O Χρήστος Αστερίου θα ήθελε να ήταν κυνηγός φαλαινών, μουσικοσυνθέτης, δολοφόνος, ιππότης, μάγειρας, τυχοδιώκτης, γιατρός.

φωτ. Ελένη Ηλιοπούλου

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Όταν ήμουν μικρός διάβαζα Κλασσικά Εικονογραφημένα και εικονογραφημένη Ελληνική Μυθολογία έχοντας τον νου μου κυρίως στο ποδόσφαιρο. Ένας τόμος με τα ποιήματα του Σεφέρη που μου δώρισαν κάποια Χριστούγεννα και τα Γράμματα σ’ έναν νέο ποιητή του Ρίλκε όταν ήμουν ακόμα μαθητής γυμνασίου είχαν μεγάλη επίδραση επάνω μου. Ειδικά το δεύτερο ήταν ένας είδος προσωπικού ευαγγελίου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όποτε πιάνω στα χέρια μου το ταλαιπωρημένο αντίτυπο των εκδόσεων Ίκαρος θυμάμαι εκείνη την αθώα εποχή.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Η επιστροφή σε κάτι ήδη διαβασμένο μπορεί να αποκλείει -αν και όχι πάντα- το στοιχείο της έκπληξης, προσφέρει όμως την δυνατότητα επανάληψης μιας σημαντικής αναγνωστικής εμπειρίας. Άλλωστε κανένα βιβλίο δεν είναι ίδιο όταν το ξαναπιάνουμε δέκα και δεκαπέντε χρόνια μετά. Οι διαδρομές τις οποίες ακολουθεί το μάτι από γραμμή σε γραμμή κι από σελίδα σε σελίδα είναι γνώριμες όπως τα αυλάκια ενός πολυπαιγμένου δίσκου για την βελόνα. Αυτό μου συμβαίνει για παράδειγμα με την Καρδιά του σκότους του Τζόζεφ Κόνραντ που έχω διαβάσει ήδη αρκετές φορές.

Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Κάποια πολύ σπουδαία βιβλία με έκαναν κάποτε να πιστέψω πως θα μπορούσα να γράψω όπως οι δικοί τους συγγραφείς. Όμως παρά τις δικαιολογημένες φιλοδοξίες νομίζω πως απέφυγα το κυνήγι μιας τέτοιας χίμαιρας. Ποιος αποκλείει, όμως, ότι κι αυτό δεν είναι παρά μια ανοησία;

Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Φυσικά: θα ήθελα να ήμουν κυνηγός φαλαινών, μουσικοσυνθέτης, δολοφόνος, ιππότης, μάγειρας, τυχοδιώκτης, γιατρός. Η λίστα είναι μεγάλη και εμπλουτίζεται με κάθε νέο ανάγνωσμα που καταφέρνει να με συναρπάσει.

Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Αυτό που ξεκινάω να γράψω κάθε φορά. Δεν είναι μικρό πράγμα να αποφεύγεις το μαρτύριο της λευκής σελίδας και να είσαι ικανοποιημένος με ό,τι κατάφερες στο τέλος της διαδρομής.