Όμορφες παρουσίες στο χώρο.
«Δεν έχω καταλάβει πως πρώην νεοδημοκράτες βιάζονται να φέρουν τους μαρξιστές στην εξουσία και παράλληλα λένε ότι πιστεύουν σε πατρίδα, σε θρησκεία, στα ιδανικά της χώρας». Η αναφορά του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη στα διάσπαση της ελληνικής δεξιάς και τα αιχμηρά του σχόλια εναντίον του κόμματος των ΑΝ.ΕΛΛ. έκαναν μια υπερβολικά βαμμένη κυρία με κουπ κομμωτηρίου να φτύσει τον κόρφο της. Λίγα λόγια και πολλή δουλειά για ένα μέλλον βασισμένο στις επενδύσεις, στην υγιή επιχειρηματικότητα, στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας έταξε ο νυν υπουργός ναυτιλίας και Αιγαίου και υποψήφιος στη Β’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία σε όσους ο δρόμος τους έβγαλε χτες προς Χίλτον μεριά.
Κουπ και κόρφοι
Στο ισόγειο του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου, τεράστιες αφίσες με παρακινούν να στρίψω δεξιά. Κατεβαίνοντας την σκάλα προς την αίθουσα εκδηλώσεων, αναρωτιέμαι αν οι αναλογίες 90-60-90 είναι απαραίτητες για να εργαστείς σε προεκλογική εκστρατεία. «Αφού σας καλέσαμε τηλεφωνικά στην ομιλία, πάει να πει πως είσαστε δικός μας άνθρωπος. Εμείς εδώ τους καινούργιους καταγράφουμε» εξηγεί μία από τις απείρου κάλλους γυναικείες παρουσίες, που βρίσκονται παραταγμένες σε ένα μεγάλο τραπέζι με φόντο το πορτρέτο του υποψηφίου. Ο γηραιός κύριος που επιμένει να συμπληρώσει τα στοιχεία του στα κιτάπια, παίρνει τελικά έναν φάκελο με μερικά ψηφοδέλτια προκειμένου για να μην φύγει άπρακτος.
Τα κιτάπια.
Οι «δικοί τους άνθρωποι» μισή ώρα πριν την έναρξη της ομιλίας είναι ήδη πολλοί. Όσοι δεν προσπαθούν να πιάσουν έγκαιρα θέση στην αίθουσα, χαιρετιούνται εγκάρδια με γνωστούς και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις. Έντονα αρώματα, γούνες, μεταξωτά φουλάρια, πέρλες, τσάντες γνωστών οίκων μόδας με βεβαιώνουν πως οι κυβερνητικές προσδοκίες επιτάσσουν πολυτέλεια και λεοπάρ μοτίβο. Δύο άντρες κοιτούν προς το μέρος ενός νεαρού με επίσημο ένδυμα και χαρτοφύλακα στο χέρι.
Η συντάκτρια της Popaganda, Zωή Παρασίδη.
«Είναι καλό παιδί, τον ξέρει η κόρη μου από κάτι παρέες που έκανε παλιά με τη ΔΑΠ» λέει ο ένας. Μια κυρία λίγο παρακάτω σχολιάζει αγανακτισμένη πως της τηλεφώνησαν από το πολιτικό γραφείο του Πάνου Παναγιωτόπουλου, επίσης υποψηφίου της παράταξης, που όμως δεν έδειξε να συμπαθεί ιδιαίτερα.
Το καλό παιδί στην φουρτούνα φαίνεται.
Περήφανος πατέρας.
Αφήνοντας πίσω μου τα πηγαδάκια, κινούμαι προς την αίθουσα της εκδήλωσης. Μεγαλοπρεπείς πολυέλαιοι ρίχνουν φως στη γιγαντοοθόνη στην οποία περνούν εμφανίσεις του υπουργού σε τηλεοπτικά πάνελ, ομιλίες του στη βουλή και φωτογραφικά στιγμιότυπα δίπλα σε ηχηρές προσωπικότητες όπως είναι ο Μπιλ Κλίντον, ο Κώστας Καραμανλής και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Στις αμέτρητες καρέκλες του χώρου, χαρτόνια που αναγράφουν τις λέξεις «Δύναμη» και «Ελπίδα», δίνοντας το προεκλογικό σύνθημα, φάνηκαν ιδιαιτέρως χρήσιμα σε ορισμένους που ζητούσαν τηλεφωνικά από τους φίλους τους να τα σηκώσουν ψηλά, προκειμένου να τους εντοπίσουν στον κατάμεστο χώρο.
