Τα παγωμένα πρωινά με την θερμοκρασία να μην ξεπερνάει τους 5 βαθμούς, πίναμε σχεδόν καραβίσιους καφέδες στο Goethe Universitat που φιλοξενούσε πολλά workshops και debates. Γύρω μας κόσμος όλων των ηλικιών, στα πηγαδάκια ένα σούσουρο για τα εγκαίνια του καινούριου πύργου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Φρανκφούρτη, αξίας 1,3 δις ευρώ, αλλά και μία βαβούρα. Είναι μιας πρώτης τάξεως αφορμή να οργανωθεί κάτι καλό, τι θα είναι αυτό; Υπάρχουν οργανώσεις από όλη την Ευρώπη, πολλές σημαίες, φυλλάδια, δημοσιογράφοι, πανό με μπογιές στα πατώματα, χαρούμενες μουσικές στα μεγάφωνα κι ένα αίσθημα συγκρατημένης αισιοδοξίας. Κάτι δείχνει να αλλάζει, άλλα πότε και πώς;
Δεν υπάρχουν πολλές φορές που ταξιδεύεις στο εξωτερικό και σε περικυκλώνουν άνθρωποι άπο άλλες χώρες γεμάτοι ενδιαφέρον και αγωνία για το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα. Ξέρουν περισσότερα από όσα νομίζουμε. Εντάξει οι περισσότεροι που σε πλησιάζουν με ενδιαφέρον δεν είναι σίγουρα συντηρητικοί, μάλλον στην άλλη πλευρά θα τους βρεις. Ίσως γι’ αυτό δείχνουν να καταλαβαίνουν. Δεν γουστάρουν ούτε κι αυτοί τη λιτότητα και σίγουρα έχουν να σου πουν πολλές διαφορετικές θεωρίες. Για μια άλλη κοινωνία, περισσότερο ανθρώπινη.
Κάτι έγινε λοιπόν πριν 15 μέρες – και ειδικότερα το Σαββατοκύριακο 22-23/11 – στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Δεν το είπαν οι ειδήσεις, γιατί που να εξηγούν τώρα, άλλα μαζεύτηκαν κάποιες χιλιάδες από όλη την Ευρώπη για την διοργάνωση του Blockupy. Πρόκειται για μια διεθνή πρωτοβουλία, στην οποία που συμμετέχουν κοινωνικά κινήματα, πρωτοβουλίες πολιτών, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, ινστιτούτα, διανοούμενοι, εργαζόμενοι σε συνδικάτα. Είναι ένας συνδυασμός των κινημάτων Blockade και Occupy κι αποτελεί μια από τις 2-3 μεγαλύτερες δικτυώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Κάποιος θα βρεθεί να πει «και τι μας νοιάζει εμάς;». Η απάντηση είναι σαφής: όταν μία ολόκληρη διοργάνωση, τέτοιου βεληνεκούς και κλίμακας, έχει ως κεντρικό θέμα στην ατζέντα της, την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο, δεν μπορείς να πεις ότι σου είναι αδιάφορη. Όταν και οι 5 άξονες των workshops κάνουν ειδική μνεία στην κατάσταση της χώρας μας και στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν εδώ, εξετάζοντας ως πιθανό σενάριο ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή που ίσως έρθει στο επόμενο χρονικό διάστημα, επίσης δεν μπορείς να προσπεράσεις. Η συζήτηση για τις διεθνείς δικτυώσεις, τα κοινωνικά αγαθά και το κράτος πρόνοιας, τις κοινωνικές συμμαχίες που έχουν μία προοδευτική κατεύθυνση, την άνοδο της ακροδεξιάς και τη μάχη για αναχαίτισή της είναι μερικά μόνο από τα workshops που έλαβαν χώρα το τετραήμερο του Blockupy.
Ως απεσταλμένος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς, ενός σημαντικού Think Tank με έδρα την Αθήνα μίλησα σε 2 workshops. Κοινός παρονομαστής το συλλογικό άγχος των συμμετεχόντων για να βοηθήσουν με κάθε τρόπο την προσπάθεια που γίνεται στην Ελλάδα να ανατραπεί η λιτότητα και να φτιαχτεί ένα άλλο μοντέλο πραγματικής δημοκρατίας κι αλληλεγγύης.
