Μια Διεθνής οργάνωση άμεσης επέμβασης, μια καλλιτεχνική ομάδα που επισκέπτεται νοσοκομεία και ορφανοτροφεία, ένα δραστήριο δίκτυο μεταναστών, ένα εργαστήρι ειδικής αγωγής που σέβεται τη διαφορετικότητα, ένας εθελοντής στη Λέσβο που κλήθηκε να εφαρμόσει τις μεθόδους της ανθρωπιστικής αρχιτεκτονικής. Μια λίστα που ξεχωρίζει ανάμεσα σε όσες γράφτηκαν για το 2015 που φεύγει, αφού περιλαμβάνει τους ανθρώπους εκείνους που βοήθησαν όσους τους είχαν ανάγκη την χρονιά αυτή.
Μια ομάδα που αποτελείται από ηθοποιούς, μουσικούς, εικαστικούς και χορευτές ξεκίνησε τη δράση της το 2011, κατάφερε να γίνει Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία και μέχρι σήμερα επισκέπτεται νοσοκομεία, γηροκομεία, ιδρύματα, ορφανοτροφεία προκειμένου να μεταμορφώσει την παραμονή των ανθρώπων σε αυτούς τους χώρους σε όσο πιο ευχάριστη, δημιουργική και ποιοτική γίνεται μέσα από μουσικοθεατρικές εκδηλώσεις και καλλιτεχνικά δρώμενα.
ΆΝΙΜΑ είναι ένας όρος του Carl Gustav Jung που σημαίνει «ζωντανή ψυχή» καθώς και μια αστική μη-κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση που διατηρεί οικοτροφείο στην περιοχή του Κορυδαλλού. Εκεί διαμένουν άνθρωποι που για πολλά χρόνια είχαν υπάρξει τρόφιμοι σε ψυχιατρικά ιδρύματα της χώρας. Όραμα των ανθρώπων της ΑΝΙΜΑ είναι να γίνει το αντίβαρο στην ψυχιατρική πραγματικότητα, να αποτελέσει την ουσιαστική και θετική επιλογή για ψυχική υγεία και να προσφέρει υψηλού επιπέδου ποιότητας υπηρεσίες σε όποιον τις έχει ανάγκη.
Η δράση της ομάδας social street work «Γέφυρα» ξεκινά καθημερινά από το καθιερωμένο σημείο συνάντησης στην Ομόνοια. Ο Τάσος, η Έμιλυ, η Ηρώ και η Μαρία, είναι έτοιμοι για μια από τις καθιερωμένες τους «βόλτες» στο κέντρο της πόλης. Μόνο που εδώ «βόλτα» σημαίνει να βρουν ανθρώπους που μένουν στο δρόμο. Να τους προσεγγίσουν, να μιλήσουν μαζί τους και να τους γνωρίσουν.
Η διεθνής οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα έκλεισε φέτος 25 χρόνια δράσης και παροχής βοήθειας σε πληθυσμούς αναπτυσσόμενων χωρών που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, ένοπλες συγκρούσεις κι επιδημίες. Με αφορμή τα γενέθλια αυτά μάθαμε ιστορίες ανείπωτες μέχρι τώρα από ανθρώπους που στελεχώνουν τέτοιου είδους αποστολές, αφήνοντας πίσω τους την οικειότητα του σπιτιού τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα με αποτέλεσμα π.χ. να γιορτάζουν συχνά τα γενέθλια τους σε κινητές μονάδες εξέτασης που βρίσκονται υπό περιορισμούς ασφαλείας.
Άλλη μια ομάδα κοινωνικής εργασίας δρόμου φορώντας λευκά μπλουζάκια με την ένδειξη Emfasis περπατά καθημερινά στο κέντρο της πόλης, με ένα μπλοκάκι ανά χείρας, καταγράφοντας τις ανάγκες όσων συνανθρώπων μας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Επιπλέον, στο info point του συνΑθηνά απέναντι από τη Βαρβάκειο αγορά, κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα προσφέρει είδη πρώτης ανάγκης σε άτομα και οικογένειες που προσπαθούν να ορθοποδήσουν, παρέχει ενημέρωση σχετικά με κάρτες υγείας που προσφέρουν πακέτα ιατρικών εξετάσεων σε ανασφάλιστους (άνδρες, γυναίκες και παιδιά), συμβουλευτική σε νομικά και εργασιακά ζητήματα, καθώς και βοήθεια με γραφειοκρατικές διαδικασίες όπως αιτήσεις για επιδόματα και επανέκδοση ταυτότητας.
