—
Δ Ο Κ Ι Μ Ι Ο Π Ε Ρ Ι Δ Η Μ Ο Σ Ι Α Σ Τ Ε Χ Ν Η Σ
του Γιάννη Δούκα
—
Το θέμα, εικαστικό, μα όχι μόνο
είναι και πώς βιώνουμε την πόλη,
μοιάζουμε κι αποκλίνουμε∙ κι αν όλοι
στον Πλίνθο ανεβαίναμε; Υψώνω
τα σώματα, ολόκληρα ή σκάρτα,
πάντως μοναδικά, και τους προσδίδω
κάτι το μνημειώδες. Μ’ έναν πήδο,
ο ένας τους, στιλπνός, βουτά στην κάρτα
την αναμνηστική, καθώς ο άλλος
γελά κι αναρριχάται. Κάθε λίγο,
ξανά και η τελετή και καταλήγω
γι’ ακόμη μια φορά, έτσι, στο κάλλος
που δεν υπάρχει πια ή που ποικίλλει
κι ορίζεται με βάση το κονδύλι.
Από την ποιητική συλλογή «Το σύνδρομο Σταντάλ» του Γιάννη Δούκα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