Δύο σημεία ήταν τα κεντρικά συμπεράσματα του Blockupy. Πρώτον, συζητήθηκε αναλυτικά η ενδεχόμενη στήριξη συλλογικών πολιτικών και κοινωνικών χώρων (άλλα και σε ευρύτερη κλίμακα κόσμου με δημοκρατικά και προοδευτικά χαρακτηριστικά) σε μία πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα που ίσως έρθει με την άνοδο μιας αριστερής κυβέρνησης. Στο παιχνίδι των debates μπήκε πολύ δυναμικά και το Podemos (=μπορούμε), ένα ισπανικό κόμμα που ιδρύθηκε την περασμένη Άνοιξη, προερχόμενο από τα κινήματα πλατειών, από τους αγανακτισμένους indignados, τα μέλη του Occupy κλπ., και που πλέον οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν να κοντράρει στα ίσα το κυβερνόν δεξιό κόμμα της Ισπανίας. Στις οργανωμένες διαδικασίες συμπυκνώθηκε η ανάγκη για αλληλεγγύη στους Έλληνες που αγωνίζονται να αλλάξουν ρότα στην κοινωνία τους. «Ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε σκληρή επίθεση από όσους θέλουν να διατηρηθεί το παρόν καθεστώς και βολεύονται με την διάλυση του κοινωνικού κράτους. Και στην Ισπανία και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, πρέπει να είμαστε εμπράκτως δίπλα σε όσους προσπαθούν να αλλάξει κάτι. Η ήττα τους, θα είναι και ήττα όλης της δημοκρατικής Ευρώπης», λέει η Μαργκαρίτα από την Ιταλία που συμμετέχει στο Blockupy ως εκπρόσωπος μιας μεγάλης κοινωνικής οργάνωσης. «Η ακροδεξιά, είναι γέννημα της κρίσης, αντί να ενώνει τους ανθρώπους γύρω από τις ανάγκες τους, τους χωρίζει στην βάση του αίματος», λέει και ξαναλέει ο Σεμπαστιάν από τη Γαλλία και δίνει τον λόγο σε έναν καλεσμένο-απολυμένο από την δική μας ΒΙΟΜΕ στην Θεσσαλονίκη, το εργοστάσιο που παράτησε ο επιχειρηματίας και αποφάσισαν να το λειτουργήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοί του.
Το δεύτερο σημείο είναι τα επόμενα κινηματικά ραντεβού, ας πούμε στις 19 Δεκέμβρη ανήμερα της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαικής Ένωσης, ετοιμάζεται μία μεγάλη διεθνής κινητοποίηση στις Βρυξέλλες ενώ συζητιέται και το ενδεχόμενο συμβολικής περικύκλωσης των κτιρίων του Ευρωκοινοβουλίου, ως δείγμα αντίστασης στις πολιτικές που υλοποιούνται σε ευρωπαϊκή κλιμακα. Επίσης για τις 18 Μάρτη του 2015 προωθείται μία σημαντική κινητοποίηση του Blockupy στη Φρανκφούρτη με αφορμή τα εγκαίνια του νέου Πύργου της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, όπως προανέφερα.
Οι Γερμανοί ξέρουν και να περνούν καλα. Το τελευταίο βράδυ ήμασταν καλεσμένοι σε ένα μεγάλο techno πάρτυ, σε ένα κτιριακό συγκρότημα παλιών φυλακών (από το 1800 μέχρι και σήμερα άλλαξε πολλές χρήσεις, ενώ κατά την περίοδο της ανόδου του ναζισμού φιλοξενούσε και βασανιστήρια). Το κτίριο δώθηκε από τον Δήμο ως αντάλλαγμα, όταν λίγα χρόνια πριν σε μία απόπειρα κατάληψης ενός άλλου κτιρίου, η αστυνομία είχε διώξει κάποιους αναρχικούς από εκεί για να τους προσφέρει μια άλλη εναλλακτική. Κελιά-δωμάτια με εκθέσεις φωτογραφίας, 2-3 αλληλέγγυα μπάρ που σέρβιραν φθηνές μπίρες, τα decks στημένα πίσω από πολλά strobe lights. Το πλήθος ετερόκλητο: πράσινες μοικάνες, μάλλον αρκετοί χιπστερς, λεσβίες και μετανάστες που έδιναν τον τόνο αυτού του πολύχρωμου μωσαϊκού που χόρευε μέχρι το πρωί. Στα πέτρινα υπόγεια κυριαρχούσε η techno φτιάχνοντας το σκηνικό, ενώ στο ισόγειο nu-disco και house δεν άφηναν περιθώριο για κουβεντούλες και πηγαδάκια. Αν ήσουν εκεί, έπρεπε να χορέψεις. Talk, dance, act είπαν και το κράτησαν οι Γερμανοί.
Η Φρανκφούρτη μας περιμένει για τον ερχόμενο Μάρτιο, όμως μέχρι τότε ας ελπίσουμε οι επερχόμενες άλλαγες σε Ελλάδα, Ισπανία και Ευρώπη, να μας κάνουν να έχουμε σημαντικά λιγότερους λόγους να προβληματιζόμαστε. Εξάλλουν δεν υπάρχουν τελικές νίκες, μάλλον διαρκείς αγώνες.
