Οι ρεπόρτερ του πολιτιστικού είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική φυλή δημοσιογράφων που κυκλοφορεί στην πιάτσα. Μαζί με τους αθλητικούς είναι εκείνοι που διατηρούν το πνεύμα της παλιάς εφημερίδας που σιγά σιγά εκλείπει, συγκροτώντας μια πολύ ιδιαίτερη κάστα με τους δικούς της κώδικες και σχέσεις. Έχουν κι άλλο ένα κοινό με του αθλητικογράφους, αλλά ας αφήσουμε τη φαντασία σας να οργιάσει κι ας μην το αναλύσουμε εδώ (ναι, είναι αρνητικό). Το διαπιστώνω για άλλη μια φορά όταν φτάνω ελαφρά καθυστερημένος στο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και βλέπω τον ολοκαίνουριο ΥΠΠΟ, Νίκο Ξυδάκη, να περιστοιχίζεται σε μια γωνία του χώρου από τη μεικτή πολιτιστικού ρεπορτάζ συνθέτοντας ένα απόλυτα εξπρεσιονιστικό κάδρο. Η πρόσκληση είναι για «χαλαρή κουβέντα», δεν υπάρχει κανενός είδους πρωτόκολλο και τα τραπέζια έχουν συμπτυχθεί έτσι αδέξια τοποθετώντας τον υπουργό στο κέντρο προκειμένου να μπορούμε όλοι να τον ακούμε. Ακούσια αναδεικνύοντάς τον ως σάρκα εκ της σαρκός των πρώην συνάδελφων του που κάθονται αριστερά, δεξιά, μπρος και πίσω του (μάλλον όχι πίσω του, εκεί κάθεται ο στενός του συνεργάτης Φώτης Απέργης, δημοσιογράφος κι αυτός). Φυσικά, δε γίνεται χαλαρή κουβεντούλα, γιατί σε αυτήν την πρώτη συνάντηση μετά τις προγραμματικές δηλώσεις, τα μπολοκάκια παίρνουν φωτιά θέλοντας να καταγράψουν τις προτεραιότητες. Οι ερωτήσεις γίνονται σε ρυθμό πολυβόλου, καμιά φορά δεν είναι μόνο ερωτήσεις αλλά και συμβουλές/νουθεσίες/παρατηρήσεις/διορθώσεις, τελικά μάλλον εύκολα ο υπουργός λέει ακριβώς όσα θέλει να πει. Και τελικά δε μας δίνει κάποια μεγάλη είδηση. Ίσως γιατί δεν υπάρχει. Ίσως γιατί όλοι (κάνουμε πώς δεν) ξέρουμε ότι ο πολιτισμός όσο τεράστια σημασία κι αν έχει, αυτήν την στιγμή βρίσκεται αρκετά πιο χαμηλά στην ατζέντα από λέξεις όπως «πλεονάσματα», «συντάξεις», «ασφαλιστικά ταμεία». Ο υπουργός πάντως ακούστηκε αρκετά τεχνοκράτης, τονίζοντας την ανάγκη «να παράγει το υπουργείο όχι μόνο συμβολικό αλλά και φυσικό πλούτο». Ήταν προς το τέλος της ωριαίας συνάντησης όταν πιεζόταν να βάλει το όραμά του σε bullets. Απαντώντας σαρδόνια «με βάζετε να μασήσω φύλλα δάφνης για να σας το αναλύσω», στην επιτακτική αναζήτηση στοχοθεσίας εκ μέρους των δημοσιογράφων. Ας δούμε τι άλλα είπε…
« – Το ΕΣΠΑ για την περίοδο 2016-2020 που αποτελεί και τον βασικό χρηματοδότη μειώθηκε στα 400 από 700 εκατομμύρια. Δεν βρήκαμε κάποιον σχεδιασμό για την αξιοποίησή τους, τώρα φτιάχνουμε το στρατηγικό πλάνο.
– Θα τοποθετηθεί νέος Γενικός Γραμματέας, ένα πρόσωπο που ξέρει τη δουλειά και το δημόσιο χώρο – όχι κάποιος που απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής και πρέπει κάπου να τοποθετηθεί.
– Το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων κι Απαλλοτροιώσεων (ΤΑΠ) θέλει ενίσχυση κι άλλη δομή π.χ. δεν προβλέπεται θεση γενικού διευθυντή.
