BDSM: 10 ταινίες που μας πόνεσαν και μας άρεσε (NSFW)

Υπήρξαν και υπάρχουν σκηνοθέτες που αποτυπώνουν τον ερωτισμό στις ταινίες τους. Υπάρχουν κι εκείνοι που αποφάσισαν να το πάνε λίγο παραπέρα. Στον πόνο, στον εξευτελισμό, στην υποταγή, στα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια. Δεν είναι λίγοι αυτοί, δεν το έκαναν όμως όλοι με επιτυχία. Κάποιοι το έριξαν στο σοφτ πορνό, άλλοι στον διδακτισμό (βλ. 50 Αποχρώσεις του Γκρι), ορισμένοι ήταν πιο τολμηροί κι αποφασιμένοι και κατάφεραν να προχωρήσουν στα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης δημιουργώντας από πραγματικά ενδιαφέρουσες ταινίες μέχρι κλασικά αριστουργήματα.
Ας δούμε, με τυχαία σειρά, 10 BDSM ταινίες που μας πόνεσαν και μας άρεσε…

Η Γραμματέας (Στίβεν Σάινμπεργκ, 2002)

Και μόνο που η ταινία ξεκινάει με την Μάγκι Τζίλενχαλ να κάνει όσα κάνει μια γραμματέας το πρωί φορώντας άσπρο πουκάμισο, κολλητή μαύρη pencil φούστα, ψηλοτάκουνες γόβες και hands restraints μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα. Στη συνέχεια η Maggie θα φάει τις ξυλιές της από τον σαδιστή Τζέιμς Σπέιντερ, θα της αρέσει, θα ανακαλύψει τον εαυτό της και σταδιακά θα ερωτευθούν. Πόνος, δάκρυα και ρομαντισμός σε μια ταινία που μας λέει πολύ απλά «μη φρικάρετε επειδή αρέσει και στους δύο το BDSM, αυτοί αντί να πηγαίνουν κάθε Σάββατο στα ΙΚΕΑ για να εκτονώνονται προτιμούν να παίζουν master and servant».

https://www.youtube.com/watch?v=28W3d3brIf0

Nymphomaniac, Vol. II (Λαρς Φον Τρίερ, 2013)

Ο μικρός Billy Elliot μεγάλωσε. Τον είδε ο Λαρς Φον Τρίερ και σε ένα όλο χιούμορ κλείσιμο του ματιού προς τον θεατή τον χρησιμοποιήσε στο δεύτερο μέρος του Nymphomaniac. Ο Τζέιμι Μπέιλ είναι σαδιστής, το έχει μελετήσει τόσο καλά το πράγμα που έχει εξελίξει την τέχνη του σαδισμού σε επιστήμη. Όταν τον επισκέπτεται για πρώτη φορά η Σαρλότ Γκενσμπούργκ την τοποθετεί στον ειδικό καναπέ του, τη δένει, ψάχνει να βρει την τέλεια στάση, την ιδανική ένταση χτυπημάτων. Το ραντεβού ανανεώνεται. Kοινώς, ο Τζέιμι δίνει πόνο.

https://www.youtube.com/watch?v=ol2NMZPXQRk

Salo ή 120 Ημέρες στα Σόδομα (Πιέρ Πάολο Παζολίνι, 1975)

Το αριστούργημα του Πιέρ Πάολο Παζολίνι μπαίνει συχνά πυκνά στις λίστες των πιο «ενοχλητικών» ταινιών που γυρίστηκαν ποτέ. Στην ταινία, που βασίζεται στις 120 Ημέρες στα Σόδομα του αγαπημένου μας Ντε Σαντ, μια ομάδα 18 κοριτσιών και 18 αγοριών πέφτει στα χέρια φασιστών που τα βασανίζουν με κάθε τρόπο με σκοπό να τα μετατρέψουν σε δούλους χάνοντας την ανθρώπινη υπόστασή τους. Ό,τι είδους διαστροφή μπορείτε να σκεφτείτε, σας σερβίρεται στο πιάτο.

https://www.youtube.com/watch?v=3GVV7L66xh4

Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα (Ρομάν Πολάνσκι, 1992)

Ο Ρομάν Πολάνσκι μετέφερε στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Πασκάλ Μπρυκνέρ, που βρίθει BDSM σκηνικών. Στην αρχή είναι ο Όσκαρ που βασανίζει και προσβάλλει συνεχώς την Μίμι, όταν όμως χάνει την κίνηση στα κάτω άκρα του τότε εκείνη παίρνει τα ηνία και του δίνει να καταλάβει. Η Μίμι δεν είναι άλλη από την σύζυγο του Πολάνσκι, την ηθοποιό Εμανουέλ Σενιέ, που έχει το πιο άρρωστο βλέμμα που έχετε δει συνεπώς καταλαβαίνετε πόσο το γλεντάει. Πολύ. Πάρα πολύ.

https://www.youtube.com/watch?v=8XaMmV02bzY

Η Αφροδίτη με τη Γούνα (Ρομάν Πολάνσκι, 2013)