Ένα νεαρό ζευγάρι στέκεται μπροστά μου πιασμένο αγκαζέ, σχολιάζοντας πως ο πολλάκις εκλεγμένος βουλευτής θα κάνει την εμφάνιση που του αρμόζει. Χιλιόχρονος φαίνεται πως θα είναι αφού δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν την κουβέντα τους και ο «Μίλτος» – όπως άκουγα να τον αποκαλούν χαϊδευτικά- ανοίγει το πλήθος ως άλλος Μωυσής την ώρα που κάποιος του φωνάζει «Και από τα αριστερά να σε βλέπω να χαιρετάς». Εκείνος ανταποκρίνεται στην υπόδειξη και ασπάζεται όσους σπεύδουν να του ευχηθούν καλοτυχία και νίκη. Στο μικρόφωνο ακούγεται πως από λεπτό σε λεπτό θα βρίσκεται στο βήμα «ο πολιτικός που δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του, ο πολιτικός που η πόρτα του ήταν πάντα ανοιχτή» και όλοι όσοι είχαν βολευτεί σηκώνονται όρθιοι.
Ο Μωυσής!
Πλήθος Vol 2.
Πλήθος Vol. 1
«Αν θυμάστε καλά, το καλοκαίρι του 2012, η Πλατεία Συντάγματος ήταν γεμάτη από σκηνές και φωτιές. Τα Χριστούγεννα που πέρασαν ήταν γεμάτη από τουρίστες. Γιατί στα δυόμιση αυτά χρόνια καταφέραμε να σταθεροποιήσουμε την χώρα». Τα λόγια που συγκρατώ από τέτοιου είδους προεκλογικές ομιλίες είναι εκείνα που δέχονται και το περισσότερο χειροκρότημα, έστω και αν ακούγεται ισχνό όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Μερικά δισεκατομμύρια ευρώ που εξοικονομήθηκαν στα ταμεία της χώρας, λιμάνια που προσελκύουν επενδυτές και τουρίστες, χιλιάδες λαθρομετανάστες που δεν πέρασαν τα σύνορα και η απουσία απεργιών από εργαζόμενους στον τομέα της ναυτιλίας ήταν οι επιτυχίες του υπουργού και του κόμματος της ΝΔ που συγκίνησαν το ακροατήριο.
Τάκης Μπαλτάκος στο ακροατήριο.
Ο αρχικός ενθουσιασμός των υποψήφιων ψηφοφόρων παρήκμασε με το πέρασμα της ώρας. Παρότι έχει μόλις υπερηφανευτεί για το διπλασιασμό επένδυσης της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, ο υποψήφιος μπερδεύει τα λόγια του και κομπιάζει. Περιγράφει την επόμενη μέρα των εκλογών, στην περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πρώτο κόμμα. Μιλά για «ένα δρόμο δύσκολο, γεμάτο λακκούβες, στροφές και αστάθεια» που θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο διάβα του. Παρά τις ζοφερές προβλέψεις για το τι μας ξημερώνει την εικοστή έκτη του Γενάρη, ο μισοκοιμισμένος κύριος δίπλα μου δεν φαίνεται να συγκινείται, η οχλαγωγία δεν παύει και η πρόωρη αποχώρηση της ελάχιστης νεανικής παρουσίας που είχε βολευτεί στη γαλαρία πέρασε απαρατήρητη. Η πιο ενδιαφέρουσα γνωριμία της βραδιάς ήταν ο μικρός Παναγιώτης, μαθητής τρίτης δημοτικού. Έχοντας ανοιχτή την ηχογράφηση ενός κινητού τηλεφώνου, προσπαθούσε να συλλαβίσει προτάσεις από το φυλλάδιο που μας μοιράστηκε στην είσοδο. Η φιλία μας τελείωσε όσο γρήγορα ξεκίνησε όταν αδιάκριτα τον ρώτησα αν βαριέται αυτά τα πράγματα που καταλαβαίνουν μόνο οι μεγάλοι, κάνοντας τον να απομακρυνθεί βιαστικά από το πλευρό μου.
Για το φινάλε, ο ομιλητής παίρνει στην αγκαλιά του τις δύο μικρές του ανιψιές και υπόσχεται πως για εκείνες θα δουλέψει πιο σκληρά την επόμενη τετραετία. Ορθά μια γυναικεία φωνή κοντά μου σχολιάζει πως καλό θα ήταν να δουλέψει και για τις δικές της ανιψιές. Στην έξοδο μοιράζονται γλαστράκια με ένα κλαδί ελιάς και αναπτήρες με την επωνυμία Βαρβιτσιώτης. «Τέσσερις τενεκέδες λάδι θα σου δώσει αν τον βάλεις στον κήπο σου» ακούω να λέει ένας γραβατωμένος άντρας σε μια νεαρή. Η πολύτιμη σοδειά έγινε ανάρπαστη μέσα σε λίγα λεπτά και μια από τις όμορφες παρουσίες της υποδοχής μου κλείνει το μάτι, δίνοντάς μου έναν αναπτήρα.
Κάτι για το σπίτι.
Αρνήθηκα ευγενικά και ακολούθησα το δρόμο προς το μετρό του Ευαγγελισμού που ήταν στρωμένος με χώματα και τσαλακωμένες κάρτες της υποψήφιας Διαμαντοπούλου Τριανταφυλλιάς, η οποία βάζει την Ελλάδα πάνω απ’ όλα.