– Το υπουργείο πρέπει να περάσει στην εποχή του ηλεκτρνικού εμπορίου για να εκμεταλλευθεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του, από τις φωτογραφίες που διαθέτει μέχρι τα σουβενίρ. Σε συνδυασμό με το Υπουργείο Έρευνας σκοπεύουμε να σχεδιάσουμε κι επιπλέον προϊόντα και υπηρεσίες. Πρέπει να παράγει και φυσικό, όχι μόνο συμβολικό, πλούτο, να συνεισφέρει στη ροή χρήματος. Τζιράρει περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ σήμερα, δεν ξέρουμε που μπορεί να φτάσει με καλύτερη αξιοποίηση.
– Το ΥΠΠΟ να γίνει παραγωγικό σημείο ανάπτυξης και όχι γραφειοκρατικό πολυδοχείο αρμοδιοτήτων. Να λειτουργήσει π.χ. ως cluster για την υποστήριξη των τόσο πολλών μικρών καλλιτεχνικών ομάδων, όπως συμβαίνει με ανάλογα οικοσυστήματα στο κομμάτι της επιστημονικής έρευνας
– Είναι υψηλή προτεραιότητά μας να ανοίξει επιτέλους το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Να γίνουν λαμπρά εγκαίνια, να γεμίσουμε με χαρά την πόλη για τη λειτουργία του. Έχει βρεθεί και τρόπος να ξεκλειδωθεί και η δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου που ανέρχεται σε 3 εκατομμύρια ευρώ. Όσον αφορά την κυρία Καφέτση, αφηνω ορθάνοιχτο παράθυρο ότι θα την δω, όπως θα κάνω με όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται με το μουσείο.
– ‘Οπως συμβαίνει και στα υπόλοιπα υπουργεία, έτσι κι εμείς έχουμε παραλάβει διοικήσεις που πρέπει να αντικατασταθούν. Κάποιοι, ως είθισται όταν αλλάζει η ηγεσία του υπουργείου, έχουν υποβάλλει παραιτήσεις στη διάθεσή μου.
– Το Μέγαρο Μουσικής είναι ένα μεγάλο φέσι στο κεφάλι του ελληνικού κράτους. Θα πρέπει να το τακτοποιήσει, να καλύψει τα δάνεια και να πάρει στην ιδιοκτησία του το κτιριακό συγκρότημα. Θέλει συζήτηση πώς θα λυθεί νομοθετικά αυτό το ζήτημα.
– Ίσως πρέπει να αυτονομηθεί ξανά το ΕΚΕΒΙ στο χώρο του βιβλίου. Μαζί με τον υπουργό Οικονομίας, κύριο Σταθάκη, εξετάζουμε και το ζήτημα της ενιαίας τιμής. Έχω τη διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομικών ότι δε θα πειραχθεί ο ΦΠΑ του κλάδου.
– Όπως είδατε και στην πρόσφατη κουβέντα για το Φεστιβάλ Αθηνών, τα χρήματα για τον πολιτισμό είναι (και) στις περιφέρειες. Εκτός από την κυρία Δούρου, είχα μια μακρά εποικοδομητική συζήτηση και με τον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, τον κύριο Μπακογιάννη.
– Γιατι να φύγουν τα σημεία αναφοράς και οι υπηρεσίες από το ιστορικό κέντρο; Αυτό δε συνέβη κι ερήμωσε με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (σ.σ. για τη μεταστέγαση του ΥΠΠΟ)
– Δεν υπάρχει κανένα μουσείο στον κόσμο μόνο με πρόεδρο. Χρειάζεται και διευθυντής (σ.σ. για το μουσείο της Ακρόπολης)
– Θα μιλήσω με την κυρία Περιστέρη για την Αμφίπολη. Είναι ώρα μετά το ιδεολογικό, να γίνει μια καταγραφή των ευρημάτων από τους ειδικούς, και να δούμε επιτέλους και το επιστημονικό κομμάτι.
– Είναι σαφής προτεραιότητα η αποκέντρωση. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν τη δική τους δυναμική, τη χρειαζόμαστε. Να έρχονται κι αυτές στο κέντρο όχι μόνο το αντίθετο.
– Σαφώς θα θα υποστηρίξουμε τον λόγιο πολιτισμό, αλλά πρέπει να ξαναδούμε και τον λαϊκό, την ποπ κουλτούρα που έχει παραδοθεί στο χυδαίο. Δεν είναι μόνο το Ηρώδειο και το Εθνικό πολιτισμός. Είναι π..χ. και τα πανηγύρια μας».
Κάπου εκεί μπήκε μια τελεία. Και δραπετεύσαμε στην αναπάντεχα ανοιξιάτικη σημερινή Αθήνα. Χωρίς ούτε μια κουβέντα για την Αμάλ Αλαμουντίν…
Διαβάστε ακόμα τη συνέντευξη του Νίκου Ξυδάκη στην Popaganda, λίγο πριν τις εκλογές.
