Ένα αρχιτεκτονικό γραφείο βρίσκει έμπνευση στη διασύνδεση και αντιπαράθεση καθημερινών πραγμάτων στη ζωή. Συνδυάζει το εφήμερο με το διαχρονικό, το κλασικό με το μοντέρνο, τις μεγάλες με τις μικρές κλίμακες, τα συμβατικά με τα πειραματικά υλικά.
Ακολουθώντας φόρμες του παρελθόντος που χρησιμοποιούνται διαφορετικά αναδεικνύει τη χαμένη αισθητική των παλιών αθηναϊκών πολυκατοικιών σε ένα έργο του που συναντάμε στο Κουκάκι. Το κυλινδρικό κλιμακοστάσιο, τα ακανόνιστα παράθυρα επαναχρησιμοποιούνται σαν μια σύγχρονη απεικόνιση της σχεδόν τυχαίας όψης των ακάλυπτων της Αθήνας.
Η πολυκατοικία Urban Stripes βρίσκεται σε μια περιοχή της Αθήνας με σημεία αναφοράς στην μοντέρνα αρχιτεκτονική το Φιξ του Ζενέτου και το μουσείο της Ακρόπολης του Tschumi, αλλά και με πολλές τυπικές αθηναϊκές πολυκατοικίες.
Επαναχρησιμοποιώντας στοιχεία και από τα δύο κτίρια-αναφορές, αλλά και στοιχεία της Αθηναϊκής πολυκατοικίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο KLab εισάγει μια νέα μορφή όψης πολυκατοικίας. «Τα περισσότερα διαμερίσματα είναι διώροφα και επαναπροσδιορίζονται από το πρωτότυπο φιλτράρισμα του φωτός, αλλά και της σχέσης με τη θέα και τα γειτονικά κτίρια. Ενώ ακολουθείται η τυπολογία της γραμμικότητας ο συσχετισμός ανοίγματος- μπαλκονιού σχηματοποιείται αντιθετικά».
Η τυπική αθηναϊκή πολυκατοικία μέχρι τα ρετιρέ χρησιμοποιεί την ίδια όψη σε κάθε όροφο με γραμμικούς στενούς εξώστες να διατρέχουν όλη την όψη, ενώ ορθογώνια κατακόρυφα ανοίγματα επαναλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο ανεξάρτητα σε ποιο όροφο βρίσκονται και τη θέα έχουν. «Χρησιμοποιώντας τη γραμμικότητα που χαρακτηρίζει το κτίριο του Ζενέτου στα ανοίγματα του, αλλά και τους εξώστες των γειτονικών κτιρίων η όψη του Urban Stripes απαρτίζεται από έντονα γραμμικά ανοίγματα σε διαφορετικά ύψη που φανερώνουν ή κρύβουν κομμάτια του αστικού τοπίου. Αντιθετικά στη γραμμικότητα εντάσσονται σαν όγκοι πρόβολοι οι εξώστες».
Κατά την αρχιτεκτονική ομάδα του KLab, η σημερινή αστικότητα έχει διαφορετικές ανάγκες από αυτή της δεκαετίας του ’60 και ’70. «Έτσι η όψη της πολυκατοικίας ορίζεται από το φιλτράρισμα και την επιδίωξη ιδιωτικότητας παράλληλα με την επιλογή θέασης στο αστικό τοπίο. Οι εξώστες ορίζονται ως πυρήνες εκτόνωσης, αλλά λόγω της θέσης στους χαμηλούς ορόφους περιορίζεται η έκτασή τους καθώς η οδός Βεΐκου είναι ένα δρόμος με πυκνή κυκλοφορία».
Το έντονα λευκό χρώμα της όψης ξεχωρίζει. Η διάτρηση των μπαλκονιών ακολουθεί το μοτίβο της πύκνωσης και αραίωσης που παρουσιάζουν και τα ανοίγματα. Ο πρώτος όροφος διαφοροποιείται από τους υπόλοιπους ορόφους ως προς τη χρήση, αλλά και ως προς την όψη, όπως και στο κτίριο του Μουσείου της Ακρόπολης . «Η πίσω όψη έρχεται αντιμέτωπη με την γκρίζα, παρατημένη αθέατη όψη της πρωτεύουσας. Και εδώ χρησιμοποιείται η έννοια του φιλτραρίσματος που επιτυγχάνεται από τη θέαση μέσα από έγχρωμους υαλοπίνακες διαφορετικών χρωμάτων».
Κάθε όροφος είναι διαφορετικός και κάθε διαμέρισμα απαντά σε άλλες ερωτήσεις και σενάρια ζωής. «Καθώς με τη κλιμάκωση του ύψους η θέα της Ακρόπολης επιτυγχάνεται και από μερική γίνεται ολόκληρη οι ερμηνείες οργάνωσης και απαιτήσεις συναντούν το παλαιό τύπο του ρετιρέ και την οπισθοχώρηση του όγκου από τον 5ο όροφο και πάνω. Τα ρετιρέ με ενιαία μπαλκόνια έχουν ξεχωριστή αντιμετώπιση και ενιαία υαλοστάσια δημιουργούν την κύρια όψη με θέα τον Παρθενώνα», εξηγεί το γραφείο.
Το KLab ιδρύθηκε το 2001 από τον Κωνσταντίνο Λαμπρινόπουλο. Πρόκειται για μια διεθνή ομάδα υψηλά ειδικευμένων αρχιτεκτόνων που αναζητούν ευκαιρίες να δημιουργήσουν μοναδικά και ενδιαφέρουσα αστικά έργα. Ως μια πολυπολιτισμική ομάδα είναι σε θέση να ασχοληθεί με ένα ευρύ φάσμα έργων. Η φιλοδοξία της ομάδας ήταν πάντα το να δημιουργεί όπως οι καλλιτέχνες και να εφαρμόζει όπως οι επιστήμονες. Η ελευθερία της έμπνευσης, η πρωτοτυπία στο σχεδιασμό και η αυστηρή εφαρμογή του έργου είναι οι αρχές που οδηγούν στη συνεχή ανάπτυξη του γραφείου. Το KLab στοχεύει στην παραγωγή υψηλής ποιότητας αρχιτεκτονικής που διευρύνει το μυαλό και επεκτείνει το δυναμικό της αρχιτεκτονικής πρακτικής μέσω μοναδικών προσεγγίσεων.
