Στις 29 Δεκεμβρίου 1928 μια πρωτότυπη είδηση εμφανίζεται στο κέντρο της δεύτερης σελίδας της εφημερίδας Εμπρός. Η Ελλάδα θα συμμετέχει στον «διαγωνισμόν καλλονής» της Αμερικής. Από τον συντάκτη του μονόστηλου ενημερωνόμαστε πως το κοινό της εφημερίδας είναι ήδη εξοικειωμένο με το γεγονός ότι κάθε χρόνο στο «Γκλάβεστον της Πολιτείας του Τέξας εν Αμερική ενεργείται διεθνής διαγωνισμός καλλονής, εις τον οποίον αποστέλλονται από όλας τας χώρας του κόσμου αι ωραιότεραι δεποινίδες εκλεγόμεναι εις τας πατρίδας των υπό ειδικής ελανοδίκου επιτροπής και λαμβάνουσαι τα ονόματα της εθνικότητας εις ην ανήκουν…». Πληροφορούμαστε μάλιστα πως το έργο της εκλογής της ωραιότερης ελληνίδας έχει ήδη ανατεθεί στην Ένωση Συντακτών Αθηναϊκών Εφημερίδων όμως οι λεπτομέρειες των όρων δεν έχουν ακόμα κανονισθεί.
Στην σελίδα που φέρει τον τίτλο «Ζωή και Τέχνη», στις 18 Ιανουαρίου του 1929, ο συντάκτης ενός μονόστηλου που υπογράφει με το ψευδώνυμο Σαλτάν ενημερώνει το αναγνωστικό κοινό πως δεν θα ήθελε καθόλου να είναι στη θέση των μελών της επιτροπής η οποία θα διαλέξει μεθαύριο στο «Ντελίς» την ωραιότερη Ελληνίδα για τον διεθνή διαγωνισμό καθώς «είναι άλλωστε τόσο δύσκολο να κρίνεις την ωραιότερη μέσα σ’ ένα κόσμο ωραίων! Και τόσα τα προσόντα που χρειάζονται, ώστε να μην είναι δυνατόν να βρεθούν συγκεντρωμένα εις ένα και το αυτό πρόσωπον. Η μια έχει ένα ωραιότατον πρόσωπον αλλ’ είναι στραβοκάνα. Η άλλη έχει κορμόν τέλειον, αλλ’ αδύνατες γάμπες. Μια άλλη, που είχε την καλοσύνη να ζητήσει και την γνώμη μου έχει υπέροχη κορμοστασιά, στήθος που -καθώς φαίνεται τουλάχιστον- θα εσκανδάλιζε και τον Άγιον Αντώνιον. Δεν έχει όμως πρόσωπο μα όλα τα άλλα».
Ο συντάκτης Σαλτάν δεν παραλείπει να ενημερώσει τους αναγνώστες και για τις προτιμήσεις των κριτών αφού, «ασφαλώς μεθαύριον τα γούστα της επιτροπής θα διαιρεθούν επικινδύνως. Ένας παλιός συνάδελφος έχει κλίση στις παχουλές. Ο κύριος Ιακωβίδης αν κρίνει κανείς από τα μοδέλα του, κυνηγά ομοίως το καλλίγραμμον σώμα. Ο κύριος Θωμόπουλος συμπαθεί λέγουν περισσότερο το ωραίο στήθος…».
Την επόμενη ημέρα θα πραγματοποιηθεί ο χορός των καλλονών στο μέγαρο Πεσματζόγλου. Από τις 11 το πρωί θα αρχίσουν να συγκεντρώνονται στις υπέρκομψες αίθουσες του μεγάρου, κυρίες και δεσποινίδες υποψήφιες για τον τίτλο της Μις Ελλάς. «Δροσερές ομορφιές αλλά και μαραμένες ασχήμιες παρουσίασαν ένα θέαμα εξαιρετικού ενδιαφέροντος», θα σχολιάσει ο ρεπόρτερ της εφημερίδας Εμπρός. Φωτογράφοι, σκιτσογράφοι και πλήθος περίεργων είναι συγκεντρωμένοι στις εισόδους του μεγάρου. Πρόκειται για την προκριματική διαδικασία όπου αν και υποτίθεται τηρείται άκρα μυστικότητα σε σχέση με την επιλογή της τελικής δεκάδας ο ίδιος ρεπόρτερ έχει τις πληροφορίες του τις οποίες και αποκαλύπτει. Το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη ημέρα στις δέκα το πρωί στο «Ντελίς».
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Εμπρός στις 22 Ιανουαρίου 1929 μοιράζεται σε τρία θέματα με τους σχετικούς τίτλους. «Η φορολογική πολιτική της Κυβέρνησης», «Εκεί που σωφρονίζονται οι άνθρωποι. Εις τας Γαλλικάς φυλακάς της Φρεν. Πως περνούν οι φυλακισμένοι» και «Η ωραία των ωραίων. Πως εξελέγη χθες η Μις Ελλάς 1929. Ποια είναι η εκλεγείσα και τι λέγει».
