Η δυναμική του street wear και οι εικόνες ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που κυκλοφορούν στο δρόμο πηγαίνοντας στις δουλειές τους αποτελούν μόνιμη πηγή έμπνευσης για τον σχεδιαστή ενός φρέσκου brand. Επίσης η ψηφιακή εποχή και τα αποκυήματά της -όπως η Lil Miquela- ιντριγκάρουν τον Χαράλαμπο Νικολάου, με αφορμή αυτά φαντάζεται πάνω στο πώς θα μπορούσε η μόδα να εξελιχθεί. H τελευταία του συλλογή έχει επηρεαστεί από πολλά και ετερόκλιτα στοιχεία όπως τα manga, η disco ,τα 90’s girl bands και η green screens του Hollywood.
Το brand του είναι το ΚΕΝΟ και συστήθηκε στο ελληνικό κοινό το Σεπτέμβριο του 2016 με την πρώτη του συλλογή . Η ιδέα πίσω από το brand του ήταν η δημιουργία ready to wear ρούχων δουλεμένων στη φιλοσοφία του slow fashion κινήματος. Μετά από απουσία κάποιων ετών -με προϋπηρεσία στο δημιουργικό τμήμα ελληνικών εταιριών, ως fashion editor σε ελληνικό περιοδικό και έχοντας αναλάβει την ενδυματολογική επιμέλεια σε θεατρικές παραστάσεις, ο Χαραλάμπος Νικολάου αποφάσισε πριν από περίπου δύο χρόνια «να καλύψει το κενό» που μου είχε αφήσει η έλλειψη δημιουργίας. Έτσι γεννήθηκε κι η ιδέα για το όνομα του brand.
«Μιλώντας για slow fashion, και με τη βιωσιμότητα να είναι τόσο εσωτερική ανάγκη όσο και λόγος να επιλέξεις τα ρούχα σου όταν η προσφορά πλέον, θεωρώ σημαντικό στο σχεδιασμό των ρούχων μου είναι τόσο την επιλογή των υφασμάτων όσο και τη λιγότερη δυνατή σπατάλη τους. Στην κατασκευή των πατρόν και στις σιλουέτες, κριτήριο είναι το one size fit και τα ρούχα που προσαρμόζονται εύκολα στο σώμα, με την προοπτική να δημιουργηθούν μελλοντικά και no gender κομμάτια από το ΚΕΝΟ ώστε να καλύπτονται διαφορετικά κοινά με την ίδια συλλογή», εξηγεί ο σχεδιαστής.
Το ΚΕΝΟ εντυπωσιάζει με τις προτάσεις του, συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν αφού κάθε του συλλογή περιλαμβάνει χειροποίητα ρούχα που κατασκευάζονται στην Ελλάδα «κι από αυτή την παραδοσιακή βάση εξελίσσεται αλλά και φιλτράρει ό,τι καινούριο φέρνει το μέλλον και η εξέλιξη των μέσων στον τομέα της μόδας».
Ο Χαραλάμπος Νικολάου θέλει να βλέπει τα ρούχα του στους δρόμους, σε underground σκηνές και σε dance stages, θέλει να φορεθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο βλέπει τη μόδα σαν μέσο έκφρασης της μοναδικότητάς του.
