Το Ιράν βρίσκεται σε συνεχή διπλωματική τριβή με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που διάκεινται επιφυλακτικά απέναντι στους ηγέτες του κράτους Αλί Χαμενεΐ και Χασάν Ρουχανί. Η Βόρεια Κορέα συνεχίζει να εξοπλίζεται με πυρηνικά όπλα και κυβερνάται από ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς που δε θα δίσταζε να τα χρησιμοποιήσει για την επιβίωσή του. Οι φιλοδοξίες του Βλάντιμιρ Πούτιν για νέο «ζωτικό χώρο» και ως εκ τούτου ενδυνάμωση του περιφερειακού ρόλου της Ρωσίας προκαλούν ανησυχία στις παραπλήσιες δημοκρατίες. Το Ισλαμικό Κράτος έχει σπείρει τον τρόμο στα ελεγχόμενα από αυτό εδάφη της Συρίας, προκαλώντας ανησυχία για πιθανά τρομοκρατικά ζητήματα σε χώρες του δυτικού κόσμου.
Ποιος από τους παραπάνω είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Δύσης; Κανείς. Γιατί η μεγαλύτερη απειλή για τη Δύση έρχεται από τη Σαουδική Αραβία. Και οι λόγοι που συνηγορούν σε αυτή τη διαπίστωση είναι πολλοί.
Η Σαουδική Αραβία προωθεί συστηματικά τις πιο ακραίες μορφές ισλαμικής πίστης σε ολόκληρο τον κόσμο, παρακινώντας και χρηματοδοτώντας τη δράση ισλαμικών ομάδων μίσους με τρομοκρατική δράση. Ταυτόχρονα, το αραβικό κράτος ακολουθεί σταθερή πολιτική περιορισμού – αν όχι αφανισμού – των ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία, ως σύλληψη κατά βάση χριστιανική και δυτική, δε συνάδει με το ισλαμικό credo.
Παρά τον παραπάνω «αντιδημοκρατικό ακτιβισμό», οι ηγεσίες της Δύσης δεν πτοούνται και αναπτύσσουν διπλωματικές σχέσεις και διαύλους πολιτικής επικοινωνίας με τη Σαουδική Αραβία. Την περασμένη εβδομάδα, η τελευταία συμμετείχε στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιλογή που «χαιρέτισε» η Ουάσινγκτον. «Συζητάμε για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων μαζί τους», δήλωσε ο Μαρκ Τόνερ, εκπρόσωπος του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. «Όσον αφορά την ηγεσία της χώρας, ελπίζουμε ότι αυτή είναι μία καλή ευκαιρία για να δουν τι συμβαίνει γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, αλλά και εντός των συνόρων τους».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κανείς δεν πιστεύει πως η Σαουδική Αραβία θα εγκύψει στο ζήτημα της εμβάθυνσης και ουσιαστικής σημασιοδότησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στα δημοκρατικά Συντάγματα ανά όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τι στατιστικές, το κράτος της Μέσης Ανατολής εκτελεί έναν άνθρωπο κάθε δύο μέρες. Ο Άλι Μοχάμεντ Αλ-Μιμρ πρόκειται πολύ σύντομα να αποκεφαλιστεί, ως καταδικασθείς για συμμετοχή – ενόσω ήταν ακόμη έφηβος – σε δημοκρατικές πορείες υπέρ της «Αραβικής Άνοιξης». Ο Ράιφ Μπαντάουι, blogger με δράση για τον εκδημοκρατισμό του αραβικού κράτους, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης και μαστίγωμα.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, 769 Μουσουλμάνοι έχασαν τη ζωή τους στη Μέκκα, κατά την άσκηση της θρησκευτικής τους πίστης. Οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας δήλωσαν πως επρόκειτο για συμβάν που πρέπει να αποδοθεί στην «θέληση του Κυρίου», για να υποστηρίξουν αργότερα ότι, στην τελική των αναλύσεων, οι νεκροί έφταιγαν που σκοτώθηκαν. Ενώ στο παρελθόν η Μέκκα αποτελούσε τόπο λατρείας και πολιτισμού, πλέον οι Σαουδάραβες έχουν μπαζώσει οποιδήποτε αρχαιολογικό μνημείο βρίσκουν μπροστά τους, μετατρέποντας τον ιερό χώρο σε «Λας Βέγκας» του Ισλάμ, που βρίθει από υπερπολυτελή ξενοδοχεία, ουρανοξύστες και εμπορικά κέντρα, που ευλογημένα από τον θεό του Ισλάμ καθώς είναι, θα βοηθήσουν τους πιστούς να αυξήσουν την κατανάλωση και να τονωθεί η οικονομία.
