Ο Μίτσελ δε μένει πια εδώ

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η Guardian έκανε ένα μεγάλο προφίλ, αφιερωμένο στον σούπερ ατζέντη, στον “Ari Gold” του ποδοσφαίρου Χόρχε Μέντες. Ο τίτλος ήταν βαρύγδουπος και πομπώδης. Όπως και το πελατολόγιο του πορτογάλου μάνατζερ. “Jorge Mendes: the most powerful man in football?”.

Ο καιρός που το ποδόσφαιρο ήταν ρομαντικό έχει περάσει και δεν υπάρχει γυρισμός. Δεν είναι αυτό το κείμενο που θα εξηγήσει τους λόγους ούτε υπάρχει όρεξη για λυρισμούς. Θα δούμε το πράγμα ρεαλιστικά και πραγματιστικά αφού λέξεις σαν το commission fee, το signing on fee και το ποσοστό μεταπώλησης παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο σε μια μεγάλη μεταγραφή.

Ο Ολυμπιακός από τότε που ανέλαβε η παρούσα διοίκηση άλλαξε νοοτροπία στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί μεταγραφικά. Αυτό φάνηκε από τις μεγάλες πωλήσεις που έκανε τον τελευταίο καιρό (Μήτρογλου, Μανωλάς, Σάμαρης και πάει λέγοντας). Στο Contra.gr ανέλυσαν πως μεταμορφώθηκε σε selling club. Κάτι που δεν είναι κακό, είναι τρόπος επιβίωσης και οριοθέτησης μέσα στο νέο status quo του Eυρωπαϊκού ποδοσφαίρου με το Financial Fair Play, τις απαγορεύσεις μεταγραφών λόγω παιδομαζώματος, τους Αράβες, τους Καταριανούς και τις ομάδες που δημιουργούνται με πολλά χρήματα μέσα σε ελάχιστo χρονικό διάστημα θέλοντας τη νίκη και την καταξίωση τώρα.

Έτσι, όπως είναι λογικό η διοίκηση του Ολυμπιακού συνεργάστηκε με αυτούς που “ξέρουν”. Με αυτούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους σήμερα. Με σπουδαίους μάνατζερ που κινούν τα νήματα και κλείνουν μεγάλες μεταγραφές. “Δουλειά” με τον Mέντες, όχι, δεν έχει γίνει, ακόμα. Ξεκίνησε όμως πριν λίγο καιρό μια συνεργασία με τον Iταλό Μίνο Ραϊόλα που έγινε γνωστός σαν μάνατζερ του Ζλάταν, του Μπαλοτέλι και του Νέντβεντ στο παρελθόν. Ναι, είναι αυτός που έχει καταφέρει να πουλήσει τον Μάριο Μπαλοτέλι τρεις φορές σε σπουδαία ευρωπαϊκά κλαμπ.

Ο Ραϊόλα, πέρσι το καλοκαίρι, έφερε στον Ολυμπιακό σαν ελεύθερο (χωρίς να πληρώσει κάτι για να τον αποκτήσει η ομάδα), τον Σλοβάκο Βλάντιμιρ Βάις. Νεαρός, φιλόδοξος, από τις ακαδημίες της Σίτι, με παρουσία σε Μουντιάλ, γρήγορος και εξελίξιμος, μια μεταγραφή σούπερ για όλες τις πλευρές. Αμ δε. Ο Βάις τα έσπασε πολύ νωρίς με τον Μίτσελ και πέρσι τέτοια εποχή βρέθηκε στο Κατάρ για χάρη μιας ομάδας που δύσκολα προφέρεται το όνομά της. Περίεργο για έναν ποδοσφαιριστή με φιλοδοξίες να αφήνει ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ για τα πετροδόλαρα μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα. Για την ιστορία ο Βάις πωλήθηκε με 5 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε τρεις μήνες ενώ το ποσοστό που είχε στην κατοχή του ο μάνατζερ ήταν πάνω από 25% σύμφωνα με τα ρεπορτάζ.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Ραϊόλα έβαλε το χεράκι του σε τρεις ακόμα μεταγραφές του Ολυμπιακού. Έφερε τον ελεύθερο Γκαζαριάν, τον δανεικό από την Μπαρτσελόνα Αφελάι και τον Κασάμι από την Φούλαμ που λίγους μήνες πιο πριν της είχε πουλήσει τον Μήτρογλου για το record high ποσό των 15 εκατομμυρίων ευρώ. Αν και τον πρώτο δεν τον είδαμε σχεδόν ποτέ και είναι κάπως λογικό να έχει παράπονα από το προπονητικό τιμ για τις ευκαιρίες που δεν του έδωσε τους άλλους δύο τους είδαμε και με το παραπάνω. Κοινό σημείο και των τριών είναι οι κακές έως κάκιστες σχέσεων που είχαν με τον πρώην, πλέον, προπονητή του Ολυμπιακού, Μίτσελ.

Ο Μίτσελ ήταν μια περίεργη περίπτωση. Δεν θα γράψω τα καλά και τα κακά του. Δεν θα γράψω για το πόσο αγαπήθηκε, για το πόσο λάθος είναι η απομάκρυνση του. Αυτά μπορούν να τα γράψουν όλα τα αθλητικά sites, όλοι οι αθλητικοί συντάκτες που είναι η δουλειά τους και οι αθλητικές εφημερίδες.

Ο Μίτσελ ήταν ένας πολύ συμπαθής άνθρωπος που δεν ταίριαζε στην δική μας λογική. Ήταν, ίσως, ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου με τα καλά του και τα χίλια στραβά του, με την ευγενική παρουσία του, με την αίγλη του, με τη νοοτροπία του που σε έκανε να νιώθεις ότι αυτό που παρακολουθείς έχει κάποιο νόημα και κάποια σημασία. Ήταν νοικοκύρης και ακριβοδίκαιος. Έδινε ευκαιρίες, έφτιαξε τέσσερις διαφορετικές ομάδες στα τέσσερα εξάμηνα που έμεινε στην ομάδα (!) αφού σε κάθε μεταγραφική περίοδο ξεκινούσε από την αρχή. Όπως και να έχει, έφυγε. Και πλέον περιμένουμε τον επόμενο που θα κάτσει στην καρέκλα του Ολυμπιακού για να πανηγυρίσει ένα ακόμα νταμπλ που με κάποιο τρόπο, μπορεί όχι και τόσο ρομαντικό, θα έρθει το Μάιο στον Πειραιά. Όπως συνέβη και το 2013 όταν ο Μίτσελ αντικατέστησε τον, πρώτο αν δεν κάνω λάθος στη βαθμολογία, Ζαρντίμ.