Το Paris – Roubaix (ελλ. Παρίσι – Ρουμπέ) είναι ένας μονοήμερος επαγγελματικός αγώνας ποδηλάτου στη βόρεια Γαλλία. Η αφετηρία βρίσκεται βόρεια του Παρισιού και το τέρμα 257 χιλιόμετρα μακρυά, στο Ρουμπέ, πόλη στα σύνορα με το Βέλγιο. Είναι ένας από τους παλαιότερους αγώνες ποδηλασίας και θεωρείται ένα από τα “Μνημεία” της ευρωπαϊκής ατζέντας αθλητικών γεγονότων.
Διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1896 και από τότε σταμάτησε μόνο για τους δύο παγκόσμιους πολέμους και πέρυσι, εξαιτίας της πανδημίας COVID-19.
Ο αγώνας είναι διάσημος για το ανώμαλο έδαφος και τις λιθόστρωτες επαρχιακές οδούς (παβέ στα γαλλικά), που οι αθλητές πρέπει να διασχίσουν, συνήθως υπό ασχήμες καιρικές συνθήκες. Βροχή, τσουχτερό κρύο, ίσως χιόνι, σίγουρα λάσπη. Έχει ονομαστεί, όχι αδίκως, Κόλαση Του Βορρά (Hell of the North) και Κυριακή στην Κόλαση (Sunday in Hell: επίσης ο τίτλος μιας ταινίας για τον αγώνα του 1976). Από το 1977, ο νικητής του Paris – Roubaix λαμβάνει ένα κύβο λίθινο, ως μέρος του βραβείου του.
Οι ιδιατερότητες του εδάφους οδήγησαν στην ανάπτυξη εξειδικευμένων σασί ποδηλάτων, τροχών και ελαστικών. Τα τρυπημένα λάστιχα και άλλα μηχανικά προβλήματα είναι κάτι συνηθισμένο και συχνά επηρεάζουν το αποτέλεσμα. Παρά την εκτίμηση που νιώθουν οι επαγγελματίες του χώρου γι’ αυτόν τον αγώνα, κάποιοι ποδηλάτες τον απορρίπτουν λόγω των τόσο δύσκολων συνθηκών του. Ο αγώνας έχει επίσης αρκετές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους αθλητές, με αρκετούς νικητές τελικά να αποκλείονται από το βάθρο.
Παρ’ όλα αυτά, ή ίσως εξαιτίας αυτών, το Paris – Roubaix είναι ένα από τα πιο έντονα και συναρπαστικά γεγονότα του επαγγελματικού αθλητισμού. Ενας από τους πιο διάσημους επαγγελματίες ποδηλάτες δρόμου, ο Σιν Κέλι, έχει δηλώσει: “Το Παρίσι-Ρουμπέ είναι ένας φρικτός αγώνας για να οδηγήσεις, αλλά ο πιο όμορφος για να κερδίσεις.”