Το κλίμα στην Ειδομένη έχει αλλάξει. Δεν είναι πλέον ένας προσωρινός τόπος παραμονής των προσφύγων για λίγες ημέρες. Έχει μετατραπεί σε μόνιμη εγκατάσταση ανθρώπων μέχρι νεοτέρας. Αυτό έχει πολλαπλές επιπτώσεις στην ψυχολογική μάχη που δίνουν οι πρόσφυγες απέναντι στην πλήρη ανατροπή της ζωής τους.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χουσάμ, Σύρου πρόσφυγα από το Χαλέπι. «Είμαι εδώ 18 ημέρες και δεν θέλω να μείνω για έναν ή δύο μήνες», αναφέρει. «Όμως θα μείνω εδώ ίσως και για έναν χρόνο». Ο Χουσάμ αποφάσισε να εκφράσει τη διαμαρτυρία του για το κλείσιμο των συνόρων και τον εγκλωβισμό του στην Ειδομένη στεκόμενος όρθιος για ώρες στις γραμμές της σιδηροδρομικής γραμμής και κρατώντας μία χάρτινη ταμπέλα όπου διαβάζει κανείς: «Γλιτώσαμε από τον πόλεμο, αλλά με κάνατε να εύχομαι να μην είχα γλιτώσει». Όσον αφορά στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό, για την πιθανή έκβαση της οποίας οι πρόσφυγες ρωτούν καθημερινά, ο ίδιος δεν έχει μεγάλες προσδοκίες: «Δεν περιμένω τίποτα. Οι Ευρωπαίοι θα βρουν λύση για αυτούς και όχι για εμάς. Εμάς θα μας αφήσουν εδώ να πεθάνουμε».
Η «μονιμοποίηση» των προσφύγων στην Ειδομένη έχει οδηγήσει πολλούς στο να «βρουν δουλειά» στον καταυλισμό. Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι πρόσφυγες που έχουν προσπαθήσει να γεμίσουν την καθημερινότητά τους με κάποια ασχολία, που θα τους επιτρέψει παράλληλα να κερδίσουν μερικά χρήματα που θα χρειατούν όταν θα επανεκκινήσει η πορεία τους για την βόρεια Ευρώπη.
Ένας από αυτούς είναι ο Aχμέντ από το Ιράκ, ο οποίος καθημερινά κουρεύει δεκάδες πρόσφυγες που βρίσκονται στον καταυλισμό. «Εργαζόμουν και στην πατρίδα μου ως κουρέας», αναφέρει. «Δούλευα μαζί με έναν φίλο μου στο μαγαζί του. Όταν αποφάσισα να φύγω, πήρα μαζί μου τα σύνεργα της δουλειάς. Είχαν μεγάλη αξία για μένα. Με αυτά δούλευα και ζούσα. Τώρα που είμαι εδώ και δεν μπορώ να προχωρήσω, αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω. Δεν μπορούσα να κάθομαι».
Όπως ο ίδιος λέει, το ταξίδι από το Ιράκ ως την Ελλάδα του κόστισε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που είχε αποταμιεύσει. «Τώρα κουρεύω όποιον θέλει και αν έχει λεφτά μου δίνει. Συνήθως μου δίνουν 3-4 ευρώ. Τα χρειάζομαι για να φτάσω στη Γερμανία».
Ο Αχμέντ, 35 ετών, κουρεύει στην Ειδομένη.
Εκτός από τον Αχμέντ, ως κουρέας στην Ειδομένη εργάζεται και ο Μοχάμεντ από τη Συρία: «Έφτασα εδώ με την οικογένειά μου και έναν φίλο μου. Εκείνος είναι κουρέας και μου έμαθε εδώ να κουρεύω. Στην Συρία εργαζόμουν ως υπάλληλος γραφείου. Όταν λοιπόν δεν έχει εκείνος τα εργαλεία, τα παίρνω για να βγάλω λίγα λεφτά. Ο καθένας μου δίνει ό,τι έχει. Εγώ δεν ζητάω λεφτά».
https://youtu.be/GzJxoO4ZhUM
O Κουρέας της Ειδομένης