http://www.youtube.com/watch?v=uMOYbWJeFVY
Βίντεο από την τραγωδία στη Μέκκα την 24.9.2015
Πιο ανησυχητικό από τα παραπάνω είναι ότι η επιρροή των Σαουδάραβων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ανά όλο τον κόσμο. O Βασιλιάς Σαλμάν, αν και δεν πρόσφερε κανένα χρηματικό ποσό για τις βασικές ανάγκες των προσφύγων που εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να γλιτώσουν από τον εμφύλιο της Συρίας και τα ανελεύθερα καθεστώτα της Ασίας, προθυμοποιήθηκε να χτίσει στη Γερμανία 200 τζαμιά για τους πρόσφυγες που θα εγκατασταθούν εκεί. Ο λόγος, φυσικά, αυτής της πολιτικής έγκειται στο ότι προωθεί με τρόπο εκπληκτικά αναπάντεχο και ικανοποιητικό την «υπόγεια σταυροφορία» αύξησης της επιρροής της Σαουδικής Αραβίας στην Ευρώπη.
O Λοράντ Μιραβιέκ, Γάλλος νεοσυντηρητικός, έγραψε το 2002: «Οι Σαουδάραβες δραστηριοποιούνται σε κάθε επίπεδο τρομοκρατικής δράσης, από διευθυντές μέχρι χρηματοοικονομικούς συμβούλους, από υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι χαμολόβαθμους στρατιώτες, από ιδεολόγους μέχρι κλακαδόρους». Αν και οι πολιτικές αντιλήψεις του Μιραβιέκ καλλιέργησαν την ξενοφοβία, η παραπάνω διαπίστωση δεν απείχε – ούτε απέχει – από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι από τους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν Σαουδάραβες, αφού οι τελευταίοι κατείχαν υψηλές θέσεις στην ιεραρχία της Αλ-Κάιντα.
Οι ισλαμικές οργανώσεις απολαμβάνουν της οικονομικής στήριξης της καθεστωτικής ηγεσίας, η οποία προωθεί συστηματικά αντιδημοκρατικές αντιλήψεις που αντιμετωπίζουν γυναίκες και παιδιά ως υπανθρώπους, καθώς αυτό απαιτεί ο «ιερός πόλεμος» ενάντια στις φιλελεύθερες αρχές της ισονομίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του δυτικού μοντέλου δημοκρατικής διακυβέρνησης
14 χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση τις ΗΠΑ, η Σαουδικής Αραβία δείχνει πιο επιθετική και αποφασισμένη να κερδίσει τον «πόλεμο του πολιτισμού» με τη Δύση. Οι ισλαμικές οργανώσεις απολαμβάνουν της οικονομικής στήριξης της καθεστωτικής ηγεσίας, η οποία προωθεί συστηματικά αντιδημοκρατικές αντιλήψεις που αντιμετωπίζουν γυναίκες και παιδιά ως υπανθρώπους, καθώς αυτό απαιτεί ο «ιερός πόλεμος» ενάντια στις φιλελεύθερες αρχές της ισονομίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του δυτικού μοντέλου δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η Σαουδική Αραβία έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή σχέδιο βομβαρδισμού της Υεμένης, το οποίο έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων αμάχων, με ακόμη περισσότερους πολίτες να αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες, όπως σίτιση και στέγαση.
Τι κάνει για όλα αυτά η Δύση; Τίποτα. Είναι μάλιστα αξιοπερίεργο ότι τα ΜΜΕ σε Ευρώπη και Αμερική κάνουν απειροελάχιστες αναφορές στη Σαουδική Αραβία, για να μην μιλήσουμε για έρευνα σχετικά με τις παραπάνω δράσεις. Σειρά από συγγραφείς έχει κατά καιρούς προσπαθήσει να αναδείξει τον όχι και τόσο ρόδινο ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στα διεθνή πολιτικά «παρασκήνια». Το βιβλίο του Κρεγκ Ούνγκερ, House of Bush, House of Saud απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το αραβικό κράτος κατέχει ένα νευραλγικό ρόλο στα παγκόσμια δίκτυα τρομοκρατίας με την οικογένεια Μπους να έχει αρκετά στενές σχέσεις με το αντιδημοκρατικό καθεστώς.