Πάλι ο κύριος Πολάνσκι, πάλι μετά της συζύγουΕμανουέλ Σενιέ του που ομολογουμένως δίνει εδώ την ερμηνεία της ζωής της. Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Άιβς, που με την σειρά του βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μάζοχ. Η Βάντα, μια εκ πρώτης όψεως χαζοχαρούμενη ηθοποιός, φτάνει αργοπορημένη στην οντισιόν αλλά τελικά πείθει τον σκηνοθέτη Τομάς να της δώσει μια ευκαιρία. Κι αυτό που ξεκινά ως μια οντισιόν μετατρέπεται σε ένα διεγερτικό παιχνίδι πρόκλησης, τακτικής, διαλογικού λαβύρινθου για τις σχέσεις των δύο φύλων και καταλήγει στην υποδούλωση του Τομάς στη Βάντα. Ωραία πράγματα.

https://www.youtube.com/watch?v=F1xOloTf2W4

Η Ωραία της Ημέρας (Λουίς Μπουνιουέλ, 1967)

Ο Λούις Μπουνιουέλ παίρνει το μέτριο μυθιστόρημα του Ζοζέφ Κεσέλ και το μετατρέπει σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και δυνατές ταινίες περί φετιχισμού, καταπιεσμένου ερωτισμού και γυναικείας χειραφέτησης. Σε μια ιστορία που δεν ξέρουμε ακριβώς πότε τελειώνει η πραγματικότητα και πότε αρχίζει η φαντασίωση, η παντρεμένη μεσοαστή Σεβερίν αποζητάει τον εξευτελισμό. Γίνεται πόρνη για να πραγματοποιήσει τα παιχνίδια μαζοχισμού που επιθυμεί και ανακαλύπτει την ηδονή. Η Κατρίν Ντενέβ είναι μια οπτασία, πανέμορφη ακόμη κι όταν την μαστιγώνουν.

https://www.youtube.com/watch?v=iviLqlV5E5c

Μπλε Βελούδο (Ντέιβιντ Λιντς, 1986)

Όταν η Ιζαμπέλα Ροσελίνι σε ρωτάει ψιθυριστά στο κρεβάτι “Are you a bad boy? Do you want to do bad things?”, μόνο ναι μπορείς να απαντήσεις. Ο Κάιλ Μακλάχλαν όμως είναι αρνητικός γιατί δεν θέλει να της κάνει κακό, η Ιζαμπέλα αφηνιάζει του φωνάζει “Hit me” και όντως ο Μακλάχαν τη χτυπά. Xάρη στον Ντέιβιντ Λιντς ακόμη και η σφαλιάρα μοιάζει stylish. Ταινία-έμβλημα από κάθε άποψη.

https://www.youtube.com/watch?v=XeLyhsVS9mE

O Θυρωρός της Νύχτας (Λιλιάνα Καβάνι, 1974)

Μία από τις πιο φετιχιστικές κι αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ καθώς περιγράφει την σαδομαζοχιστική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν ναζί αξιωματικό και μια Εβραία επιζήσασα από στρατόπεδο συγκέντρωσης και παλιό θύμα του όταν οι δυο τους συναντιούνται τυχαία στη Βιέννη του 1957. Δεν είναι τόσοι οι φετιχιστικές σκηνές που σόκαραν τους θεατές και τους κριτικούς, αλλά η αποτύπωση του ναζισμού ως ενός πεδίου έκφρασης ακραίου ερωτισμού αλλά και τα μη διακριτά όρια της συναίνεσης ανάμεσα στον θύτη και το θύμα. H Σαρλότ Ράμπλινγκ πάντως δίνει μια από τις πιο δυνατές της ερμηνείες.

https://www.youtube.com/watch?v=vDG7Ytkj_a4

Crash (Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, 1996)

Ποιος άλλος πέρα του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ θα μπορούσε να γυρίσει μια ταινία όπου θύματα τροχαίων ατυχημάτων θα φτιάχνονταν τόσο από την αδρεναλίνη της ταχύτητας, το σοκ της σύγκρουσης και τη θέα των ουλών που θα είχαν φτιάξει μια μυστική ομάδα για σεξουαλικές συνευρέσεις μέσα σε αυτοκίνητα επιδιώκοντας νέα δυστυχήματα; Κυρίες και κύριοι καλώς ήρθατε στον κόσμο του Auto-BDSM. Bάλτε 5^η και φύγαμε.

https://www.youtube.com/watch?v=Y6QwjQ1SFrk

Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων (Ναγκίσα Οσίμα, 1976)

Μεταφερόμαστε στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1930, καθώς η ταινία αναπαριστά μια πραγματική ιστορία και είναι μια από τις πρώτες που αποτύπωσαν πραγματικό σεξ μεταξύ των ηθοποιών. Μια πρώην πόρνη και ο παντρεμένος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου στο οποίο εργάζεται αναπτύσσουν μια ακραία ερωτική σχέση όπου δοκιμάζουν τα πάντα. Εκείνη ξεπερνάει κάθε όριο ζήλιας, εκείνος θέλει να την ικανοποιεί με κάθε τρόπο. Ενώ κάνουν έρωτα τον πνίγει για να ενισχύσει την στύση του, ξεπερνάει το όριο  κι εκείνος πεθαίνει. Τότε του κόβει το πέος και περιφέρεται στους δρόμους. BDSM the Japanese way.

https://www.youtube.com/watch?v=oaiixDMoV1A