Ένας γλυκός μαύρος άγγελος ήρθε στην Αθήνα και μίλησε για πράγματα που πρέπει να συζητιούνται. Ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος απ’ όσο θα μπορούσε να χωρέσει το θέατρο Αλίκη, έτσι πολλοί κάθισαν στον διάδρομο ή στο φουαγιέ για να ακούσουν την ομιλία της Angela Davis.
Η αντιεπιστημονική εκδήλωση που ψυχιατρικοποεί την ταυτότητα φύλου, με τίτλο: «Διαταραχές Ταυτότητας Φύλου: Νεότερα δεδομένα ως προς τη διάγνωση και την αντιμετώπιση». Πως μπορεί η «Επιστημονική Ένωση Ευαγγελισμού» που ανήκει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, να χρησιμοποιεί έναν όχι μόνο ανύπαρκτο αλλά και στερεοτυπικό όρο που στιγματίζει συμπολίτες μας, βλάπτοντας τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Περισσότερα εδώ.
Δεν πλακωθήκαμε για τίποτα στα social media αυτή την εβδομάδα. Ε, σχεδόν καταπληκτικό.
O τρόπος που πετάνε τα φωτάκια πάνω στα δέντρα στις πλατείες. Δείτε πάνω στο Σύνταγμα. Γάτα να τα έβαζε καλύτερα, θα ήταν.
Η κατάργηση του net neutrality. Η πρόσβαση στο Ίντερνετ είχε φτάσει πολύ κοντά στο σημείο να θεωρείται ένα κοινωνικό αγαθό αντίστοιχο με την πρόσβαση στο πόσιμο νερό, αλλά η «μεταρρύθμιση» που έφερε ο Τραμπ κατόπιν αιτήματος των τηλεπικοινωνιακών κολοσσών μάλλον μας πάει αρκετά πίσω. Με το τυράκι των πιθανών επενδύσεων στα δίκτυα έρχεται η φάκα των αυξημένων τελών, των πολλαπλών ταχυτήτων (αντίο streaming ή καλωσήρθες ακριβό streaming) και του αποκλεισμού μεγάλων κομματιών πληθυσμού από το Ίντερνετ.
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;
Το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου το Μακελειό πούλησε 9.280 φύλλα, ερεθίζοντας τα μικροαστικά αντανακλαστικά με τις «αποκαλύψεις» για την «κόκα στο Κολωνάκι» (και το υπόρρητο «πάλι αυτοί οι διάσημοι κάνουν ένα φοβερό πάρτι και δεν καλούν εμάς τους φτωχομπινέδες»). Την ίδια μέρα, μια παραδοσιακή δεξιά εφημερίδα όπως ο Ελεύθερος Τύπος πούλησε 4000 φύλλα λιγότερα και το Έθνος, επίσης παραδοσιακός κεντρώος τίτλος που με το νέο εκσυγχρονισμένο του πρόσωπο στροφάρει φανερά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, 6000 λιγότερα. Δεν ήταν εξαίρεση αυτό το Σάββατο, απλά η διαφορά ήταν μεγαλύτερη. Κι αυτό λέγεται κανονικοποίηση…
https://www.youtube.com/watch?v=rXfnPGGfSh8&feature=youtu.be
Η πόλη του έρωτα εκτόξευσε τα βέλη της στην Airbnb, όχι όμως με σκοπό να την κάνει να ερωτευτεί, αλλά να την πληγώσει. «Η πόλη έχει απευθυνθεί σε πέντε υπηρεσίες ενοικίασης κατοικίας για διακοπές και συγκεκριμένα στις Airbnb, HomeAway, Paris Attitude, Sejourning και Windu, για να απαιτήσει την αφαίρεση των κατοικιών που ανήκουν σε ιδιοκτήτες, οι οποίοι αγνόησαν τις καινούργιες απαιτήσεις καταχώρισης», δήλωσε στο AFP ο Ίαν Μπροσάτ, αναπληρωτής της Δημάρχου Παρισίου, Άνν Ινταλγκό. Πρόσθεσε πως αν δε συμμορφωθούν, η πόλη θα κινηθεί νομικά εναντίον τους.Στόχος των παρισινών αρχών δεν είναι μόνον να ελεγχθούν οι παράνομες μισθώσεις αλλά και να αποτραπεί η ερήμωση του κέντρου, καθώς όλο και περισσότεροι κάτοικοι φεύγουν προκειμένου να διαθέσουν τα ακίνητά τους προς ενοικίαση. Σύμφωνα με το δημοτικό συμβούλιο, η Airbnb ευθύνεται για τη μείωση του πληθυσμού στο κέντρο της πόλης. Ο δήμαρχος του πρώτου δήμου, Ζαν Φρανσουά Λεγκαρέτ, δήλωσε πως τα Airbnb είναι “η καταστροφή του κεντρικού Παρισιού”» (από εδώ). Κι όμως, υπάρχει ακόμη κόσμος που δεν κατανοεί γιατί πρέπει να πάψει να είναι ανεξέλεγκτη κάθε πλατφόρμα τύπου airbnb.
Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων του Jean Michel Guenassia. Το καλύτερο βιβλίο που έχω διάβασα μέσα στο 2017.
Οι ανεγκέφαλοι που έσπασαν τα ακυρωτικά μηχανήματα στο σταθμό του μετρό στο Πανεπιστήμιο. Από πότε η ασυδοσία αποτελεί λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα;
Το αίσθημα της αναμονής, η «απότομη προσγείωση» της επακόλουθης ακύρωσης αυτού που ανέμενες αγωνιωδώς να συμβεί, η κρίση πανικού στο μετρό εξ’ αιτίας της πολυκοσμίας ως απόηχος της απεργίας της Τετάρτης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Να μη παραλείψω τον εξωφρενικό λογαριασμό της νεαρής Κύπριας στα μπουζούκια που αποφάσισε να πετάξει στην πίστα λουλούδια αξίας 20.000 ευρώ και δεν ήξερε πως τα γαρίφαλα χρεώνονται. Ανέκαθεν με εξόργιζε η «κουλτούρα» και η συγκέντρωση του χρήματος σε αυτούς τους χώρους, οπότε ακόμη και η κλοτσιά του κατά τ’ άλλα αγαπημένου Josh Homme των QOTSA στη φωτογράφο κατά τη διάρκεια της συναυλίας, είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτό. Και όλα αυτά μέσα σε μία μονάχα βδομάδα.
«Βάσανο. Εννοώ να βλέπεις τόσους ανθρώπους από τόσο κοντά, να τους βλέπεις και να τους νιώθεις και να ανοίγεις τον εαυτό σου και να σε βλέπουν κι αυτοί. Λίγο ή πιο πολύ. Πιο πολύ βάσανο που δε σταματάς να θες να το κάνεις και ποτέ δεν είναι αρκετό. Βάσανο όλοι αυτοί οι άνθρωποι και το κοντά. Κοντά να βλέπεις τους πόρους του δέρματος και τις φακίδες και το τρέμισμα στα μάτια και αυτό τον σπασμό στο πρόσωπο. Κοντά τόσο που σε ένιωσαν όπως μόνο εσύ σε νιώθεις και κάποιοι σε αγάπησαν ή σε μίσησαν. Όλοι όμως άφησαν ένα λευκό θόρυβο. Μου μπλέκει τις σκέψεις αυτός ο θόρυβος. Υπάρχει πάντα σα βόμβος και μου πονάει το κεφάλι και κάποιες φορές με κάνει να κλαίω. Τόση φασαρία που κανείς άλλος δεν ακούει, μόνο εγώ. Θέλω να σταματήσει. Θα με βοηθήσεις; Ευχαριστώ». Η Άντζυ Ντίκινσον γράφει το «Όλα και μετά άλλα τόσα» και αισθάνομαι λες και διαβάζω πράγματα που έζησα εγώ.
8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στην Υεμένη «βρίσκονται ένα βήμα πριν τον λιμό» όπως δήλωσε ο Τζέιμι ΜακΓκόλντρικ, συντονιστής ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ για την Υεμένη. Ασύλληπτο νούμερο, ασύλληπτη κατάσταση.
Το ελληνικό Google του 2017.
https://www.youtube.com/watch?v=SHthyVtsv88
Διπλό up αυτή την εβδομάδα, μιας και η λίστα της Guardian με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, έως τώρα (μένει να ανακοινωθεί η κορυφαία πεντάδα για το 2017) είναι μακράν η πιο ενδιαφέρουσα και αξιοπρεπής από όσες έχουμε δει -ωστόσο, άλλη μία λίστα που δεν περιλαμβάνει δίσκους όπως το 50 Song Memoir των Magnetic Fields και το Tackle Box του Hamell On Trial.https://www.youtube.com/watch?v=Lzy9PKtpbdI