Η στραπατσάδα των θεών

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως συχνά όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο σε κάποιο πάρτι, πολύ σύντομα θα νιώσω την επιθυμία να του μιλήσω για τα αυγά. Υποθέτω πως όλοι μας έχουμε ένα σχετικά περιορισμένο ρεπερτόριο θεματικών στο οποίο ανατρέχουμε όταν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Εφόσον εξαντλήσουμε ή αποφύγουμε τα τι κάνουμε με τη ζωή μας και τα τα από που γνωρίζουμε τον κοινό μας γνωστό, έρχεται η ώρα να συνεισφέρουμε κάτι ώστε να ξεγλιστρήσουμε από στιγμές αμηχανίας. Επανειλημμένα στο παρελθόν είχα βρεθεί να ψαχουλεύω πανικόβλητος τις ρηχές τσέπες του μυαλού μου χωρίς αποτέλεσμα.

Εδώ και κάνα δυο χρόνια όμως, με το ένα μου χέρι κρατάω πάντα σφιχτά στο μυαλό μου ένα αυγό, έτοιμος να το προβάλλω στο τραπέζι μόλις χρειαστεί και ηρωικά να μας απεγκλωβίσω από την δύσκολη θέση.

…παύση..παύση..Εγώ: Δοκίμασες κέικ/ ντιπ μαγιονέζας/ πατατοσαλάτα; Δεν ήταν φανταστικό;

Άλλος άνθρωπος: Ναι ναι, πολύ ωραίο..

Ε: Δεν είναι φοβερό το πόσα πράγματα γίνονται με τα αυγά;

Α: Ε; πολλά ε;

Ε: Μαγιονέζα ,γλυκά, ζύμες, κρέμες, μπλα μπλα…

Α: Καλά όχι ναι. Μου αρέσουν πολύ τα αυγά. Γενικώς δηλαδή.

Αν το πράγμα συνεχίσει να πηγαίνει έτσι καλά και ο άλλος άνθρωπος δεν φύγει, προχωράω με αυτοπεποίθηση. Θεωρώ πως μιλώ με έναν άνθρωπο που προτιμά να ακούει για τα αυγά παρά να ψάχνει θέμα για συζήτηση και έτσι παίρνω το θάρρος να βαθύνω την σχέση μας.

Ε: Σου αρέσει η στραπατσάδα;

Α: Ναι μου αρέσει / Όχι πολύ.

Ε: Η στραπατσάδα είναι το φαγητό που με ώθησε να προσεγγίσω το φαγητό και την εξέλιξη του σε σχέση με την διασπορά και την μετανάστευση των λαών. Ελληνική στραπατσάδα, τούρκικο μενεμέν, σακσούκα στο Ισραήλ, χουέβος ραντσέρος στην νότια Αμερική είναι όλες παρόμοιες συνταγές.

Α: …

Ε: Κατά το 1500 έφτασαν οι τομάτες και οι πιπεριές στην Ισπανία από την νοτιά Αμερική. Εκεί οι Σεφαραδίτες Εβραίοι ήταν οι πρώτοι που συμπεριέλαβαν τομάτα στο φαγητό, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι την θεωρούσαν ακόμη δηλητηριώδες φρούτο. Όταν αυτοί εκδιώχθηκαν στην οθωμανική αυτοκρατορία, πρωτοεμφανίζεται στην Τουρκία το Μενεμέν, αυγά σιγομαγειρεμένα με ντομάτα και κρεμμύδι, κιμά η συκώτι. Η συνταγή εξαπλώνεται στα Βαλκάνια και την βόρεια Ελλάδα και ταξιδεύει ξανά στην δυτική μεσόγειο, όπου στο Μάγκρεμπ ονομάζεται ‘σακσούκα’ που στα ελληνικά σημαίνει ταρακουνημένο. Εκεί χάνει την προσθήκη κρέατος και εμπλουτίζεται με μπαχαρικά. Γίνεται πολύ δημοφιλές εργατικό πρωινό και μεταναστεύει συγκεκριμενοποιημένο πια πίσω στην Παλαιστίνη.

Α: Εμένα η μαμά μου δεν βάζει κρεμμύδι.

Ε: Κάτσε να σου δείξω στο Ίνσταγκραμ μια φωτογραφία από μια στραπατσάδα που είχα κάνει.

Α: Ωραία φαίνεται. Πάω λίγο μέσα. Τα λέμε μετά. Χάρηκα πολύ!

Ε! Οκ ναι! Χάρηκα πολύ! Τα λέμε!

Η συνταγή

Χτυπάμε στο γουδί, σπόρους από κόλιανδρο και λίγο γλυκάνισο. Τα ζεσταίνουμε σε στεγνό τηγάνι. Μόλις μυρίσουν τα βάζουμε σε ένα πιάτο και αναμιγνύουμε με καπνιστή πάπρικα. Βάζουμε στο καθαρό πλέον τηγάνι, λάδι, κομμένο κρεμμύδι και πιπεριές μέχρι να μαλακώσουν και πάρουν λίγο χρώμα. Προσθέτουμε μετά το σκόρδο και αμέσως μετά την τομάτα. Αφήνουμε να βράσει πέντε λεπτά σε δυνατή φωτιά και ρίχνουμε αλάτι και τα μισά μπαχαρικά. Χαμηλώνουμε την φωτιά, κάνουμε βαθουλώματα στη σάλτσα με ένα κουτάλι και προσθέτουμε τα αυγά. Όταν γίνουν όπως τα προτιμούμε προσθέτουμε πράσινο κρεμμυδάκι, φρέσκο κόλιανδρο και τα υπόλοιπα μπαχαρικά. Σερβίρουμε με φέτα η γιαούρτι και σουτζούκι.