Τι κοινό έχουν ο Πάνος Καμμένος, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Νίκος Αλιάγας; Δεν ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο, δεν διαβάζουν τα ίδια βιβλία, δεν πήγαν στο ίδιο σχολείο και δεν παραθέρισαν μαζί το καλοκαίρι. Είναι άντρες και έχουν αρκετούς followers στο twitter. Έξω αλλά και μέσα στη Βουλή.
Αφορμή πήραμε από ένα φανταστικό generator που έχουν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι που σε βοηθάει να ανακαλύψεις ποιος ακολουθεί ποιον στο twitter. Το κακό είναι πως το generator δεν λειτουργεί για τα ελληνικά tweets και η αίσθηση του χάους πλανιόταν πάνω από την Popaganda. Το καλό της υπόθεσης ότι οι Έλληνες βουλευτές δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα τη δύναμη του μέσου. Για την ακρίβεια μόνο 139 από τους 300 (ούτε καν οι μισοί) έχουν μπει στον κόπο να φτιάξουν ένα λογαριασμό. Και από αυτούς πολύ λιγότεροι έχουν την ελάχιστη διάθεση να πληκτρολογήσουν τους 140 χαρακτήρες. Παρατηρώντας τον πίνακα θα δείτε πως οι Νεοδημοκράτες συγκινούνται περισσότερο από την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγκαλιάζουν επίσης τα νέα μέσα και ειδικά ο αρχηγός τους, που τελευταία έδειξε και τη συμπάθεια που έχει στον Λιντς και τους νόμους του. Η αξιωματική αντιπολίτευση ακόμα το ψάχνει και τα υπόλοιπα κόμματα έχουν μικρή δύναμη ώστε να καταμετρηθούν. Ε, το ΠΑΣΟΚ κάπως το παλεύει.
Γιατί τόσοι λίγοι; Είναι τεχνολογικά αναλφάβητοι ή δεν έχουν καλά γραφεία επικοινωνίας; Ο Στάθης Χαϊκάλης είναι από τους ανθρώπους που έστησαν μια επιχείρηση για να κάνουν τη ζωή ευκολότερη όλων αυτών που θέλουν να χρησιμοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο τα κοινωνικά δίκτυα. «Κατ’ αρχάς, η χρήση κοινωνικών δικτύων από πολιτικούς, δεν είναι τεχνολογία αλλά διαδραστική επικοινωνία. Απαιτούνται ελάχιστες τεχνικές γνώσεις για την χρήση τους», λέει στην Popaganda. «Το πιο σημαντικό θέμα, κατά την άποψή μου, δεν είναι ότι μόνο 139 φαίνεται να είναι χρήστες. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ελάχιστοι, πιθανόν ένας μονοψήφιος αριθμός, γράφουν οι ίδιοι τα tweet τους. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν το twitter σα ντουντούκα, δηλαδή περιορίζονται να κάνουν ανακοινώσεις ή αναφέρουν σε ποιο ραδιοφωνικό σταθμό θα δώσουν συνέντευξη. Το θεμελιώδες ζήτημα είναι τούτο: η χρήση των social media ως διαδραστική επικοινωνία, που απαιτεί διάλογο και αντιπαράθεση με απλούς πολίτες, είναι κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο λειτουργίας του πελατειακού συστήματος. Οι περισσότεροι βουλευτές της Β΄ Αθηνών θεωρούν πιο σημαντικό να περιφέρονται σε γάμους και βαπτίσεις ή να συναναστρέφονται συνδικαλιστές, παρά να συνομιλούν στο twitter. Το κλίμα αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο λόγω των χαρακτηριστικών που έχουν οι περισσότεροι συνεργάτες των πολιτικών. Τους αποτρέπουν από τη χρήση κοινωνικών δικτύων, γιατί έτσι χάνουν οι ίδιοι (οι συνεργάτες) δύναμη από τα δίκτυα διαμεσολάβησης που συντηρούν. Οφείλω να κάνω μια διάκριση για τους πολιτικούς της Αριστεράς. Εμφανίζουν και αυτοί υστέρηση στην χρήση, όχι όμως λόγω της πελατειακής διάρθρωσης του πολιτικού συστήματος, όσο για άλλους λόγους: α) η τηλεόραση παραμένει ισχυρή στην πολιτική επικοινωνία, β) οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες ενισχύσουν παραδοσιακές μορφές επικοινωνίας και γ)οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν αργούς ρυθμούς εκμάθησης νέων εργαλείων και τεχνικών.» (Βέβαια, οι λόγοι “αποχής” μπορούν να αξιοποιηθούν ως επιχείρημα και από τους υπόλοιπους πολιτικούς – λέμε εμείς).
