναι ο ορισμός της σαπουνόπερας, απαντήστε «ναι, αλλά είναι HBO…».
Οι αντιδράσεις για την
επίσκεψη Μέρκελ. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο κυβερνητικός Τύπος να την υποδέχονται σαν την καλή θεία που έφερε στρούντελ από το εξωτερικό, η αξιωματική αντιπολίτευση και οι αντίλαλοί της στα μίντια να την κατηγορούν για «παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας». Κανονικό Δελφινάριο…
Θεοδόσης Μίχος
How sad are we? / And how sad have we been? / We’ll let you know / We’ll let you know / Oh, but only if, you’re really interested (Η εφηβεία, ως γνωστόν, είναι μεγάλη σκύλα, οπότε σιγά μη δεν είχε υπόκρουση Morrissey μία από τις καλύτερες σκηνές του πολύ καλού Mid90s, της πρώτης ταινίας που έγραψε και σκηνοθέτησε ο θεούλης Jonah Hill.)
https://www.youtube.com/watch?v=IrJbwmDl2Hs
Όχι ακριβώς δυσάρεστο νέο, μα σίγουρα η pop culture είδηση-σοκ της ημέρας. Ο ιδρυτής του Pitchfork, του πιο επιδραστικού και σημαντικού Μουσικού ΜΜΕ της τελευταίας εικοσαετίας αποχωρεί από το μαγαζί που δημιούργησε και πρόσφατα πούλησε στην Conde Nast. Ευκαιρία να (ξανα)διαβάσετε την αποκλειστική συνέντευξη που κάναμε το 2013, λίγο αφότου βγήκε στον αέρα το site που διαβάζετε αυτή τη στιγμή.
Πάνος Μπάρας
Επτά χρόνια έπειτα από την κατασυκοφάντηση και εκδικητική της απόλυση, από το Κολλέγιο Αθηνών, επειδή μονόγραψε την κόλλα του υιού Σαμαρά και δυο μετά τον άδικο θάνατό της,
ο φάκελος της υπόθεσης της εκπαιδευτικού Φώφης Μπουλουτά ανοίγει εκ νέου. Από τον επανέλεγχο της υπόθεσης, δεν προέκυψε «ανεπάρκεια της καθηγήτριας», η οποία ήταν και η επίσημη αιτιολογία της απόλυσής της, και ως εκ τούτου το υπουργείο Παιδείας προέβη στην ανάκληση της απόλυσης. Οι εξελίξεις συνεπώς επιβεβαιώνουν τα προφανή, δικαιώνοντας μετά θάνατον την καθηγήτρια και αφήνοντας πολιτικά εκτεθειμένο τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος αποφάσισε μετά τις τελευταίες εξελίξεις να μηνύσει συνολικά το ΔΣ του ΟΙΕΛΕ.
Ένας 60χρονος εργάτης σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας, στο εργοτάξιο της Νέας Φιλαδέλφειας για το γήπεδο της ΑΕΚ. Το τραγικό αυτό περιστατικό δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένο από το ευρύτερο πλαίσιο της εντατικοποίησης και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων στη χώρα, οι οποίοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε επικίνδυνες συνθήκες δουλειάς, στα εργοτάξιο, στα μηχανάκια, στα εργοστάσια, στα απορριμματοφόρα και αλλού για μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης, μπας και καταφέρουν να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ.
Λίνα Ρόκου
τα μαλλιά της να χτενίζουνε σα θάλασσα
φουσκωμένη και ξανθιά, άδειο κρεβάτι
και η σκέψη μου θα τρέξει να ’ρθει γρήγορα
μανιασμένο απ ’τη φλόγα άγριο άτι
έχε δύναμη καρδιά μου και θεού ευχή,
να αντέχεις να χτυπάς τόσο μακριά της
μα θα ήτανε ο κάθε χτύπος άχρηστος
αν δεν είχες λαβωθεί απ’τη ματιά της
αυτά φώναζε στο κύμα που χτυπιότανε
για να πνίξει κάθε ήχο στα σκοτάδια
και το άτιμο νερό το εσυγκίνησε
κι αυτό κίνησε να βρει τ’αυτιά τα άγια
καθώς βρέξανε τα λόγια του τα πόδια της
κι η ανάσα του αέρας στα μαλλιά της
χαμογέλασε και πέταξε στη θάλασσα
πέτρα που χοροπηδάει, τη μοναξιά της
και το γάργαρο νερό ξεκουραζόταν
και ταράχτηκε από κύκλους που ανοίγουν
μονομιάς τη μοναξιά της την αγκάλιασε
και χιλιάδες τώρα στάλες να την πνίγουν
Όλος ο δίσκος Μπλουμ της Nalyssa Green και ειδικά αυτό το τραγούδι της.
https://www.youtube.com/watch?v=-SnsyCP9gUY&start_radio=1&list=RD-SnsyCP9gUY
Το ότι έχουμε αφήσει την πολιτιστική σταθερότητα, την αμυντική πολιτική αλλά και όπως φαίνεται και την εξωτερική πολιτική της χώρας στα χέρια του Πάνου Καμμένου
Ζωή Παρασίδη
Το
Πράσινο Βιβλίο που τα είχε όλα. Μια αληθινή ιστορία, τον ταραχώδη βαθύ νότο των ΗΠΑ στα 60s, την πάλη απέναντι στην προκατάληψη και τέλος μια δυνατή φιλία. Η ταινία μας διηγείται την τουρνέ του διάσημου Αφροαμερικανού μουσικού Don Shirley στις πολιτείες που ίσχυε ακόμα ο Jim Crow law στην προσπάθειά του να αλλάξει τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις της περιοχής, ανέλπιστος σύμμαχος και σύντροφος σε αυτό το ταξίδι ένας Ιταλοαμερικάνος μπράβος νυχτερινών κέντρων, ο Tony Lip. Τόσο ο Don όσο και ο Tony γκρέμισαν τα στεγανά των, διαφορετικών, κόσμων τους κι έχτισαν μια φιλιά που κράτησε δεκαετίες. Ο Tony Lip άλλαξε τόσο πολύ που ασχολήθηκε κι αυτός με τις τέχνες και συγκεκριμένα με την υποκριτική, θα τον θυμάστε οι περισσότεροι ως Carmine Lupertazzi στο συγκλονιστικό Sopranos.
Καλή η πλάκα αλλά
ο Πάνος Καμμένος μάλλον πρέπει να πάρει επιτέλους μια απόφαση. Κοινοβούλια χωρών, διεθνείς οργανισμοί, φήμες για το πότε θα γίνουν εκλογές, όλοι περιμένουν μια του λέξη. Άμα θες να φύγεις, φύγε, άμα θες να κάτσεις, κάτσε.
Ελένη Τζαννάτου
Η βασιλική φρουρά του Μπάκιγχαμ παίζει το “Bohemian Rhapsody” για να γιορτάσει τις δύο Χρυσές Σφαίρες με τις οποίες έφυγε η ομώνυμη ταινία για τους Queen από την απονομή των βραβείων της περασμένης Κυριακής.
https://www.youtube.com/watch?v=lURg3kxso2s
Το πώς
οι millenials γίναμε η γενιά του burnout. Περισσότερα στο κατατοπιστικότατο και λεπτομερές
άρθρο της Anne Helen Petersen στο BuzzFeed News.
