Φωτογραφία: ΑΠΕ.
Από τον Ιανουάριο του 2018 ξεκινά η «Δημιουργική Επανάχρηση Δημοτικής Ακίνητης Περιουσίας», ώστε να αξιοποιηθούν τα εγκαταλελειμμένα ακίνητα που έχουν στην ιδιοκτησία τους οι δήμοι.
Η ανθρώπινη παρέμβαση είναι τόσο εγκληματική που κοστίζει ανθρώπινες ζωές. Η απώλεια ζωών, όχι μόνο ανθρώπων αλλά και κατοικιδίων που ήταν δεμένα στις αυλές και η καταστροφή σπιτιών και καταστημάτων θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Πότε θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος; Εν τω μεταξύ, ένα «γράμμα για την ανθρωπότητα», υπογεγραμμένο από 15.000 επιστήμονες, κρούει τον κώδωνα. «Ο χρόνος τελειώνει» λένε κι εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι, χωρίς να αλλάζουμε ούτε τόσο δα την καθημερινότητά μας, μήπως και… Ωστόσο, το παραπάνω βίντεο δίνει μια ηλιαχτίδα συλλογικής δύναμης.
«Καλά που τη βρήκαν αυτή;» Η πρώτη σκέψη με το που διάβασα την έτσι κι αλλιώς εξεζητημένη λίστα της Rough Trade με τα καλύτερα άλμπουμ για το 2017. Η αλήθεια είναι ότι το Party της νεοζηλανδής Aldous Harding δεν σε ξετρελαίνει και απόλυτα. Αυτό το folk-goth θέλει και ανάλογα τοπία για να χωνευτεί. Αλλά, ξαφνικά το Party τελείωσε, περάσαμε στον προηγούμενο δίσκο της Harding που έχει και το όνομά της και πέσαμε σε αυτό το τραγούδι. Δεν περιγράφω άλλο…
https://www.youtube.com/watch?v=0vFl1jvn9e4
Το γεγονός ό,τι κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στην ερώτηση, πως αν τα πράγματα σκουρύνουν και οι βροχές πολλαπλασιαστούν, είμαστε σίγουροι πως δεν θα συμβεί κάτι παρόμοιο;
Η εξαγγελία για την (ουσιαστικά) κατάργηση της σαρία στη Θράκη. Ένας αναχρονιστικός θεσμός που κρατούσε τη μουσουλμανική μειονότητα αιχμάλωτη σε ένα αστικό δίκαιο προηγούμενων αιώνων φαίνεται πως θα μας αφήσει. Η δικαιοδοσία του Μουφτή, σύμφωνα με την εξαγγελία, καθίσταται προαιρετική και υπό την προϋπόθεση ότι συμφωνούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή εάν δεν συμφωνούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, η υπόθεση θα υπάγεται στα αστικά δικαστήρια. Κληρονομικά και οικογενειακά θέματα των Ελλήνων μουσουλμάνων πλέον θα διευθετούνται με τρόπο που δε ντροπιάζει τον νομικό μας πολιτισμό. Και πολύ άργησε.
Η άνευ ουσίας αντιπαράθεση για το αν φταίνε οι νυν ή οι τέως περιφερειακές αρχές και κυβερνήσεις για την καταστροφή και τους νεκρούς στη δυτική Αττική. Από τη στιγμή που η ουσία είναι ότι τα τα τελευταία 70 χρόνια άνθρωποι στοιβάχτηκαν σε ακατάλληλες υποδομές γιατί απλά ήταν φτωχοί. Η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική και τα καιρικά φαινόμενα θα χτυπήσουν τους πάντες χωρίς εξαίρεση, αλλά οι φτωχοί θα συνεχίσουν να είναι απροστάτευτοι.
Πριν σας βομβαρδίσουν οι λίστες με τα Καλύτερα της Χρονιάς και τρέξετε να κρυφτείτε από τον καταιγισμό άγνωσττων ονομάτων, κρατήστε την Kelly Lee Owens. Από την Ουαλία, έτοιμη να συγκινήσει ώριμους κυρίους και κυριες που τώρα αγωνιούν για τη δόση της εφορίας, αλλά κάποτε γέμιζαν την αγκαλιά τους με τα λουλούδια της Sarah Records. Ιδανική, επίσης, να κάτσει μόνιμα στον player των έτοιμων-να-αποσυρθούν clubbers που πριν 3 χρόνια έμειναν με ανοιχτό το στόμα γνωρίζοντας τον Ghost Culture. Εδώ ακούτε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ της.