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια πετυχημένη υπόθεση εργασίας που συνδέεται μακρόθεν με την πολιτική και το twitter: ο Νίκος Χατζηνικολάου. Έφτιαξε έναν λογαριασμό και απαντούσε σε όσους του απευθύνονταν στον ενικό. Έτσι, σιγά το κοινό του μεγάλωνε (σήμερα έχει πάνω από 170.000 followers και έχει ξεπεράσει τις 40.000 αναρτήσεις), ακολουθούσε και αυτός κόσμο, και αν δεν ακολουθούσε, τους απαντούσε, επαναλαμβάνω, πάλι στον ενικό. Πράγμα που συνεχίζει και τώρα. Ενικό, στον ενικό φτάσαμε στο Enikos. Το ίδιο συμβαίνει και με τους βουλευτές ή υπουργούς που χρησιμοποιούν (ή έτσι μοιάζει) οι ίδιοι το λογαριασμό τους. Για παράδειγμα ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, έχει σαρώσει επικοινωνιακά, πολύ απλά γιατί δεν σταματά να “εξαπολύει” τους 140 χαρακτήρες του. Για την ακρίβεια πλησιάζει γοργά τα 45.000 tweets τη στιγμή που η δεύτερη Ελένη Ζαρούλια έχει κοντά στα 14.000. Για την ιστορία, η βουλευτής της Χρυσής Αυγής, έχει κλειδωμένο το προφίλ της και δεν είχαμε (τουλάχιστον για την ώρα) την περιέργεια να της χτυπήσουμε την πόρτα. Αντίθετα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Γρηγόρης Ψαριανός μια που τον έφτιαξαν τον λογαριασμό, μια που τον ξέχασαν. Βέβαια, η ζωή είναι μπαμπέσα και καταργεί τους κανόνες. Έτσι ο Μίμης Ανδρουλάκης ενώ έχει 500 tweets μόνο, έχει αποκτήσει κοντά στους 30.000 followers στο δημοφιλές δίκτυο. Ίσως η συγγραφική του ιδιότητα τον έχει βοηθήσει να ερεθίζει το κοινό αίσθημα.
Ποιoυς ακολουθούν, όμως; Ψάξαμε για πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογράφους, ειδησεογραφικά site, κανάλια, ραδιόφωνα και οτιδήποτε άλλο έχει κάποια σχέση με τη δημόσια ζωή. Επειδή οι Συριζαίοι είναι λίγοι δεν μπόρεσαν να χωρέσουν στο top 10 τα μέσα τους όπως την Αυγή, το Left.g και το Κουτί της Πανδώρας, αν και τα ακολουθούν όλοι. Επίσης, οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν καταδέχονται να χάσουν το χρόνο τους με άλλα τιτιβίσματα πέραν του Ηλία Παναγιώταρου και του Κωνσταντίνου Μπαρμπαρούση που εμφανίζονται λίγο πιο κινητικοί.
Για την ιστορία, αρκετοί ακολουθούν την διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκoύ Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι και τον διασημότερο Έλληνα που ζει στη Γαλλία, τον Νίκο Αλιάγα. Πολλοί βουλευτές που προέρχονται από την επαρχία ακολουθούν διάφορα τοπικά μέσα ενημέρωσης εκτός από τα μεγάλα πανελλαδικά που τα ακολουθούν σχεδόν όλοι. Στα “παράξενα” είναι τα ανοίγματα του Άρη Σπηλιωτόπουλου που ακολουθεί το Συνασπισμό (πριν την διάλυση των συνιστωσών), την Άννα Νταλάρα, τον Πάνο Καμμένο, τον Φρανσουά Ολάντ, τον Τέρενς Κουίκ, τον Αλέξη Τσίπρα και τη… Νίκη Κάρτσωνα. Δεν ακολουθούν όλοι οι βουλευτές τον “πρόεδρό” τους οπότε μπορεί να προκύψει ζήτημα “κομματικής πειθαρχίας”. Επίσης, ο Μενέλαος Βλάχβερης, βουλευτής Σερρών της Νέας Δημοκρατίας, μέσα στα πολλά πρόσωπα που τον ενδιαφέρουν οι απόψεις τους είναι και η Όπρα Γουίνφρι. Ο πραγματικός λογαριασμός του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ακολουθεί αρκετά … πρώην μοντέλα όπως τη Ρέα Τουτουντζή και την Τζένη Μπαλαντσινού, την τηλεοπτική παράγοντα Κατερίνα Γκαγκάκη, τη Δωροθέα Μερκούρη και την Έρρικα Πρεζεράκου. Αν και η αλήθεια είναι πως ο ψεύτικος “Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης” έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ακόμα, ενδιαφέρον, έχουν και οι διασυνδέσεις του Ανδρέα Ψυχάρη: Ζακ Γαλιφιανάκης, Κατερίνα Λάσπα (πού τη θυμήθηκε;), Αργυρώ Μπαρμπαρίγου, Σταματίνα Τσιμτσιλή καθώς και τα νέα του Πάπα Φραγκίσκου. Επιτυχία γνωρίζουν στους “βουλευτάς” η Ευγενία Μανωλίδου, αλλά και η Τατιάνα Στεφανίδου.
Όσο και να ψέγουμε, όμως, αυτούς που δεν ασχολούνται με το twitter στην πραγματικότητα κάτι ξέρουν παραπάνω. Ο κ. Χαϊκάλης εξηγεί πως «Η πελατειακή λειτουργία του πολιτικού συστήματος οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο. Όσο ικανός και αν είναι ένας νεαρός υποψήφιος, ακόμα και αν έχει μεγάλη επιρροή στα δίκτυα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κερδίσει σε βουλευτικές εκλογές άλλους υποψήφιους που έχουν μηχανισμό που κληρόμησαν από την οικογένεια, ή έχτισαν επί χρόνια ή τον απέκτησαν μέσα από κομματικές/φοιτητικές νεολαίες.» Ο καιρός, όμως, περνά, άλλα ήθη και έθιμα έρχονται στα πράγματα και η μέρα που θα μπαίνεις ή θα βγαίνεις στο ελληνικό κοινοβούλιο μ’ ένα κλικ είναι κοντά. Ό,τι και να σημαίνει αυτό. Οι σεναριογράφοι της βρετανικής σειράς Black Mirror (που παρεμπιπτόντως αποδίδει εκπληκτικά την τεχνολογική εξέλιξη σε σχέση με την ανθρώπινη φύση) κάτι παραπάνω θα είχαν να μας πουν!
