«Το voguing έχει ως βασική φιλοσοφία να αγκαλιάζει και να αποδέχεται τους πάντες, όπως και να είναι. Αυτό αγαπώ στο voguing: ότι μπορείς να είσαι αυτός που θες να είσαι χωρίς να σε κρίνουν». Αυτά είναι τα λόγια της Ωρόρα, μισής Ιρλανδής μισής Μεξικάνας, γεννημένης και μεγαλωμένης στη Νέα Υόρκη και πλέον Αθηναίας και μαθήτριας της Tila που διδάσκει voguing στον χώρο Artiria στο κέντρο της πόλης.
Οι περισσότεροι όταν ακούμε voguing σκεφτόμαστε -κακά τα ψέματα- το Vogue της Μαντόνα, και περισσότερο από το ίδιο το τραγούδι φέρνουμε στο μυαλό μας το βιντεοκλίπ και «αυτά που έκαναν με τα χέρια, αυτές τις πόζες μωρέ». Από τότε όμως έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια. Υπήρχε voguing πριν τη Μαντόνα και πόσο έχει εξελιχθεί από τότε;
H Δήμητρα που είναι μέλος του House of Kareola εξηγεί ότι οι βάσεις του βρίσκονται στο Χάρλεμ της δεκαετίας του ’60 όπου εμφανίστηκαν οι ballroom χοροί, πήρε μορφή στα ‘80ς και διακρίνεται σε τρία στιλ: στο old-way, στο new-way και στο Fem που είναι αυτό που διδάσκεται στο Artiria. «Το μπαμ έγινε κυρίως μέσω από το βιντεο κλιπ της Μαντόνα αλλά και από το Paris is burning ένα ντοκιμαντέρ που διακρίθηκε μάλιστα στο φεστιβάλ Sundance. Μέχρι τότε ήταν ένας καθαρά underground χορός και σε μεγάλο ποσοστό παραμένει ακόμη. Το old-way είναι πολύ γραμμικό, το new-way απαιτεί να είσαι πιο ευλύγιστος και είναι ένα τσικ πιο χορευτικό ενώ το fem αναδεικνύει τη θηλυκότητα του κάθε ατόμου και ξεκίνησε από trans».
Ο Σπύρος εξηγεί ότι «Είναι πολύ ωραίο να πειραματιζόμαστε με το στιλ μας, με το αν θα είμαστε πιο dramatic, αν θα είμαστε cunty δηλαδή αν θα παίζουμε με το σώμα μας, με τις καμπύλες μας».
Όλοι μπορούν να γίνουν voguers, αρκεί να το γουστάρουν.
«Είναι χορός που σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατός γιατί είναι ακτιβιστικός, θα αγωνιστείς για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, θα δείξεις μια πιο fem πλευρά σου και έτσι μέσα σου χτίζεις αυτοπεποίθηση. Όταν για παράδειγμα κάνεις ένα catwalk νιώθεις πιο ισχυρός»
Ο Ιωάννης λέει ότι κάνει voguing γιατί «θέλω να εξελίξω το πιο fem στοιχείο του σώματος μου και να προσπαθήσω να το βγάλω από μέσα μου περισσότερο, θέλω κυρίως να το κάνω για μένα αυτό. Στο μάθημα δεν νιώθω πάντα να το καταφέρνω αλλά προσπαθώ. Το δύσκολο είναι να απελευθερωθώ». Ο Σπύρος συμπληρώνει: «κάπου είχα χάσει την αυτοπεποίθηση μου ως άνθρωπος. Είναι χορός που σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατός γιατί είναι ακτιβιστικός, θα αγωνιστείς για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, θα δείξεις μια πιο fem πλευρά σου και έτσι μέσα σου χτίζεις αυτοπεποίθηση. Όταν για παράδειγμα κάνεις ένα catwalk νιώθεις πιο ισχυρός».