Η απολύτως απογοητευτική κινηματογραφική μεταφορά του Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές. Σαν να μαζεύτηκαν όλες οι, υψηλού προφίλ, κακές ερμηνείες της χρονιάς και να ανέθεσαν στον Κένεθ Μπράνα να τους πάει εκδρομή με την ΚαρικαΤουρς (συγγνώμη γι’ αυτό…).
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Morrissey βγάζει σπουδαίους solo δίσκους μόνο τις ζυγές χρονιές. Οπότε λογικά το επόμενο Ringleader… θα το βγάλει το 2020, για να γιορτάσει και τα πατημένα 60.
Είμαστε μαζί σου παιχταρά μου!
https://www.youtube.com/watch?v=Y7ivVOv5X3Q
«Δεν έχω δει ποτέ γάτες να κατασκευάζουν πυρηνικά εργοστάσια. Δεν βλέπω γάτες να βομβαρδίζουν το Ιράκ ή το Αφγανιστάν. Οι γάτες δεν μεταδίδουν τον Έμπολα. Οι γάτες δεν καπνίζουν σε δημόσιους χώρους. Ποτέ μου δεν έχω δει γάτα τύφλα στο μεθύσι από βότκα. Οι γάτες δεν ληστεύουν ηλικιωμένους. Οι γάτες δεν…ξέρεις, θα μπορούσα να συνεχίσω επ άπειρον. Είναι το ανθρώπινο είδος που ευδοκιμεί με όχημά του την καταστροφή και τους φόνους και τις ανθρωποθυσίες και τις σφαγές και τον εξτρεμισμό. Τα ζώα είναι αθώα πλάσματα, σαν μωρά, και είναι στο έλεος των ανθρώπων. Που τελικά τα σφάζουν και τα τρώνε. I rest my case.»
(Morrissey στην Popaganda το 2014)
Εννοείται ότι ούτε μπαζώνουν ρέματα τα αδέσποτα, οπότε δε φταίνε σε τίποτα να πνίγονται επειδή εμείς είμαστε αυτοκαταστροφικοί.
Όποιος μπορεί ας κάνει την καλή πράξη φιλοξενώντας κάποιο/α από τα αδέσποτα της Μάνδρας.
Στην συνέχεια της αναζήτησής μου για την επόμενη σειρά που θα με κάνει να ξεχάσω να φάω, γεγονός που δεν συμβαίνει συχνά, έπεσα πάνω στο This Is Us και κλαίω ασταμάτητα από την Δευτέρα. Μπορεί να μην είναι η σειρά που θα αλλάξει την τηλεόραση, είναι όμως η σειρά που θα σε κάνει να αγαπήσεις λίγο παραπάνω τους ανθρώπους σου.
Το συγκλονιστικό ρεπορτάζ του CNN για τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα στην Αφρική. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που η ζωή τους γίνεται εμπόρευμα και δυστυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επιλέγουν να γίνουν έμποροι.
Μπορεί να άργησε, όμως η έναρξη λειτουργίας της διαδικτυακής έκδοσης της Ελληνικής Επιθεώρησης Πολιτικής Επιστήμης είναι γεγονός. Πλέον όλοι έχουμε άμεση πρόσβαση στο επιστημονικό περιοδικό που κυκλοφορεί από το 1993, σε ακαδημαϊκού επιπέδου έρευνες με ευρύ θεματικό προσανατολισμό στο χώρο της πολιτικής επιστήμης. Θα τη βρείτε εδώ.
«Ένας μήνας συμπληρώνεται από την ημέρα που οι εργαζόμενοι στον πρώην ΔΟΛ κλήθηκαν από τη νέα διοίκηση του Ομίλου να υπογράψουν μια λεόντειο σύμβαση, με επαχθείς όρους. Μια σύμβαση-μνημείο αντεργατικών διατάξεων, που λειτουργεί ιδιαίτερα σήμερα, σε μια περίοδο αναδιάταξης στο χώρο των ΜΜΕ, σαν αποτύπωμα της εκδοτικής αλαζονείας και του νόμου του ισχυρού στην οικονομία της αγοράς – γνώμονας οι ψηφισμένοι νόμοι από πρώην και νυν μνημονιακές κυβερνήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Καταχρηστικοί όροι οι οποίοι υπάρχουν σποραδικά σε διάφορες ατομικές συμβάσεις στον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο) συγκεντρώθηκαν, ενοποιήθηκαν και αποτέλεσαν ένα corpus που σημείο προς σημείο κάνει έρμαιο στις διαθέσεις του εργοδότη τον εργαζόμενο -τον/την δημοσιογράφο, τον/την διοικητικό-ή υπάλληλο, τον/την τεχνικό.
