Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Το αγαπημένο μου βιβλιο από παιδάκι ηταν ο Όλιβερ Τουίστ. Έχοντας περάσει αρκετά δύσκολη παιδική ηλικία για διαφόρους λογους είχα αποφασίσει μεσα μου ότι «οι μεγάλοι εχουν άδικο» και ότι η «συναισθηματική» αλλα και «κοινωνική» μου αγωγή θα εξελισσόταν μέσα από τα βιβλία. Μέσω αυτής της παιδικής υπερβολής έγινε φαίνεται μια υπόγεια ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα ο οποίος ήταν σαν ζωντανός μπροστά μου και μέσα μου. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα συνέχεια. Μάλιστα θυμάμαι κι ένα μιούζικαλ που έγινε με βάση το έργο και στο όποιο έπαιζε ένα ξανθό παιδάκι, ο Μαρκ Λέστερ, ο οποίος έγινε άμεσα ο αγαπημένος μου ηθοποιός της εποχής.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Σας απάντησα και πιο πάνω. Μεγαλώνοντας όμως, εκεί γύρω στα είκοσι, έπαθα μια άλλη έμμονη. Έπεσε στα χέρια μου ο «Οδυσσέας» του Τζέιμς Τζόις σε μικρά τεύχη. Όταν κατάφερα και τα μάζεψα όλα έγινε το ίδιο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα αυτό το αριστούργημα, αυτό το υπέρ-κείμενο Από ένα σημείο μάλιστα, χωρίς καμία γραμμική συνέχεια. Άνοιγα δηλαδή ένα τυχαίο τεύχος και άρχιζα από μια τυχαία παράγραφο. Δεν είχα πια καμία σημασία. Οι λέξεις του Τζόις μου έφταναν.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Ένα συγκεκριμένο βιβλίο όχι, αλλά μια «τάση» βιβλίων συνέβαλαν με την «καταραμένη» μυθολογία τους να κάνω αρκετές υπερβολές σε νεανικές ηλικίες, άλλες από τις όποιες πλούτισαν τη ζωή μου αλλά κι άλλες που με έκαναν κινδυνεύσω σε οριακό επίπεδο. Τα βιβλία φυσικά δε φταίνε σε τίποτα. Φταίω εγώ που ταυτίστηκα με κάποια πράγματα και πρόβαλα στον εαυτό μου πρόσωπα και καταστάσεις που δεν ήταν δικά μου.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Όχι. Μεσα από βιβλία φυσικά έχω διαβάσει για ένα σωρό επαγγέλματα, ενασχολήσεις κλπ, που μου εχουν φανεί πολύ συναρπαστικές. Ωστόσο δεν έχω βρει κάτι πιο κοντινό στην δική μου ιδιοσυγκρασία από αυτό που ήδη κάνω εδώ και είκοσι χρόνια πια, δηλαδή το γράψιμο. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που βιβλία που έχουν ως ήρωες συγγραφείς ή αφηγήσεις όπου η πλοκή κινείται γύρω από το χώρο της μυθοπλασίας με συγκινούν πολύ.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Η ειλικρινής απαντηση εδώ είναι κανένα. Όχι από έπαρση, άλλα επειδή ο κάθε συγγραφέας έχει τη δική του φωνή και το να «υποδυθεί» τη φωνή ενός άλλου είναι σαν να εγκαταλείπει τον εαυτό του. Έχω συγκινηθεί τρομερά με βιβλία, βιβλία μου εχουν αλλάξει τη ζωη, βιβλία με εχουν αναταράξει συθέμελα, αλλά ποτέ δεν είπα: «Α, πόσο θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ». Ισα ίσα το γεγονός ότι καποιος άλλος έχει γράψει κάτι που με επηρεάζει τόσο και μου μιλαει στα μύχια είναι κατι εξαιρετικά γοητευτικό. Από την άλλη «είμαι και ό,τι έχω διαβάσει» οπότε φέρω εντός μου τα διαβάσματά μου. Κι επειδή δεν είμαι άτομο με συγγραφικές έμμονες, φέρω εντός μου ένα σωρό συγγραφείς από διαφορετικούς χώρους, εποχές αλλά και είδη. Όλα αυτά με συνιστούν και με καθορίζουν. Σταδιακά δε, προστίθενται και νέα διαβάσματα, νέες ανακαλύψεις. Είναι ένα αέναο ταξίδι ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα, αποτύπωμα του οποίου φυσικά και θα υπάρχει στα βιβλία μου, έστω κι αν εγω συνειδητά δεν το ξέρω.
