Ζωή μετά το Facebook; Ναι. Facebook μετά τη ζωή όμως;

Κομματάκι μακάβριο το θέμα μας αλλά μέσα στη ζωή είναι όλα, ακόμα κι αυτά. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος (που δεν ξέρουμε, να, ορίστε και φτου-φτου-μακριά-από-‘μας) αφήνει τα εγκόσμια διά να ανέλθει εις τους ουρανούς. Ξαφνικά και χωρίς να ενημερώσει πρώτα. Αυτός ο κάποιος είναι τύπος αρκετά ενεργός online, με λογαριασμούς παντού, παρουσία στα social media και γενικώς πολύ tech savvy περίπτωση. Τι γίνεται με την «ψηφιακή ζωή» του… μετά;

Μην το γελάτε και μην ανατριχιάζετε: μελέτη έδειξε ότι φέτος αναμενόταν να μας αφήσουν χρόνους περίπου 3 εκατ. χρήστες του Facebook, αριθμός που με μια γρήγορη αναγωγή μας δίνει 60.000 θανάτους τη βδομάδα ή παρά κάτι ένα δεκαχίλιαρο τη μέρα! Ειδικά το Facebook για τέτοιες περιπτώσεις παρέχει δύο επιλογές: είτε τη διαγραφή του λογαριασμού ενός αποθανόντος προσώπου, είτε τη μετατροπή του σε «μνημονευτικού» χαρακτήρα προφίλ, περισσότερο για να θυμίζει στους άλλους κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Οι περιορισμοί που θέτει το Facebook όσον αφορά το sharing στη δεύτερη περίπτωση είναι πολλοί, όμως αν μη τι άλλο πολύς κόσμος προτιμά το memorial απ’ το delete. Για να γίνει κάτι τέτοιο, απαιτείται επικοινωνία με το Facebook και παροχή ληξιαρχικής πράξης θανάτου, αναγγελίας ή παρόμοιου εγγράφου τέλος πάντων –εννοείται πως αυτός που θα κάνει το μπλα-μπλα πρέπει να ‘ναι φίλος του εκλιπόντος/εκλιπούσας. Παρ’ ότι σαν διαδικασία δεν ακούγεται πολύπλοκη, ενδεχομένως να χρειαστεί ακόμα και εξάμηνο για να ολοκληρωθεί η αλλαγή στο status του λογαριασμού.

Κάπως έτσι λοιπόν, οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας στο διαδίκτυο συνιστούν την εμπιστοσύνη σε κάποιο κοντινό πρόσωπο. Πώς γίνεται σε ταινίες και βιβλία που κάποιος εξουσιοδοτεί έναν άλλον να πάει στην Αστυνομία ή να στείλει την κασέτα (τι πάει να πει «ποια κασέτα»; ΤΗΝ κασέτα!) στους δημοσιογράφους; Ε, κάτι παρόμοιο. Ο μέσος χρήστης του ίντερνετ δραστηριοποιείται σε άπειρα sites και πλατφόρμες σήμερα: eBay, Facebook, LinkedIn, Gmail, Amazon, Disqus, Skype και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Γιατί λοιπόν να κάθεται κάποιος να βγάζει τα μάτια του, ψάχνοντας να βρει σε ποια sites κινείτο ο εκλιπών, όταν ο τελευταίος μπορεί να έχει σκεφτεί απλά… μπροστά και να τα έχει συγκεντρώσει όλα κάπου μαζί νοικοκυρεμένα; Ακόμα καλύτερα, να του τα έχει δώσει κιόλας (εφ’ όσον μιλάμε για πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης);

Ακόμα κι αν κάποιος δυσκολεύεται να κάνει κάτι τέτοιο πάντως αλλά το θέλει, υπάρχουν και υπηρεσίες που κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: PasswordBox (πρώην Legacy Locker), Cirrus Legacy, Asset Lock, είναι μόνο μερικές εξ’ αυτών. Τι κάνουν; Ουσιαστικά παίζουν τον ρόλο του online συμβολαιογράφου σε ό,τι έχει να κάνει με κωδικούς, usernames και τα ρέστα. Όσο υπερβολικά ή μακάβρια κι αν σας φαίνονται όλα αυτά, απλά αναλογιστείτε για λίγο πόσο σημαντικές είναι όλες αυτές οι πληροφορίες. Σκεφτείτε ότι κάποιος μπορεί να spammάρει με τον λογαριασμό σας στο Twitter, να χρεώνει την πιστωτική σας στο Amazon ή να «γονατίζει» το PayPal μέσω eBay. Γιατί να μην υπάρχει κάποιο πρόσωπο που παρά τον πόνο και την οδύνη του θα ενεργήσει γρήγορα κλείνοντας κάθε πιθανό ανοιχτό μέτωπο; Ναι, το ξέρω, βρήκα θέμα ο άτιμος αλλά κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν. Και στα νταλαβέρια με τον Άγιο Πέτρο, θεραπεύειν δεν παίζει.