Η καθημερινότητα έχει εξελιχθεί σε παραπάνω από προβλέψιμη. Με το βαθμό του άγχους να ξεπερνά πλέον το φυσιολογικό. Ξυπνάς κάθε πρωί, θέλοντας να σπάσεις το κινητό όταν χτυπάει το ξυπνητήρι (πόσο μάλλον όταν αυτό είναι στις 5 το πρωί!) ειδικά αν ξέρεις ότι ακολουθεί μια απαιτητική ημέρα.
Παρ’ όλα αυτά, τελικά -σχεδόν- πάντα σηκώνεσαι, και αντιμετωπίζεις τη ρουτίνα αυτή σαν δεδομένη, πιστεύοντας ότι όλα θα την ακολουθήσουν τελικά και θα γίνουν όπως τα περιμένεις. Θα γίνουν; όμως. Θυμάμαι μια παλιά διαφήμιση του Τζόκερ που έλεγε: «Και αν σου κάτσει;» και έτσι όπως έπινα τον πρωινό μου καφέ αναρωτιόμουν είναι όντως η κάθε μέρα ίδια;
Γιατί το απρόοπτο είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Απρόοπτα σαν αυτό που μου συνέβη πριν από λίγο καιρό, όταν γυρνώντας σπίτι μετά από μια ημέρα ρουτίνας, αντίκρισα το σαλόνι σαν άλλο Ολυμπιακό κολυμβητήριο. Σκέφτηκα δεν μπορεί να συμβαίνει στα αλήθεια. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσα πράγματα τα οποία έχουμε ως δεδομένα στη σκέψη μας, μπορεί να ανατραπούν. Όπως αυτή η αναποδιά που με βρήκε, όταν με πρόδωσε το υδραυλικό σύστημα του σπιτιού μου και με έκανε να αναζητήσω τη χαμένη ηρεμία της καθημερινότητάς μου. Σκέφτηκα, πόσο λάθος έκανα που δεν είχα ελέγξει εδώ και πολύ καιρό, προληπτικά, τα οικιακά μου. Γιατί αν είχα φροντίσει προκαταβολικά δεν θα είχα καταλήξει να κάνω τον κολυμβητή στο ίδιο μου το σπίτι.
Αφού διορθώθηκε η βλάβη, έκατσα ήρεμος στον καναπέ μου και άρχισα να αναλογίζομαι τι άλλο απρόοπτο θα μπορούσε να προκύψει.
Όπως, το να περπατάς στο Σύνταγμα για παράδειγμα και εκεί που δεν το περιμένεις να σου συμβεί κάτι απρόσμενο! Άλλοτε θετικές και άλλοτε όχι τόσο! Απ ότι μαθαίνω αύριο στο Σύνταγμα θα έχουμε μια τέτοιου είδους ευχάριστη έκπληξη. Όσοι δεν με πιστεύετε ελάτε αύριο 10.00-15.00 στο Σύνταγμα να το διαπιστώσετε. #dentoperimeneis #asfalisi