Στο ρεπορτάζ που παρατίθεται κάτω από την αναγγελία του τρίτου θέματος, ο συντάκτης του είναι αποφασισμένος να απαντήσει όχι μόνο σε όλα τα ερωτήματα που ο τίτλος θέτει, αλλά να μας πληροφορήσει επιπλέον για τις ψιλές κουβεντούλες μιας ανδροκρατούμενης επιτροπής κι ενός αντιστοίχου κοινού κάπου στα πρώτα χρόνια του ελληνικού μεσοπόλεμου.
«Ασπασία Καρατζά. Η μις Ελλάς του 1929. Σας την παρουσιάζουμεν: Καλλονή όχι εντυπωσιακή, αλλά πραγματική. Χαρακτηριστικά γνησίως ελληνικά, σύμφωνα με τους κανόνας της συμμετρίας, που δίδουν δια τη γυναικείαν καλλονήν τα αριστουργήματα των Ελληνικών γλυπτών της αρχαιότητος. Αναστήματος μάλλον υψηλού. Μελαχρινή, σιταράτη, με μαλλιά καστανά. Ετών 23. Πατρίς αι Πάτραι.
Αι χιλιάδες του κόσμου, που κατέκλυσαν χθες το βράδυ το “Ντελίς”, είχαν κηρυχθεί κατά την μεγίστην πλειοψηφίαν υπέρ των μελαχροινών.
“Μαύρο! Ντόπιο πράμμα!” Ήταν το σύνθημα που εκυριάρχει εις την αίθουσαν. Μια αιθερία μικρούλα, η δις Κριεζή, τύπος αγγλοσαξονικός, που από τις ξανθές του διαγωνισμού συγκέντρωσε τας μεγαλύτερας ελπίδας επιτυχίας, μέσα από το πέλαγος των φωνών εφάνη πολύ γρήγορα ότι έχανε την προτίμησιν. Το “άσπρο” ηκούετο κάπου-κάπου μόνον, πνιγόμενον από το “μαύρο”, το οποίο σύνθημα εντός ολίγου διαστήματος κατέκτησε την αίθουσαν. Και όταν η αποφάσις της επιτροπής ανεκαοινώθει, το αίσθημα της πλειψηφίας των θεατών εφάνη τελείως ικανοποιηθέν».
Η διοργάνωση του πρώτου διαγωνισμού Μις Ελλάς θεωρείται κάτι εξαιρετικό για την μεσοπολεμική νυχτερινή Αθήνα. Όλα τα τραπεζάκια του «Ντελίς» είναι γεμάτα με τον εκλεκτότερο κόσμο, ενώ πλήθος ανθρώπων συρρέουν για να παρακολουθήσουν την πρωτότυπη γιορτή. Στις 12 τα μεσάνυχτα ο τηλεβόας ειδοποιεί τα ζευγάρια που χορεύουν να αποσυρθούν για να χορέψουν οι υποψήφιες και να γίνει η τελική κρίση της επιτροπής.
Στον στίβο εισέρχονται οι δεσποινίδες Πετρουνάκου, Αποστολίδου, Χατζηγιάννη, Βάλβη, Σταυρίδου, Κριεζή, Βλαστού, Μωραίτου, Πασαγιάννη και Ασπασία Καραντζά. Ο κόσμος ξεσπά σε χειροκροτήματα και ορμάει για να αναρριχηθεί στις καρέκλες, στα τραπέζια και σε ότι άλλο μπορεί να προσφέρει θέα. Η σάλα του Ντελίς παίρνει όψιν πανηγυρική και τα χειροκροτήματα διαδέχονται τις ζητωκραυγές. Με αυτόν τον τρόπο το κοινό προσπαθεί να επιβάλει τις συμπάθειες και τις προτιμήσεις του. Από την πρώτη στιγμή γίνεται καταφανής η υπεροχή των δεσποινίδων Πετρουνάκου, Κριεζή και Καρατζά. Η δεσποινίς Πετρουνάκου φοράει τουαλέτα από κόκκινη μουσελίνα, η δεσποινίς Κριεζή λευκά τούλια που εξαϋλώνουν περισσότερο την ευγενική ομορφιά της, και η δεσποινίς Καρατζά φοράει μια υπέροχη τουαλέτα από μαύρη δαντέλα, της οποίας η σοβαρότητα αναδεικνύει την σεμνή της ωραιότητα.
«Τα χρώματα των φορεμάτων των τριών υποψηφίων που υπερέχουν γίνονται εκλογικά σύμβολα. Το κοινόν αλαλάζει. “Κόκκινο” φωνάζουν οι θαυμαστές της δίδος Πετρουνάκου υψώνοντας στα χέρια τους κατακόκκινα μήλα Αμερικής, τα οποία ευρίσκονται εν αφθονία στα διάφορα τραπεζάκια. “Άσπρο! Άσπρο” φωνάζουν οι θαυμαστές της δίδος Κριεζή, ανεμίζοντες εις τον αέρα τα μανδήλια τους. “Μαύρο! Μαύρο!” εμαίνοντο οι θαυμαστές της δίδος Καρατζά, παραμένοντες λόγω των μειονεκτημάτων του χρώματος άνευ εκλογικής σημαίας…».
