Ο Πώλ Κρούγκμαν είναι πολυάσχολος τύπος: Το Νόμπελ Οικονομίας του 2008 είναι καθηγητής οικονομικών και διεθνών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και στο London School of Economics ενώ ταυτόχρονα αρθρογραφεί από το 1999 στους New York Times. Καθόλου περιέργως, το όνομά του έγινε γνωστό στον πολύ κόσμο από την αρθρογραφία, ενώ αυτό που συζητείται πολύ ετούτες τις μέρες είναι η απόφασή του να αλλάξει περιβάλλον σε μια από τις τρεις παραπάνω ενασχολήσεις. Μαντεύετε ποια; Ο Κρούγκμαν -που μεταξύ άλλων τον έχουν αποκαλέσει “Μικ Τζάγκερ των οικονομικών“- αποφάσισε στα 61 του χρόνια να κάνει κάτι που θα ταιριάζει περισσότερο στις επιθυμίες του. Αυτό είναι να αποχωρήσει από το Πρίνστον, ένα εκ των κορφυφαίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη, για χάρη του δημόσιου Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (City University of New York). Και όλοι γνωρίζουμε πώς διαφέρει η δημόσια από την ιδιωτική εκπαίδευση στις ΗΠΑ.
Πόσα μεγάλα λάθη έχω κάνει τα τελευταία χρόνια; Δυο νομίζω
Εκτός από όλα αυτά, ο νομπελίστας οικονομολόγος πάνω απ’όλα είναι γκουρού. Όχι, δεν απαρνήθηκε τα εγκόσμια για χάρη κάποιας ανώτερης δύναμης, απλά έχει επιδείξει όλα τα απαραίτητα διαπιστευτήρια στη δουλειά του που μας κάνει να τον κατατάξουμε σε αυτή την κατηγορία. Είναι περίφημο το κείμενο, που ξεκινάει με τη φράση “So, what big mistakes have I made over the years? Two, I think”, (“Πόσα μεγάλα λάθη έχω κάνει τα τελευταία χρόνια; Δυο νομίζω) για να προχωρήσει στη συνέχεια σε μια βαθύτερη ανάλυση των δυο πταισμάτων του. Ή η φράση του “I’m Krugtron the Invincible!”, που φυσικά τον ανήγαγε σε ιντερνετική φιγούρα και κατέδειξε τη διαφορά ανάμεσα στο δικό του αλάθητο και των συναδέλφων του. Και μπορεί να χρειαζόμασταν έναν τέτοιο συμβουλάτορα, αλλά το θέμα είναι αν και κατά πόσο εισακούσθηκαν τα όσα έλεγε και έγραφε για τη λιτότητα στη χώρα μας (που δεν ήταν και λίγα). Προς το παρόν πάντως, φαίνεται να είχε δίκιο έναντι όλων των αντιφρονούντων μιας και η λιτότητα δεν φαίνεται να αποφέρει αποτελέσματα, τουλάχιστον όχι στο κοντινό μέλλον. Και άδικο, όσον αφορά την πρόβλεψή του οτι η χώρα μας θα αποβληθεί από τη ζώνη του Ευρώ. Αντιλαμβάνεστε βέβαια, πως ένας άνθρωπος που κοντράρεται για βαθύτατα οικονομικά ζητήματα με πολλούς συναδέλφους του και πολιτικούς, δε νομίζω πως θα είχε πρόβλημα να παρατήσει ένα Πανεπιστήμιο σαν το Πρίνστον για κάτι τελείως διαφορετικό και να νοιαστεί για το τι θα πουν οι επικριτές.
Είχε δίκιο έναντι όλων των αντιφρονούντων μιας και η λιτότητα δεν φαίνεται να αποφέρει αποτελέσματα, τουλάχιστον όχι στο κοντινό μέλλον. Και άδικο, όσον αφορά την πρόβλεψή του οτι η χώρα μας θα αποβληθεί από τη ζώνη του Ευρώ.
Άλλωστε ο Κρούγκμαν -που στο παρελθόν έχει εργαστεί και στο ΜΙΤ– απέρριψε ακόμη δυο πανεπιστήμια με μεγάλο πρεστίζ, όπως τα Κολούμπια και NYC, δείχνοντας αφενός το πόσο περιζήτητος είναι και αφετέρου το πόσο σημαντική είναι η πραγμάτωση της επιθυμίας του. Παρόλη τη χαοτική διαφορά σε προϋπολογισμό ανάμεσα στα δυο πανεπιστήμια, φαίνεται πως σημαντικό ρόλο έπαιξαν άλλου είδους κριτήρια. Γιατί, στο κείμενο που ανάρτησε στο προσωπικό του blog, δεν έθιξε κανέναν από το Πρίνστον, ούτε από άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, απλά έστρεψε την προσοχή στον εαυτό του και την πραγματική του επιδίωξη, κάνοντας ένα μικρό απολογισμό, λαμβάνοντας υπόψη του και την ηλικία του. Και φεύγει τώρα που θα μπορούσε να αναπαύεται στις δάφνες της μεγάλης καριέρας του.
City University of New York-The Graduate Center
Πολυγραφότατος, (πάνω από 20 βιβλία και εκατοντάδες άρθρα σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά) έχει κάνει κατανοητές προς όλους τους αναγνώστες αρκετές από τις πολυσύνθετες και συχνά ακαταλαβίστικες οικονομικές θεωρίες . Πολυβραβευμένος, μπορεί να υπερηφανεύεται οτι έχει στο ράφι του ,ανάμεσα σε άλλα, το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 2008, ή το μετάλλιο John Bates Clark, από την Ένωση Αμερικανών Οικονομολόγων, ένα βραβείο που δίνεται κάθε δυο χρόνια στον κορυφαίο οικονομολόγο κάτω των 40 ετών.
Και πώς είναι ο χώρος που θα τον υποδεχθεί; Το City University of New York ιδρύθηκε το 1848 και είναι από τα πιο πολυπολιτισμικά πανεπιστήμια της Αμερικής. Έχει περισσότερους φοιτητές από το Πρίνστον (λογικό αφού είναι δημόσιο) και μικρότερο προϋπολογισμό (3 δισεκατομμύρια έναντι 18), έχει όμως 12 νικητές Νόμπελ μεταξύ των αποφοίτων του. Ο Πώλ Κρούγκμαν επιστρέφει λοιπόν στη Νέα Υόρκη και τα προάστιά της, στα οποία μεγάλωσε, και σε ένα πιο δημόσιο περιβάλλον που ίσως ταιριάζει περισσότερο στα πιστεύω του.
