«O ξεχωριστός χώρος του Booze Cooperativa με το απίστευτο κουλτουριάρικο design φιλοξενεί το event all stars cosplay με μουσική υπόκρουση J-Rock, J-Pop, K-Pop, Anisons, Animes OST, Video Games OST και Vocaloid». Διαβάζοντας αυτή την περιγραφή στο facebook event για το cosplay party ξεκίνησα το περασμένο Σάββατο προς το Booze για να πάρω μια ιδέα του πώς είναι η ελληνική κοινότητα των cosplayers. Cosplay. Από το costume και play. Άτομα δηλαδή που μεταμφιέζονται σε χαρακτήρες από cartoon, anime, ταινίες και videogame.
Η τελευταία φορά που είχα βρεθεί σε cosplay event ήταν στη Γερμανία σε μια κινηματογραφική αίθουσα κατάμεστη από κόσμο μεταμφιεσμένο σε χαρακτήρες του “The Rocky Horror Picture Show”. Ήξερα βέβαια ότι τελευταία υπάρχουν πολλοί cosplayers και στην Ελλάδα, κυρίως με μεταμφιέσεις επηρεασμένες από anime και videogames.
Φτάνοντας στo Booze, ένα κοριτσάκι γύρω στα 15 ενημέρωνε τον κόσμο ότι πληρώνοντας την είσοδο μπορεί κανείς να πάρει «ένα ποτό… πορτοκαλάδα, ή μπύρα, καφέ…». Πλήρωσα το αντίτιμο για να μπω στη χώρα του υπαρκτού μεταμοντερνισμού: χρώματα, περούκες, σαμουράϊ, χαρακτήρες από comics, anime, και videogames περιφέρονταν στο χώρο. Η οποιαδήποτε χρονική ή γεωγραφική συνοχή είχε καταργηθεί το βράδυ του Σαββάτου στο Booze. Τη θέση των μοναχικών θαμώνων που παίζουν σκάκι και στριφογυρίζουν μηχανικά το ποτήρι της μπύρας τους την είχαν καταλάβει γυμνασιόπαιδα που είχαν στήσει τουρνουά YuGiOh. Ένας σούπερμαν με γυαλιά μυωπίας έπινε πορτοκαλάδα, την ίδια ώρα που Optimus Prime από τους Transformers έβγαινε από την τουαλέτα. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είχαν φτιάξει μόνοι τους τις στολές. Παρατηρώντας τη ζώνη του Ninja σκεφτόμουν ότι η μητέρα του μάλλον θα ψάχνει απεγνωσμένα το σχοινί με το οποίο δένει τις κουρτίνες.
«Και τώρα ήρθε η ώρα για το Gangnam Style!». Η Sailormoon σέρνει το χορό, ενώ όλο το πάρτι δονείται από το ψιλοεκνευριστικό χορευτικό. Η μουσική συνέχισε σε οτιδήποτε Japan, ενώ οι περισσότεροι ήξεραν τους στίχους απ’ έξω. Ελαφρώς μαστουρωμένος από την εφηβική ιδρωτίλα, έπρεπε να δώσω εύσημα στην προσήλωση που επεδείκνυαν όλοι τους σε αυτή την κουλτούρα. Δίπλα μου στάθηκε ο πράσινος Power Ranger. Βγάζοντας το κράνος του, αποκαλύφθηκε το πρόσωπο ενός τριαντάρη. Οκ, δεν παίζει ρόλο η ηλικία, σκέφτηκα. «Το βλέπεις όλο αυτό; Είναι όλο χειροποίητο», είπε αναφερόμενος στην εντυπωσιακή στολή του. Βλέποντας τον ενθουσιασμό τους η σκέψη «πρέπει να έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο» αντικαταστάθηκε από το «πρέπει να γουστάρουν πολύ αυτή τη φάση».
Ο DJ βάζει το intro του Dragon Ball και όλο το τουρνουά YuGiOh διαλύεται σε δευτερόλεπτα. Όλοι τρέχουν εκστασιασμένοι ουρλιάζοντας τους στίχους, ενώ ο Ninja, καβάλα στις πλάτες ενός φίλου του απλώνει τα χέρια του στον αέρα, ρίχνοντας κατά λάθος φάπες στην κρεμαστή κότα από πάνω, η οποία είχε αρχίσει να αιωρείται στον αέρα επικίνδυνα.
Ακολούθησε καραόκε. Η ώρα περνούσε. Ο κόσμος άρχισε να φεύγει. Ο Spiderman γύρισε σπίτι, δίπλωσε την κάπα του και την έβαλε ευλαβικά στο συρτάρι. Ο Νίντζα γύρισε κι αυτός σπίτι. Γλίστρησε αθόρυβα στο σαλόνι, επέστρεψε τη ζώνη του στην κουρτίνα του σαλονιού πριν το καταλάβει η μαμά του και πήγε για ύπνο με τον ενθουσιασμό να κυλά ακόμα στις φλέβες του, ανυπομονώντας για το επόμενο cosplay event. Εκεί θα μαζευτούν πάλι χαρακτήρες από άλλες εποχές, από άλλες ηπείρους, από φανταστικούς κόσμους, κάνοντας τον Φουκώ να στριφογυρίζει στον τάφο του φωνάζοντας «Τα έλεγα εγώ στις ‘Ετεροτοπίες’ αλλά δεν με ακούγατε».
