Ανάμεσα στα χιλιάδες ταξί που κυκλοφορούν στην Αθήνα υπάρχει ένα πολύ ξεχωριστό μιας που ο οδηγός του φοράει τουρμπάνι, έχει μακριά γενειάδα και ανήκει στους Ινδούς σιχ.
Μεσημεράκι Δευτέρας, στη γωνία Αθηνάς και Κολοκοτρώνη με περιμένει μια Αθηναϊκή βόλτα κάπως ασυνήθιστη. Ο Jaswant Singh βγάζει το χέρι απ’ το ταξί και χαμογελάει κάνοντάς μου νόημα να πλησιάσω. Κάθομαι στο μπροστινό κάθισμα και ξεκινάμε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Χρόνια ήθελα να μπω σε ταξί χωρίς προορισμό όπως κάνουν στις ταινίες οι απελπισμένοι πρωταγωνιστές. Ο Jaswant έχει μια ηρεμία στο βλέμμα που δεν μπορείς εύκολα να περιγράψεις. Τα έχει βρει με τον Θεό, σκέφτομαι.
Φοράει ένα σιδερένιο βραχιόλι, το τουρμπάνι στο κεφάλι και απ’ την αριστερή πλευρά του παντελονιού εμφανίζει ένα μικρό μαχαίρι σε θήκη. Είναι η παραδοσιακή ενδυμασία των σιχ. ”Είμαστε σαν στρατιώτες, αυτή είναι η στολή μας. Το βραχιόλι το φοράμε συμβολικά και σημαίνει ότι με τα χέρια μας δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε κακό. Το μαχαίρι είναι για να διώχνει μακριά οποιονδήποτε κίνδυνο. Τα μαλλιά και τα γένια δεν τα κόβουμε ποτέ. Εγώ δεν έχω βάλει ποτέ ψαλίδι και έχουν φτάσει μέχρι τη μέση αλλά δε μακραίνουν άλλο”.
Ο Jaswant είναι στην Ελλάδα 16 χρόνια και τα τελευταία έξι δουλεύει τη νυχτερινή βάρδια του ταξί. Ο κόσμος τον ρωτάει πολλές φορές για το θρήσκευμα του και για την ζωή του μακριά απ’ την Ινδία. ”Πολλοί Έλληνες έχουν πάει στην Ινδία και μου λένε τις εμπειρίες τους. Ξέρουν τι σημαίνει να είναι κάποιος σιχ και δεν φοβούνται. Ξέρουν ότι η θρησκεία αυτή μιλάει μόνο για την αγάπη και το καλό. Όταν πρωτοήρθα βέβαια τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα στην Αθήνα. Τώρα υπάρχει και ρατσισμός αν και τους τελευταίους μήνες έχουμε ηρεμήσει κάπως”. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν περιοχές στην πόλη που δεν περνάει καν με το ταξί και αν φοβάται για το ποιόν μπορεί να πάρει κούρσα.
”Απαγορεύεται να φοβόμαστε” απαντάει με σιγουριά. ”Ο φόβος είναι ακριβώς σα τον θάνατο. Είναι το ίδιο πράγμα. Όταν γεμίζεις φόβο την καρδιά σου είναι σα να πεθαίνεις την ίδια ώρα. ”Μπορεί να γίνει αυτό άραγε; Μπορεί κανείς να νικήσει ένα τόσο αρχέγονο συναίσθημα που διακατέχει σε στιγμές όλα τα πλάσματα της γης; Είναι απόλυτος. ”Μπορεί. Ο άνθρωπος έχει μέσα του τον θεό η καρδιά του είναι γεμάτη μ’ Αυτόν και δεν χωράει ούτε ο φόβος ούτε τα νεύρα. ”Με την τελευταία λέξη σκέφτομαι πως θα ήταν αν κατάφερνα να μην νευριάζω επειδή ο μπροστινός μου στρίβει χωρίς να έχει βγάλει φλάς ή σταματάει ξαφνικά χωρίς αλάρμ. ”Έξι χρόνια νύχτα στους δρόμους της Αθήνας δεν θυμάμαι ποτέ να νευρίασα για κάτι. Αν τύχει ποτέ θα πω την προσευχή μου και θα ηρεμήσω κατευθείαν κι αν κινδυνεύσω και ζητήσω τη βοήθειά Του μέσα από την προσευχή, θα συμβεί κάτι που θα με βγάλει από την δύσκολη κατάσταση σίγουρα”.