Μια ομάδα σπουδαστών της δραματικής σχολής «Δήλος» δημιούργησε ένα βίντεο προκειμένου να παρακινήσει τόσο τους καταναλωτές όσο και τους καταστηματάρχες να συνεισφέρουν και να διαδώσουν την ιδέα του κινήματος «καφές σε αναμονή», το οποίο στηρίζεται σε όσους από εμάς είμαστε πρόθυμοι να αγοράσουμε έναν καφέ επιπλέον που θα καταγράφεται στον πίνακα του εκάστοτε μαγαζιού περιμένοντας εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τον παραγγείλουν. Στόχος του κινήματος είναι να παρέχει βοήθεια σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε είδη πρώτης ανάγκης στις γειτονιές της Ελλάδας και της Κύπρου.
Έπειτα από έναν χρόνο παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη, εγκαινιάστηκε τον Απρίλη σε ένα χώρο απέναντι από το Σταθμό Λαρίσης για να υποδεχτεί στην ιατρική, τη νομική, τη συμβουλευτική, την εργασιακή ή την παιδική «πτέρυγα» οποιονδήποτε πολίτη ανήκει στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της πρωτεύουσας. Οι τέσσερις ΜΚΟ που λειτουργούν αυτήν την στιγμή κάτω από τη στέγη του Παλιού Φρουραρχείου είναι οι: PRAKSIS, που παρέχει ιατρικές υπηρεσίες και προγράμματα εργασιακής απασχολησιμότητας/ ARSIS, που προσφέρει νομικές υπηρεσίες/ Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που παρέχει εκπαιδευτικά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης αλλά λειτουργεί ακόμα και σαν dropping centre για όσες γυναίκες εργάζονται και δεν έχουν τα κατάλληλα πρόσωπα ή δομές για τη φύλαξη των παιδιών τους, και Μαζί για το Παιδί, που διαθέτει help line και παρέχει υπηρεσίες συμβουλευτικής (είτε προσωπικά είτε σε ομάδες).
Κέντρο Ψυχικής Υγείας του ΕΠΙΨΥ
Το Kέντρο Ψυχικής Υγείας του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής εξυπηρετεί τους κατοίκους των δήμων Παπάγου, Χολαργού, Ψυχικού, Νέου Ψυχικού και Χαλανδρίου στοχεύοντας στην αλλαγή του τρόπου παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με μετάθεση του κέντρου βάρους από την παρεχόμενη ασυλικού τύπου περίθαλψη στην κοινοτική φροντίδα.
Το ωδείο αυτό λειτουργεί με τη συμβολή εθελοντών δασκάλων εδώ και τρία χρόνια σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να στραφούν προς τα ιδιωτικά. Με κεντρικό άξονα τη διευρυμένη πρόσβαση στη μουσική εκπαίδευση, τα λειτουργικά έξοδα αποτελούν ευθύνη του ωδείου και τα περισσότερα πράγματα -όργανα, παρτιτούρες, βιβλία, έπιπλα- αποτελούν δωρεές του κόσμου.
Στο εργαστήρι ειδικής αγωγής στη Νέα Πεντέλη, η εκπαίδευση και η ειδική επαγγελματική κατάρτιση είναι μια από τις βασικές μέριμνες της διεπιστημονικής ομάδας που εργάζεται πάνω στην αυτονόμηση των ατόμων με νοητική στέρηση. Κάτω από τα πολύχρωμα πέταλά της συγκεκριμένης Μαργαρίτας που συμβολίζουν τη διαφορετικότητα, μια ομάδα σπουδαστών εκπαιδεύεται, ανεξαρτητοποιείται, χτίζει φιλίες.
Η γνωστή λογοθεραπεύτρια Μαρία Βλασσοπούλου περιέγραψε στην Ρopaganda μία από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής της: Όταν από τις 20 Ιουλίου, οπότε έφτασε στη Χίο, και για ένα δεκαήμερο, υποδεχόταν στις δυο παραλίες του Γιάσωνα που βρίσκονται κάτω ακριβώς από το εξοχικό της, τη μια βάρκα με πρόσφυγες μετά την άλλη.
