Ο Γύρος του Θανάτου, το πάλαι ποτέ καρναβαλικό αξιοθέατο με μηχανές, αναβιώνει στο Βελιγράδι της Σερβίας. Γνωστό στην Σερβία και ως το Τείχος του Θανάτου, πρόκειται ουσιαστικά για ένα ξύλινο βαρέλι, όπου στους στενούς, κάθετους τοίχους του κάθε βράδυ βρυχάται, μέσα στην παραζάλη του θορύβου και της αψήφισης των νόμων της βαρύτητας, ο “πρίγκηπας” της ταχύτητας. Ο οδηγός μοτοσικλέτας Zoran Milojkovic εκτελεί τα ακροβατικά του κόλπα με επιδεξιότητα στο «Bozo Vukadinovic», καθημερινά για τους λιγοστούς θεατές.
Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ δημοφιλές αξιοθέατο, το «Bozo Vukadinovic» είναι από τα τελευταία του είδους του στη Βαλκανική χερσόνησο, λόγω ενός συνδυασμού υψηλού κόστους συντήρησης των μηχανών και ακριβών ασφαλιστικών συμβολαίων, μια και τα ατυχήματα στο βαρέλι είναι συχνά, αλλά και του χαμηλού αριθμού θεατών που επιβάλλει ένα τέτοιο θέαμα.
Δεν είναι πολλές οι θέσεις στο κλουβί, από όπου κάποιος μπορεί να δει με τα μάτια του τον ριψοκίνδυνο αναβάτη με το χέρι του καρφωμένο στο γκριπ, να ξεκινά με ταχύτητα την αναρρίχηση από το έδαφος στον ξύλινο τοίχο. Όποιος παρακολουθήσει, έστω μια φορά, ένα από αυτά τα ακροβατικά, θα ζήσει μια εμπειρία ποτισμένη από τον ίλλιγο και την ένταση του κινδύνου. Θα νιώσει το κορμί του να δονείται από τις αναταράξεις των μηχανών που γυρίζουν σαν δαιμονισμένες στο βαρέλι. Ο θόρυβος από την εξάτμιση θα τρυπάει τα αυτιά του και η μυρωδιά της χυμένης βενζίνης και των καμένων ελαστικών θα σφίγγει τα ρουθούνια του, δημιουργώντας την εντύπωση ότι βρέθηκε ξαφνικά στο καζάνι της κολάσεως, χωρίς έξοδο διαφυγής, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει ο αναβάτης το νούμερό του με ασφάλεια.
Στον Γύρο του Θανάτου ο κίνδυνος είναι ρετρό, αλλά πραγματικός.