Κάποιες ευρηματικές κυρίες από το κοινό καλύπτουν την έλλειψη χρωματικού συμβόλου για την τρίτη διαγωνιζόμενη με μια λύση της στιγμής. Βγάζουν τις μαύρες κάλτσες τους και τις υψώνουν αντί για σημαία υπέρ της δεσποινίδος Καρατζά. Οι θαυμαστές της δεσποινίδος Πετρουνάκου σε κάποιου είδους ντελίριου υπέρ της διαγωνιζόμενης που υποστηρίζουν, εκσφενδονίζουν τα μήλα προς τον στίβο κάνοντας κόκκινη την επιφάνεια του. Οι θαυμαστές της δεσποινίδος Καρατζά σε απάντηση την παίρνουν στα χέρια και την σηκώνουν στον αέρα από όπου μοιράζει ματιές, χαμόγελα και λουλούδια ανατρέποντας τελευταία στιγμή το κλίμα υπέρ της.
Όσο το κοινό εξακολουθεί να μαίνεται και να διαπληκτίζεται, η επιτροπή συσκέπτεται. Μετά από ώρες αγωνίας στη μία μετά τα μεσάνυχτα η μουσική σημαίνει προσοχή και ο θόρυβος ως δια μαγείας σταματά. Το κοινό κρατάει την αναπνοή του από την αγωνία. Ο τηλεβόας αναγγέλλει την εκλογή της Ασπασίας Καρατζά. Κατά το σκεπτικό της επιτροπής από τις δέκα διαγωνιζόμενες η Βλαστού τέθηκε εκτός συναγωνισμού ως χήρα ενώ η δεσποινίς Άννα Κριεζή αν και κρίθηκε ως ανώτερη από άποψη φυσιογνωμίας, δεν εξελέγη γιατί το σώμα της δεν έχει ακόμα διαπλαστεί λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Είναι μόλις 15 ετών.
Η ανακοίνωση της απόφασης γίνεται δεκτή με ζητωκραυγές και στην δεσποινίδα Καρατζά δίνεται η χρυσοκέντητος ταινία με τις λέξεις «Μις Ελλάς 1929» την οποία φοράει στο στήθος της. Αμέσως πολιορκείται από σκιτσογράφους, φωτογράφους και τους συντάκτες των εφημερίδων οι οποίοι ζητούν λεπτομερείς πληροφορίες για την ζωή της, τα γούστα της και την οικογένεια της. Πολλοί της ζητούνε αυτόγραφα και αφιερώσεις τα οποία παραχωρεί αντί εκατό δραχμών υπέρ των φτωχών της συνοικίας της.
Γεννημένη στην Πάτρα το 1906 ανήκει σε μια από τις καλλίτερες οικογένειες των Πατρών. Ο προπάππους της ήταν ένας εκ των αρχηγών της επανάστασης του 1821. Έχει ακόμα τρεις αδελφές και δύο αδελφούς. Στην Αθήνα έφτασε πέντε μέρες πριν προκειμένου να μετάσχει στον διαγωνισμό παρακινούμενη από την οικογένεια της αλλά και από άλλες οικογένειες της Πάτρας αφού θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα κορίτσια της πόλης της. «Είμαι τρελή από την χαρά μου. Δεν μπορώ, δεν ξέρω να σας πω τίποτα άλλο», λέει στο σμήνος των δημοσιογράφων που την περικυκλώνουν μόλις ο πρόεδρος της επιτροπής κύριος Ιακωβίδης ανακοινώσει τα αποτελέσματα. Τις πρωινές ώρες όμως, μέσα στο αυτοκίνητο που την μεταφέρει στον Πειραιά μετά το τέλος του χορού, στο συγγενικό σπίτι που φιλοξενείται, και καθώς την φυσάει λίγο ο ψυχρός άνεμος η δεσποινίς Καρατζά γίνεται πιο ομιλητική και εξομολογείτε στους δημοσιογράφους που την συνοδεύουν: «Δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά μου. Εγώ προσωπικά δεν ήθελα επ’ ουδενί λόγω να λάβω μέρος. Αλλά με επίεσαν πολύ σχεδόν όλοι οι Πατρινοί, όλοι μου οι συγγενείς και προπάντων ο ξάδελφος μου ο Νικολόπουλος. Αλλ’ όταν απεφάσισα να έρθω είχα την βεβαιότητα ότι θα νικούσα. Και έχω την πεποίθισην ότι το ίδιο θα συμβεί και εις το εξωτερικόν. Έχω το μυστικό της επιτυχίας».
Έτσι τα πρώτα καλλιστεία που έγιναν στην Ελλάδα έγιναν η αιτία ώστε, «η άγνωστη και άσημη νέα των Πατρών είχε γίνει εντός μιας στιγμής πασίγνωστος και δημοφιλής. Η δόξα την είχε σκεπάσει με τα χρυσά της φτερά. Ευχόμεθα να εξακολουθήσουν να την καλύπτουν και κατά το ταξίδι της στην Ευρώπη και να την βοηθήσει η τύχη να δοξάσει το ελληνικό όνομα, ανακηρυσσόμενη Μις Ευρώπη».
