Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS
360 του Αχιλλέα Κυριακίδη. Η νουβέλα του Κυριακίδη περιστρέφεται γύρω από το φιλοσοφικό ζήτημα του αντικειμενικού και αισθητού χρόνου, όπως απαντάται στον Κίρκεγκορ. Ο τίτλος παραπέμπει στην κυκλικότητα αυτού. Ο συγγραφέας αφηγείται δεξιοτεχνικά, σε μια γλώσσα που με μαεστρία οδηγεί τον νου μέσα από μια πλοκή στιγμών. Μέσα σε μια στροφή 360 μοιρών, ορίζεται και η μοίρα των διαφορετικών ηρώων του βιβλίου. (εκδόσεις Πατάκη)
Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Με το διήγημα “Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη” η συγγραφέας απέσπασε το πρώτο βραβείο της συγγραφικής της πορείας από το περιοδικό Ρεύματα το 1994. Οι ιστορίες της περιγράφουν σε όλους τους τόνους τη φιλοδοξία, την οργή και την έκσταση της νεότητας. Στην επετειακή αυτή επανέκδοση-είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του τόμου-η συγγραφέας πρόσθεσε μια εισαγωγή και άλλα πέντε νέα διηγήματα παρόμοιας θεματικής, που συμπληρώνουν, ως παραλλαγές το πολύχρωμο μουσείο της νεανικής ηλικίας. (εκδόσεις Καστανιώτη)
Η γοργόνα της Camilla Lackberg. Η διεθνούς φήμης Σουηδή συγγραφέας της σειράς μπεστ σέλερ με τον επιθεωρητή Πάτρικ και την Έρικα παρουσιάζει μια νέα τους περιπέτεια. Ένας φίλος της Έρικα τη μεγάλη βραδιά της παρουσίασης του πρώτου του βιβλίου με τίτλο Η γοργόνα, λαμβάνει μια ανθοδέσμη με ένα απειλητικό μήνυμα. Έτσι αρχίζει η αστυνομική έρευνα, στο παρόν και το παρελθόν, καθώς μια σειρά επικίνδυνων καταστάσεων και κωμικών στοιχείων την πλαισιώνουν. (μετάφραση από τα σουηδικά Γρηγόρης Κονδύλης, εκδόσεις Μεταίχμιο)
Το μέγα ύδωρ, εικοσιεπτά ποιήματα της Emily Dickinson. Η Αμερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα (Άμχερστ, Μασαχουσέτη 1830-1886) έγραψε συνολικά 1.789 ποιήματα, από τα οποία μόνο 10 δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, όσο ήταν εν ζωή. Τίτλους δεν έδωσε ποτέ και πάνω από κάθε ποιήμα της βρίσκεται ένας αριθμός. Πυκνή υφή και μια παράδοξη απόδοση του μεταφυσικού και της αθανασίας μέσα από τη θνητότητα του φυσικού κόσμου. (μετάφραση-πρόλογος Διονύσης Καψάλης, εκδόσεις Άγρα)
Charlie Chaplin, Director της Donna Kornhaber. “Νομίζω ότι είμαι καλύτερος σκηνοθέτης από ηθοποιός,” είχε πει ο Τσάρλι Τσάπλιν στο περιοδικό Life, το 1967. Οι περισσότεροι κριτικοί κινηματογράφου και μελετητές διαφωνούν. Στο νέο της βιβλίο, η Kornhaber, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, επιδιώκει να αποκαταστήσει τη φήμη του Τσάπλιν ως σκηνοθέτη, υποστηρίζοντας ότι το ύφος του αντιπροσώπευε μια καινοτόμο ρήξη με τον κλασικό κινηματογράφο. Η συγγραφέας εντοπίζει μια “Chaplinesque” οπτική προσέγγιση, η οποία ήταν “σκόπιμη, κατανοητή και πλούσια”, υποστηρίζοντας ότι ο Τσάπλιν ήταν “βαθύτατα προσηλωμένος στη διερεύνηση της ταινίας, ως άψογου μέσου έκφρασης, και στην αμφισβήτηση της αποδεκτής κινηματογραφικής ορθοδοξίας”. (εκδόσεις Northwestern University Press)
