ΜΟΥΣΙΚΗ: Ακούω συνέχεια μουσική. Αγαπώ τον Βιβάλντι και τη Μοσχολιού, τα ηπειρώτικα μοιρολόγια και τη ντίσκο, τους Depeche Mode και τον Βαμβακάρη. Κάποτε τραγουδούσα σ’ένα γκρουπάκι, κάτι ανάμεσα σε πανκ και νιού γουέιβ .
ΒΙΒΛΙΑ: Διαβάζω ξανά και ξανά τα ίδια βιβλία. Κυρίως Άπαντα. Τα άπαντα της Πολυδούρη, τα άπαντα του Παλαμά, τα άπαντα του Λαπαθιώτη. Μαθαίνω ποιήματα απ’ έξω. Ονειρεύομαι τους ποιητές.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Μετά τον Παζολίνι η ζωή μου δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
ΣΠΟΡ: Δε γυμνάζομαι. Αγαπώ όμως τα γυμναστήρια. Είναι χώροι παραστάσεων, το σώμα στη φθορά και στη δόξα του. Μ’ αρέσει πολύ να κολυμπώ σε έρημες παραλίες. Θα μπορούσα να ζήσω μέσα στο νερό. Το ξέρω καλά.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Αγαπώ την τεχνολογία. Πάντα θαύμαζα τις μηχανές, τη δόξα των σιδηροδρόμων, την κατάκτηση του διαστήματος. Πίσω από το πληκτρολόγιο είμαστε οι ίδιοι, απλά δε βουτάμε την πένα μας στο μελάνι πριν γράψουμε άλλη μια σπαραχτική επιστολή που θα μεταφέρει ο πιστός αμαξάς.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση. Πριν λίγο καιρό δεν είχα καν. Και τώρα που έχω την αντιμετωπίζω σαν γλυπτό. Συχνά ακουμπώ πάνω της το παλτό μου –ένα είδος ομιλούσας κρεμάστρας.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Λίγα. Προτιμώ τα μικρά νησιά γεμάτα το καλοκαίρι και τα μεγάλα έρημα το χειμώνα. Αναπολώ συχνά έναν Aυγουστο στο Κάπρι, ανάμεσα σε ερείπια από ρωμαϊκές βίλες. Αλλά Capri c’est fini πλέον.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Γειτονιά μου θεωρώ το bijoux de kant hood, στην οδό Αθηνάς και γείτονές μου είναι όλοι οι περαστικοί και εγκατεστημένοι αυτής της οδού που θα μπορούσε να είναι μια χώρα από μόνη της.
ΤΩΡΑ: Τώρα παρέα με τον Μέμο, τον Στάμο, την Μερόπη και τη νεκρή καλλιτέχνιδα Αντώνα, στα Αμάραντα, την κωμωδία ζωής και θανάτων του Μάτεσι και της Μπασδέκη. Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις στο Faust και θα συνεχίσουμε μέχρι να μας φάνε τα σκυλιά.