Η εξάπλωση εξεμιστρικών ιδεών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι. Όμως αυτό δεν μπορεί να σημάνει την δαιμονοποίηση του μουσουλμανικού στοιχείου στην Ευρώπη και την Αμερική, που κάνει τις κοινωνίες μας πιο βαθιά πολυπολιτισμικές και φιλελεύθερες
Η βρετανική κυβέρνηση κινητοποιήθηκε για την αντιμετώπιση της κατάστασης, με τρόπο που κινείται στη σφαίρα της αμηχανίας και του γελοίου. Οι ενέργειές της δεν κινήθηκαν φυσικά ενάντια στους τρομοκράτες, αλλά στον απλό μουσουλμανικό κόσμο. Σύμφωνα με το Prevent Program που συνέλαβαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι καθηγητές στα σχολεία οφείλουν να «καιροφυλαχτούν», ώστε να εντοπίζουν εγκαίρως νεαρούς που έχουν προσχωρήσει σε ακραίες ισλαμικές ομάδες. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που βάζει πολίτες να «ελέγχουν», πολίτες είναι «εντυπωσιακό»: μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 4.000 νεαροί Μουσουλμάνοι έχουν αναφερθεί ως «ύποπτοι» που θα πρέπει να συμμετάσχουν σε προγράμματα επανένταξης. Ο ένας από αυτούς τους δυνητικά επικίνδυνους Μουσουλμάνους είναι μάλιστα – καθόλου περίεργο – τριών ετών. Το Μάιο, ένας μουσουλμάνος μαθητής έκανε λόγο για «οικολόγους-τρομοκράτες» (eco-terrorists), με αποτέλεσμα να υποστεί μία ανάκρισηπρώτου βαθμού, ώστε να διαπιστωθεί αν ο μικρός ήταν υποστηρικτής του Ισλαμικού Κράτους. Σύμφωνα με τα από το βρετανικό πρόγραμμα προβλεπόμενα, ακαδημαϊκοί, δικηγόροι, γιατροί και νοσοκόμες είναι υποχρεωμένοι να καταστούν «εθνικοί σπιούνοι», οι οποίοι θυμίζουν πολύ τους πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που συνεργάζονταν με τη Στάζι για να καρφώνουν συμπολίτες τους. Ο Μοχάμεντ Ούκαρ Φαρούκ, φοιτητής του Staffordshire University, κατηγορήθηκε πριν από λίγες ημέρες για τρομοκρατική δράση, επειδή διάβαζε ένα βιβλίο με τίτλο Terrorism Studies.
Όμως η παράνοια δεν σταματάει εδώ. Στις ΗΠΑ, ο 14χρονος Άχμεντ Μοχάμεντ συνελήφθη επειδή πήρε μαζί του στο σχολείο ένα αυτοσχέδιο ρολόι που είχε κατασκευάσει ο ίδιος. Κάποιοι θεωρούν πως τα παραπάνω περιστατικά, πέρα από τη διάσταση της γελοιότητας, τείνουν να ενισχύσουν τη στερεότυπη αντίληψη ότι ο κάθε Μουσουλμάνος είναι ταυτόχρονα και εν δυνάμει τρομοκράτης από τον οποίοι η κοινωνία οφείλει να προστατευθεί με κάθε μέσο, ακόμη και παραβιάζοντας τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά του.
Η εξάπλωση εξεμιστρικών ιδεών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι. Όμως αυτό δεν μπορεί να σημάνει την δαιμονοποίηση του μουσουλμανικού στοιχείου στην Ευρώπη και την Αμερική, που κάνει τις κοινωνίες μας πιο βαθιά πολυπολιτισμικές και φιλελεύθερες. Υπάρχει, άλλωστε, μία μερίδα Μουσουλμάνων που έχει ασπαστεί την αναγκαιότητα θεσμικής και κοινωνικής πραγμάτωσης των ατομικών και εν γένει ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συχνά μάλιστα προσπαθούν να επηρεάσουν νεαρούς Μουσουλμάνους που κινούνται στο φάσμα της περιθωριοποίησης και της εξεμιστρικής-τρομοκρατικής δράσης. Οι παραπάνω πολιτικές αφενός δεν λύνουν το πρόβλημα, αφετέρου διαμορφώνουν λανθασμένες αντιλήψεις γύρω από τη ρίζα του.
Οι ηγεσίες της Δύσης δεν πρόκειται, rebus sic stantibus, να αντιμετωπίσουν αξιόπιστα την τακτική εξάπλωσης της Σαουδικής Αραβίας. Και αυτό γιατί η Δύση έχει λαμβάνειν αφενός πετρέλαιο, αφετέρου υπέρογκα χρηματικά ποσά από εξοπλιστικά προγράμματα που πουλάει στ αντιδημοκρατικό μεν, πλούσιο δε αραβικό κράτος. Ίσως αυτό το χωρίς αναστολή κυνήγι κερδών και η πολιτική ανανδρεία που το τροφοδοτεί να είναι μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
