Η ιστορία της οικογένειας Bacardi είναι συναρπαστική, σχεδόν μυθιστορηματική. Στο πρώτο μέρος παρακολουθήσαμε τα γεγονότα από τον 19ο αιώνα μέχρι και τα μισά του 20ου, για να συνεχίσουμε εδώ με τις μεγάλες αλλαγές που επέφερε η κουβανική επανάσταση.
José “Pepin” Bosch
Ηγετική μορφή της οικογένειας υπήρξε ο José “Pepin” Bosch, ο οποίος αποτέλεσε και το «σωτήρα» της οικογένειας. Σύζυγος της εγγονής του Don Facundo, ο José “Pepin” Bosch ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του BACARDÍ. Οι σημαντικότερες ενέργειές του πραγματοποιήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές εκείνης του 1960, όταν και προστάτευσε την πνευματική ιδιοκτησία της επιχείρησης, καθώς και τη μυστική συνταγή του BACARDÍ, μεταφέροντας τα στο εξωτερικό, επιτεύγματα ιδιαίτερα δύσκολα αν λάβει κανείς υπόψη του τις πολιτικές αναταραχές κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Fulgencio Batista και της κουβανικής επανάστασης.
Την ίδια περίοδο η οικογένεια αποφάσισε να δημιουργήσει θυγατρικές εταιρείες στο εξωτερικό, λόγω των αμφιβολιών που έτρεφε απέναντι στο δικτάτορα Batista. Εμπορικά σήματα, κεφάλαια και μέρος της περιουσίας της οικογένειας μεταφέρθηκαν στις Μπαχάμες, ενώ εργοστάσια στήθηκαν σε Πουέρτο Ρίκο και Μεξικό. Επρόκειτο για αποφάσεις ζωτικής σημασίας που θα προστάτευαν την εταιρεία μετά την παράνομη (και χωρίς αποζημίωση) δήμευση της περιουσίας της στην Κούβα και θα επέτρεπαν στους Bacardis να παραμείνουν πρωταγωνιστές στο παγκόσμιο επιχειρηματικό στερέωμα. Σε όλες αυτές τις κινήσεις ο Bosch είχε αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αναλαμβάνοντας μετέπειτα ως αποστολή του τη μετάβαση και αναγέννηση της εταιρείας BACARDÍ, όταν η οικογένεια εξορίστηκε από την Κούβα, το 1960.
Με την επικράτηση των επαναστατών και την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων των Bacardis, τα μέλη της οικογένειας αναγκάστηκαν από το καθεστώς να εγκαταλείψουν τη χώρα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Manuel Cutillas, απόγονος της οικογένειας, «έφυγα παράνομα μέσα σε μια βάρκα, χωρίς διαβατήριο, φτάνοντας στις ΗΠΑ ως ένας από τους πρώτους προσφυγές το 1960». Ανάλογη και η μαρτυρία του Francisco Carrera-Justiz, επίσης απόγονου των Bacardis: « Ήμασταν στη θάλασσα επτά μέρες μαζί με αλλά πέντε άτομα που βρίσκονταν σε παρόμοια κατάσταση με εμένα και βρήκαμε έναν τρόπο να φύγουμε από τη χώρα, παράνομα φυσικά. Ύστερα από έξι, ουσιαστικά επτά ήμερες στη θάλασσα, φτάσαμε στο Μαϊάμι».
Επρόκειτο να είναι αυτό το άδοξο τέλος της οικογένειας Bacardi; Την απάντηση δίνουν οι ίδιοι: «Η ζωή δεν ήταν καλή. Χωρίς χρήματα, χωρίς οικογένεια, χωρίς τίποτα. Έπρεπε να δουλέψει κανείς πολύ, πολύ σκληρά. Αλλά τα καταφέραμε».
Με μια παράδοση πάνω από 152 χρόνια ασυμβίβαστου πάθους, θριαμβεύοντας ενάντια σε ασυνήθιστες καταστάσεις, το BACARDI είναι το ρούμι με ιστορίες όπου η πραγματικότητα είναι πιο αδάμαστη από τη φαντασία. Με τόλμη, τιμώντας την κληρονομιά του, το προϊόν με το αδάμαστο πνεύμα του, λανσάρει το «BACARDI Untameable Since 1862», μία παγκόσμια καμπάνια που αφηγείται τις ιστορίες του ρούμι BACARDI, την προέλευση του από την Κούβα, και καλεί τους «εραστές» της γεύσης του ρούμι να αγκαλιάσουν την ζωή και να ζήσουν έντονα, ανακαλύπτοντας το δικό τους αδάμαστο πνεύμα. Το «BACARDI Untameable Since 1862» είναι ένας ύμνος στην κληρονομιά των Bacardis και στο ρούμι που δημιούργησαν, ένας πραγματικός θρύλος που μας προκαλεί να κυνηγήσουμε , όπως έκαναν και εκείνοι, τα όνειρά μας.
Ποια είναι όμως πλέον η μεγαλύτερη πρόκληση της οικογένειας; Σίγουρα η επιστροφή της στην Πατρίδα, τόσο ως οικογένεια, όσο και ως επιχείρηση. Μετά την αναγκαστική φυγή τους στο εξωτερικό, οι Bacardis δεν έχουν επιστρέψει ποτέ στο «σπίτι» τους. Θα ξανασμίξουν οι δρόμοι τους με το άρωμα της πατρίδας; Θα μπορέσει να πραγματοποιήσει αυτό το στόχο της; Η πορεία της αδάμαστης οικογένειας, που κατάφερε δια πυρός και σιδήρου να γευτεί την επιτυχία, αρνούμενη να υποκύψει τις δυσκολίες που της έστησε η μοίρα και ξεπερνώντας κάθε δυσκολία της ζωής, αργά η γρήγορα θα αντιμετωπίσει με επιτυχία και αυτή την πρόκληση. Άλλωστε, η νυχτερίδα, σύμβολο της επιχείρησης και οιωνός καλής τύχης στην παράδοση της Ισπανίας ήδη από την απελευθέρωση της Βαλένθια το 1238, ίσως τους βοηθήσει. Όπως είπε και ο Victor Rarellanode Schueg, «όταν η νυχτερίδα επιστρέψει στην πατρίδα, θα επιστρέψουμε κ εμείς».
Άπλα άλλη μία αποστολή που ανέθεσε η Μοίρα στην οικογένεια Bacardi; Το σίγουρο είναι ότι η Μοίρα διάλεξε να παίξει με αντίπαλο που δεν ‘δαμάζεται’…