Η πλειονότητα των εργαζομένων στις έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις της Alter Ego απορρίπτει αυτή τη σύμβαση. Ακόμα κι αν, υπό τον εκβιασμό «ή υπογράφεις ή απολύεσαι», μπήκε η υπογραφή τους. Το σπουδαίο είναι ότι δεν την έχουν υπογράψει «μέσα τους». Εγώ απλώς δεν την υπέγραψα ούτε και στο χαρτί. Κι ύστερα ήρθε η απόλυση (13.11.2017).
Από διαφορετικούς δρόμους, όλοι μας συνεχίζουμε, να μην ξεχνάμε ότι η προσωπική και επαγγελματική ευθύνη μας για υπογραφή με ήθος, αξιοπρέπεια και επάρκεια δεν αποσβέννυται ακόμα και στην αρένα της οικονομίας της αγοράς. Θα τη συναντάνε στα κείμενά μας, στα βήματά μας στο δρόμο της διαδήλωσης, μαζί με εκείνα των άλλων εργαζομένων, στην προσπάθεια να ενώνεται πάντα το ατομικό με το συλλογικό.
Αν κάτι αξίζει να μείνει από μια απολύση,είναι η διεκδίκηση αρχών και δίκαιων αιτημάτων αξιοπρεπούς εργασίας με δικαιώματα, ο αγώνας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και η ανάγκη για ένα δυνατό συνδικάτο Τύπου».
Η Παναγιώτα Μπίτσικα εργαζόταν 21 χρόνια στο Βήμα, αλλά όταν δεν δέχεσαι να σε εξουσιάζει πλήρως η εργοδοσία, σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου.
Θα ήθελα να ήμουν αυτό το σκυλί.
Δεκαετίες ανθρώπινων λαθών και παραλείψεων οδήγησαν στην τραγωδία στη Μάνδρα. Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός, τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα θα πληθαίνουν αλλά η Ελλάδα είναι η χώρα των μπαζωμένων ρεμάτων και της ολοκληρωτικής απουσίας πρόληψης. Μερικές φορές νιώθω ότι αυτή η χώρα επιβιώνει (όπως -έστω- επιβιώνει) κατά τύχη.
Κομμάτια που «φωνάζουν» κατά βάση Νέα Υόρκη των 70s, τιμάνε τον «μπαμπά» τους Lou Reed, γκρουβάρουν αλά B-52s, σχεδόν σε κάνουν να πιστέψεις ότι οι κιθάρες για μερικά δευτερόλεπτα ανήκουν στον πρώτο δίσκο των Stooges, για να δώσουν τη σκυτάλη στους Modern Lovers, να βουτήξουν τον ακροατή στη ραθυμία των Velvet Underground και τελικά να τον αποχαιρετήσουν με ένα art punk πέρασμα με jazz σαξόφωνο που θυμίζει τους Pop Group.
Daniele Luppi, Parquet Courts και Karen O ενώνουν τις δυνάμεις τους στο δίσκο Milano και είναι να απορείς σε πόσους ακόμα καλούς δίσκους θα βάλει ο A. Savage φέτος το χεράκι του.
Δεν αμφισβητείται η πιθανότητα να ήταν από αυτά τα live που πραγματικά «κάτι γίνεται». Εξίσου δεν αμφισβητείται το χάρισμα του Cave να μιλάει στον πιο σκληροπυρηνικό ελιτιστή μουσικόκαυλο μέχρι στον ακροατή ευρείας κατανάλωσης που ναι, γνωρίζει μόνο τα «χιτάκια», όχι δεν ξέρει τον Nick Cave ως πρεζάκι, ούτε τους Birthday Party, ούτε τους Grinderman, αλλά δεν έκλεψε και τα λεφτά σου για να πάει στο live, άρα δεν σου πέφτει και λόγος. Αμφισβητείται όμως σθεναρά η όποια ερμηνεία (στην τελική, μιας συναυλίας) ως μυσταγωγική θρησκευτική τελετή και οι προσευχές στο σταυρό του στέρνου του Cave -πόσω μάλλον όταν υπάρχει σχετική συναυλιακή εμπειρία- μιας και ούτε ο Cave είναι Ιησούς , ούτε ο Warren Ellis Ιωάννης Βαπτιστής.
Πιο πάνω δε γίνεται. Ο Σωτήρας του Κόσμου του Λεονάρντο ντα Βίντσι.