Ένα δίκτυο μεταναστριών επιχειρεί να συγκεντρώσει την κοινωνική δράση+ των οργανώσεών τους, με σκοπό την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων τους και τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού πλαισίου, στο οποίο θα μπορέσουν να χτίσουν μία καλύτερη ζωή για τις ίδιες και την οικογένειά τους. Οι γυναίκες της Μέλισσας ήρθαν στην Ελλάδα από όλες τις γωνιές του κόσμου. Έπεσαν θύμα ρατσισμού. Έφεραν στο κόσμο τη νέα ελληνική γενιά. Έκαναν την εκμετάλλευση μαγιά για όνειρα και στήριξαν με το χαμόγελό τους και τα φαγητά τους πρόσφυγες στο Πεδίο του Άρεως.
Κάποια από τα φουσκωτά σκάφη που δένουν στα λιμάνια των ακριτικών νησιών μια φορά το χρόνο φέρνουν μάλλον περισσότερη χαρά στους κατοίκους από ό,τι συνήθως. Τα μέλη της μη κυβερνητικής οργάνωσης +πλευση οργώνουν το πέλαγος με στόχο την υποστήριξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής στα μικρά και αποκομμένα νησιά του Αιγαίου. Κάνοντας δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, οργανώνοντας ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, παρέχοντας στα σχολεία εκπαιδευτικό εξοπλισμό, κατασκευάζοντας παιδικές χαρές και γήπεδα στις περιοχές που επισκέπτονται, παρέχουν σημαντικό έργο εκεί όπου η πολιτεία δε μερίμνησε επαρκώς.
Στον χώρο των πρώην κατασκηνώσεων του ΠΙΚΠΑ στη Νεάπολη της Μυτιλήνης οι εγκαταλειμμένες σιδηροκατασκευές και οι πλαστικές βάρκες που στοιβάζονται μετά το πέρας της χρήσης τους στις παρακείμενες παραλίες έγιναν στα χέρια ενός νέου αρχιτέκτονα τα κατάλληλα εργαλεία σε μια ιδέα επίλυσης του προβλήματος στέγασης των προσφύγων που φτάνουν καθημερινά στο νησί της Λέσβου. Ο Τζέι Μέξης βρέθηκε πριν από λίγους μήνες εκεί ακολουθώντας μια αποστολή εθελοντών της Κοινωνικής Κουζίνας και μίλησε στην Popaganda για το πως μπροστά σε μια τέτοιου είδους κρίση κλήθηκε να εφαρμόσει εσπευσμένα όσα έμαθε σπουδάζοντας, δηλαδή, αυτό που λέγεται «ανθρωπιστική αρχιτεκτονική».
«Τα παιδιά θεωρούν κάποιους ανθρώπους από τα Σπίτια οικογένειά τους. Εμπιστεύονται ιδιαίτερες στιγμές τους, όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη οικογένεια, γυρίζουν από τις σπουδές τους στις γιορτές και μας επισκέπτονται, όλα αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα».Το Χαμόγελο του Παιδιού μετρά 21 χρόνια προσφοράς και ο Κώστας Γιαννόπουλος, επιμένει να προσπαθεί κάθε μέρα να προστατέψει τα «παιδιά του», όπως αποκαλεί τα 869.990 που είτε μόνα τους είτε με τις οικογένειές τους έχουν απευθυνθεί σε εκείνον, όλα αυτά τα χρόνια.
«Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήθελαν να ξενιτευτούν. Είχαν τις περιουσίες τους και τη ζωή τους εκεί. Αν έμεναν θα πέθαιναν από μια βόμβα του Assad, είτε από το Ισλάμ. Δεν θέλανε να ρισκάρουν τη ζωή των παιδιών τους στις σάπιες βάρκες για να έρθουν στην Ελλάδα. Ούτε και θέλουν να μείνουν. Υπάρχει όμως μια περίπτωση να φτάσουν απέναντι, να επιβιώσουν στο ταξίδι και να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Για αυτό το κάνουν». Η Χρύσα Γιατρά πέρασε μια εβδομάδα στη Λέσβο βοηθώντας τους μετανάστες και κατέγραψε σε ένα συγκινητικό ημερολόγιο την πραγματική εικόνα της ανθρωπιστικής κρίσης.