Οι σιχ δεν είναι Ινδουιστές. Για την ακρίβεια έχουν πολλές διαφορές, μία εκ των οποίον είναι ότι είναι μονοθεϊστές. Πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ένας και ότι όλες οι θρησκείες ανεξάρτητα με το όνομα που δίνει η κάθε μία στον Θεό της, μιλάνε τελικά για τον ίδιο Ένα Θεό. Πολλοί τους μπερδεύουν με τους μουσουλμάνους, με τους οποίους δεν έχουν κανένα κοινό σημείο εκτός από το γεγονός ότι προσεύχονται στο πάτωμα χωρίς παπούτσια. Οι σιχ παντρεύονται μία γυναίκα και είναι απολύτως πιστοί μεταξύ τους. ” Όλες οι γυναίκες είναι αδερφές μου εκτός απ’ τη γυναίκα μου. Η πίστη στον σύντροφο είναι πολύ σημαντικό για μας. Μια γυναίκα παντρευόμαστε, με μια περνάμε τη ζωή μας”. Η ώρα περνάει και κανένας δεν φαίνεται να ψάχνει ταξί στο κέντρο της πόλης. ”Η δουλειά έχει πέσει τον τελευταίο καιρό. Μπορεί να γυρνάω για ώρα και να μην βλέπω άνθρωπο. Όπως και οι συνάδελφοι που περιμένουν στις πιάτσες για ώρες μέχρι να έρθει η σειρά τους. Δεν κυκλοφορεί τόσο ο κόσμος ή παίρνουν τρένα και λεωφορεία λόγω της οικονομικής κατάστασης”.
Δύο ηλικιωμένες κυρίες κάνουν νόημα από μακριά αλλά καθώς πλησιάζουμε κάνουν πάλι νόημα να φύγουμε ενώ με κοιτάζουν δυσαρεστημένες. Από το ύφος τους συμπεραίνω ότι η φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι τις έκανε να μας διώξουν και όχι το μακρύ γένι του Jaswant. Συνεχίζουμε στην Πατησίων. Κάθε θρησκεία έχει και την τιμωρία της σκέφτομαι. Η τιμωρία των σιχ είναι η μετενσάρκωση. Αυτό σίγουρα δεν το περίμενα. Φαντάζομαι ότι αν πιστεύει κανείς ότι θα μετενσαρκωθεί έχει λύσει, τουλάχιστον στο μυαλό του, το αιώνιο ερώτημα της ζωής μετά τον θάνατο. ”Δεν θέλουμε να μετενσαρκωθούμε. Ποιός ξέρει σαν τι θα επιστρέψουμε στον κόσμο. Μπορεί σαν φίδι σαν γουρούνι. Κανένας δεν σου εγγυάται ότι θα επιστρέψεις πάλι σαν άνθρωπος. Και μόνο ο Θεός ξέρει σε πόσα σώματα ταλαιπωρήθηκαν στο παρελθόν οι ψυχές μας. Θέλω όταν πεθάνω να σταματήσει η ζωή μια για πάντα. Θέλω η ψυχή μου να ταξιδεύει αιώνια χωρίς ύλη. Γι αυτό και προσπαθώ να κάνω μόνο το καλό και να προστατεύω την καρδιά μου από την κακία και το μίσος. Ακόμα και με τα λόγια καμιά φορά μπορεί να πληγώσεις την καρδιά του άλλου και η καρδιά είναι ιερή, δεν μπορείς να την πληγώνεις έτσι απλά”.
Διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ της Popaganda από τον χώρο στον Ταύρο όπου προσεύχονται οι σιχ της Αθήνας.