Βέβαια το voguing δεν είναι εύκολος χορός. Δεν απαιτεί να είσαι γυμνασμένος αλλά σίγουρα χρειάζεται καλή προθέρμανση πριν από κάθε μάθημα και αντοχές. Δεν μπορείς να μην κάνεις ζέσταμα και να πας να κάνεις duckwalk, ένα από τα elements του vogue, δηλαδή να περπατάς με λυγισμένα τα πόδια, κάπως σαν πάπια.
«To voguing είναι ένας χώρος που μπορείς να ζήσεις τις φαντασιώσεις σου μέχρι να γίνουν αυτές να γίνουν πραγματικότητα».
Η Tila, που διδάσκει, βρέθηκε το 2011-12 στη Νέα Υόρκη για να κάνει χορό. Στη σχολή που πήγαινε γίνονταν και μαθήματα vogue, όχι τυχαία, και έτσι βρέθηκε δίπλα σε σημαντικούς voguers όπως οι Benny Ninja, Danielle Polanco και Javi Ninja «Θυμάμαι ότι είχα μάθημα μπαλέτο στις 9 το πρωί και έτρεχα να προλάβω, ήξερα ότι έπρεπε να έχω κοιμηθεί νωρίς το προηγούμενο βράδυ, είχα 500 πράγματα να σκεφτώ και τελικά ανυπομονούσα για το μάθημα voguing στις 10:30 για να χαλαρώσω απ’ όλα τα υπόλοιπα. Στην αρχή το έβλεπα ως ένα ευχάριστο διάλειμμα γιατί ήταν ένα μάθημα χορού μεν αλλά λόγω του ότι ήταν freestyle νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω ό,τι γουστάρω. Είδα βέβαια μετά ότι δεν ισχύει αυτό αλλά έχει συγκεκριμένη πειθαρχία και συγκεκριμένα στοιχεία όμως μπορείς να προσθέσεις θεατρικότητα και να βάλεις τα δικά σου στοιχεία μέσα».
Ρωτώ την Tila ποια είναι η κουλτούρα του voguing κι αν υπάρχει κίνδυνος αυτή να χαθεί με την εξάπλωση του. «Κοίτα, έχει ήδη αρχίσει να γίνεται trendy και συνήθως όταν γίνεται αυτό για διαφόρους λόγους μπορεί άλλοι χορευτές να πάρουν στοιχεία χωρίς να ξέρουν τι σημαίνουν και από από πού προέρχονται. Το vogue εντάσσεται στη ballroom κοινότητα που ξεκίνησε από μαύρους και λατίνες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, που ακόμη αποτελούν την πλειονότητα των voguers, ενώ στην αρχή δεν υπήρχαν καθόλου γυναίκες, πράγμα που έχει αλλάξει. Το vogue είναι ένας χώρος που όλοι, όλες, όλα όσα είναι εκεί έχουν την άνεση και την ελευθερία να εκφράσουν πράγματα που στην καθημερινότητά τους δεν μπορούν ακόμη. Eίχα ως δασκάλα την Leiomy Maldonado, μία από τις καλύτερες voguers και μια από τις σημαντικότερες ακτιβίστριες της κοινότητας, trans η ίδια που όταν έπιασε δουλειά σε δημοτική υπηρεσία του Μπρονξ πόσταρε πριν δύο χρόνια “Δεν το πιστεύω ότι έχω το δικό μου γραφείο”. To voguing είναι ένας χώρος που μπορείς να ζήσεις τις φαντασιώσεις σου μέχρι να γίνουν αυτές να γίνουν πραγματικότητα».
Τα παιδιά μπαίνουν για προθέρμανση που κρατάει περίπου ένα τέταρτο. Στρέτσινγκ, ασκήσεις, αρχίζουν να βγαίνουν ρούχα και ο ιδρώτας σιγά σιγά να κυλά. Όταν αρχίζει το μάθημα τους κοιτώ να τα δίνουν όλα. Και να το ευχαριστιούνται.
