«Όχι, μην πάμε στο Duende. Εκεί πηγαίναμε με τον Θανάση μετά τις παραστάσεις. Ούτε στο Au Revoir, εκεί στο παταράκι τα ξαναβρήκαμε μετά τον μεγάλο τσακωμό για εκείνη τη βλαμμένη, τη θυμάσαι; Α, και εννοείται ότι δεν πάμε στο Θα σε κάνω βασίλισσα. Εκεί ήταν το πρώτο μας ραντεβού», λέει κατηγορηματικά η Δανάη κι εγώ αναρωτιέμαι αν θα μας βγάλει λίστα με όσα μέρη και μαγαζιά είναι πλέον απαγορευμένα γιατί τα χάλασε με τον Θανάση και «όλα τον θυμίζουν» όπως έλεγε και η Χαρούλα κι ακόμη περισσότερο τα μέρη που σύχναζαν μαζί.
Το έχετε πάθει κι εσείς είμαι σίγουρη. Και καλά όταν όλα πάνε μέλι γάλα και τα λατρεύετε αυτά τα μέρη και είναι τα δικά σας σε όλη την πόλη, και άλλων πολλών βέβαια αλλά καμία σημασία δεν έχει. Αλλά όταν έρχεται ο χωρισμός τότε αρχίζει το δράμα και φτιάχνετε έναν ειδικό χάρτη γεμάτο απαγορευτικά, γιατί δεν αντέχετε απλώς να βρεθείτε ξανά εκεί. Και τα κόκκινα σημεία στο χάρτη δεν είναι μόνο μπαρ εννοείται, αλλά μπορεί να είναι δρόμοι ολόκληροι, εκείνοι που οδηγούσαν στο σπίτι του/της ή εκείνα που σας άρπαξε και σας φίλησε πρώτη φορά ή που βάλετε το χέρι του μέσα στο παντελόνι του για να δείτε με τι έχετε να κάνετε.
Άρα; Ποια είναι η λύση; Να αποκλείσεις τη μισή Αθήνα από τις διαδρομές σου; Πρακτικά είναι αδύνατον. Οπότε σιγά σιγά θα ξαναπάς στο Duende, θα περπατήσεις πάλι την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, θα φιληθείς και θα φιλήσεις στο παταράκι του Au Revoir.
Ο Χρήστος πάντως ανακάλυψε που δεν πρέπει να πηγαίνει πια για άλλους λόγους «Στον Λυκαβηττό πας πια μόνο αν σε φτιάχνει να σε παίρνουν μάτι» λέει και συνεχίζει με μια κάπως ανατριχιαστική ιστορία όπου είχε το πάει το κορίτσι βόλτα με το αυτοκίνητο και πάνω στα πιο παθιάρικα σχεδόν σε απόσταση δυο τριών μέτρων να τους παρακολουθεί -και όχι μόνο- κάποιος. Γενικά, κανένας λόγος για αυτοκίνητο ακόμη και όταν δεν έχετε στέγη. Υπάρχουν και τα ξενοδοχεία παιδιά, για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια.
Εκτός από τα μέρη βέβαια που πια δεν πας υπάρχουν και τα μέρη που αξίζει να ανακαλύψεις και που είναι ιδανικά για πρώτο ραντεβού. Η Χαρά έχει μάλιστα ολόκληρο κατάλογο από αυτά «Με έχουν πάει στο Αστεροσκοπείο και πολύ το εκτίμησα ως ρομαντική, πρωτότυπη κίνηση άσε που μου θύμισε τον στίχο των Στέρεο Νόβα “να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο, κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε, μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε” και εντάξει έλιωσα ένα τσικ περισσότερο, για βραδινό μπάνιο, σε χαμάμ όπου κάνει μαζί το ζευγάρι και όσο να ‘ναι υπάρχει μια γλυκιά χαλάρωση και αισθησιασμός, μέχρι και στο Dinner in the sky αλλά εκεί δε με είχε ρωτήσει αν είμαι υψοφοβική και μας βγήκε λίγο ξινό». Την ρωτάω αν το έκαναν στο αστεροσκοπείο. «Όχι, αλλά με αυτόν το κάναμε στην ταράτσα του κάποια στιγμή. Είχε φτιάξει ωραίο σκηνικό με στρώμα, ποτό, μου έδειχνε και τα αστέρια γιατί είχε κόλλημα. Οπότε στις ταράτσες λέμε ναι».
Πέρα όμως από τα συγκεκριμένες ιδέες και προτάσεις για το που μπορεί να βρεθεί ένα ζευγάρι υπάρχει φυσικά ο αυθορμητισμός, εκείνος που υπαγορεύεται από την έξαψη της στιγμής. Γιατί ποιος δεν ρίχνει μια ματιά με ολίγη από ζήλια σε εκείνο το ζευγάρι που φιλιέται ενώ περπατάει στο πεζοδρόμιο -στον δρόμο καλύτερα να το αποφεύγετε γιατί θα σας φάνε λάχανο- ή που εκείνος την ταΐζει στο στόμα στο διπλανό τραπέζι. Και φυσικά υπάρχουν και οι παρεκτροπές, πράγματα που λες ότι δε θα σου συμβούν ποτέ. Δηλαδή; Η Μαρία δεν περίμενε ποτέ ότι θα την έγλειφαν πίσω από ένα παρκαρισμένο στην πλατεία Αβυσσυνίας μέσα στη μαύρη νύχτα και όντως κράτησε πολύ λίγο γιατί υπήρχε ένα άλφα άγχος αλλά το θυμάται πολλά χρόνια μετά ως μια από τις πιο κουλές καυλωτικές στιγμές που έχει ζήσει στην Αθήνα. Εσείς πού τις ζήσατε;
