—
Χ Ι
Ιζαμπέλλα Ντι Μόρρα
—
Πικρή, σκληρή κι επώδυνη ήταν η γραφίδα μου
κάποτε, όπως γνωρίζεις, ενάντια στην Τύχη,
τόσο που κανείς άλλος ποτέ κάτω απ’ το φεγγάρι
δε θρήνησε γι’ αυτή με θέληση πιο φλογερή.
Τώρα η ψυχή μου μετανοεί για το τυφλό της σφάλμα,
γιατί με τέτοια προίκα καμιά τιμή δε βλέπει,
μα ακόμη κι αν δεν έχει καλή κληρονομιά,
ελπίζει δίπλα στο Θεό, διαυγής, λαμπρή να βρει τα πλούτη.
Ούτε ο χρόνος ούτε ο θάνατος ή χέρι βίαιο ληστρικό,
τον όμορφο αιώνιο θησαυρό δε θα μπορέσει να αδράξει
μπροστά απ’ τον Άρχοντα των Ουρανών.
Εκεί χειμώνας, καλοκαίρι δεν φέρνουν συμφορές,
κι από τη ζέστη ή το κρύο κανείς ποτέ δεν υποφέρει,
λοιπόν, αδελφέ μου, κάθε άλλη ελπίδα είναι μάταιη.
Από την ποιητική συλλογή της Ιζαμπέλλα Ντί Μόρρα «Μέσα από δρόμους έρημους», μετάφραση Άννα Γρίβα, εκδόσεις Κουκούτσι.
