Τα δεδομένα γύρω από τα μέτρα ασφαλείας στην μάχη κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού αλλάζουν καθημερινά με καταιγιστικό ρυθμό. Πριν μια εβδομάδα, οι περισσότεροι βρίσκόμασταν κανονικά στα εργασιακά μας πόστα και η ανησυχία για το «πού θα πάει όλο αυτό;» ήταν το κύριο θέμα συζήτησης σε όλα τα γραφεία, τα καταστήματα, στα καφέ, τα μπαρ και τα εστιατόρια. Πλέον το ερώτημα παραμένει, αλλά διεξάγεται στο chat και στις βιντεοκλήσεις.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εργάζεται πια από το σπίτι μπαίνοντας σε μια πρωτόγνωρη, για πολλούς, κατάσταση. Οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουμε να βρούμε τους τρόπους να ανταπεξέλθουμε όσο μπορούμε καλύτερα. Το να δουλεύεις από το σπίτι δεν είναι εύκολη υπόθεση για όποιον έχει συνηθίσει, είναι βέβαια, δεδομένο των συνθηκών, αναγκαία εξέλιξη.
Τρεις άνθρωποι που εργάζονται αποκλειστικά από το σπίτι εδώ και χρόνια δίνουν τη δική τους οπτική γωνία και κάποια tips για να προσαρμοστούμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται στη νέα πραγματικότητα.
Γιατί στην εποχή των τηλεδιασκέψεων το δίπολο άψογο μαλλί/κραγιόν κι από κάτω τρύπια φόρμα θα είναι το νέο τρεντ…
Η Μυρόεσσα Μεταξά ζει στο Μόναχο κι εργάζεται (από) όπου θέλει, ως υπεύθυνη εταιρικής επικοινωνίας στην πολυεθνική εταιρεία Poly.
Το να δουλεύεις από το σπίτι δεν είναι μόνο θέμα ανάγκης, εμπειρίας ή/και νοοτροπίας, είναι και θέμα «εκπαίδευσης». Αλλά, μην ανησυχείτε, τα κόλπα είναι απλά, ακόμα και για γέρικα σκυλιά.
Στη δική μου περίπτωση η μετάβαση από την τηλε-εργασία μερικές ημέρες την εβδομάδα -κάτι που επιθυμούσα και διεκδικούσα ανέκαθεν- στη full-time δουλειά από το σπίτι έγινε πολύ ομαλά και με ανακούφιση για τον αδικοχαμένο χρόνο της μετακίνησης (που αν τον πάρω πίσω σίγουρα θα ελαφρύνω κατά μερικά χρόνια) -η οποία πλέον διαρκεί περίπου 5 λεπτά, συμπεριλαμβανομένης της στάσης για καφέ στην κουζίνα.
Να σημειώσω, εδώ, πως δεν είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Εργάζομαι στο τμήμα επικοινωνίας μιας πολυεθνικής εταιρείας και οι υποχρεώσεις μου δε διαφέρουν σε τίποτα από αυτές που θα είχα αν πήγαινα σε ένα γραφείο. Οι συνεργάτες μου -με τους οποίους συναντιέμαι virtually τόσο συχνά όσο κι αν ήμασταν στον ίδιο χώρο- βρίσκονται διάσπαρτοι σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τόσο μακριά, μα μόλις μια βιντεοκλήση κοντά.
[Βίντεο: αλλάζει ριζικά τον τρόπο που σκέφτεσαι τη δουλειά από το σπίτι μια που οφείλεις να είσαι τόσο περιποιημένος όσο θα ήσουν στο γραφείο (αν κι από τη μέση και κάτω, totally your call)]
Φυσικά, γραφείο μπορεί να γίνει το τραπέζι της κουζίνας, το κρεβάτι ή ο καναπές αλλά αυτό δεν αντέχεται για πολύ. Ακόμα κι αν δεν έχεις έξτρα δωμάτιο στο σπίτι, σίγουρα μπορείς να διαμορφώσεις μια γωνίτσα καταλλήλως.
Αναλόγως τι δουλειά κάνετε πιθανόν να χρειαστείτε μια έξτρα οθόνη αλλά ό,τι δουλειά κι αν κάνετε, πάρτε ένα καλό ζευγάρι active noise cancelling ακουστικά που θα σας απομονώσουν από τους αμέτρητους ηχητικούς περισπασμούς του σπιτιού. Τους υπόλοιπους πειρασμούς π.χ. το παγωτό στο ψυγείο, το Netflix ή δεν ξέρω τι άλλο μπορείς να σκεφτείτε για να κωλυσιεργήσετε, αντιμετωπίστε τους σαν να είστε στο γραφείο. Κάντε δηλαδή ό,τι θα κάνατε αν βρισκόσασταν εκεί. Αλλά (κι εδώ αρχίζουν τα ωραία) παραδωθείτε κιόλας σε αυτούς όταν υπάρχει κενός χρόνος. Ο χρόνος, δηλαδή, κατά τον οποίο θα κοίταζατε την οθόνη περιμένοντας να περάσει η ώρα ώσπου να πατε σπίτι. Καλύτερα ένα 20λεπτο επεισόδιο της αγαπημένης σας σειράς παρά άσκοπη περαντζάδα στους διαδρόμους της εταιρείας, σωστά; Και τα σνακ που θα φάτε σπίτι είναι πιθανότατα νοστιμότερα από αυτά που παραχώνετε σε τσάντες και συρτάρια στο γραφείο.
Εξίσου σημαντική με τις συχνές βίντεο-συναντήσεις είναι η αμεσότητα/διαθεσιμότητα. Πώς θα βάζατε μια φωνή ή θα πεταγόσασταν στο γραφείο του συναδέλφου σας αν θεάλτε κάτι και θα το λύνατε επί τόπου; Έτσι θα κάνετε και στο Skype/Teams/Slack ή όποιο άλλο Instant Messenger σας βολεύει.
Ξεκούραστα κι αναζωογονητικά είναι και τα μικρά διαλείμματα για να μιλήσετε σε φίλους ή σε συναδέλφους για κάτι άσχετο από τη δουλειά, να φατε το μεσημεριανό σου ό,τι ώρα θέλετε ή να κάνετε Χ λεπτάκια γυμναστική.
Στα αρνητικά, η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα, στην δουλειά από το σπίτι, είναι το να βάζω όρια. Να μη διαχέεται, δηλαδή, η εργασιακή στην προσωπική μου ζωή, μια που και οι δύο συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο. Το δικό μου τρικ: δεν μετακινώ το λαπτοπ μου από το γραφείο, μετά το πέρας της εργασίας μου. Από την άλλη, ακόμα και αν χρειαστεί να μείνω στο γραφείο παραπάνω, πάλι νωρίτερα θα επιστρέψω αφού η διαδρομή διαρκεί περίπου 2 λεπτά -όσο να κλείσω την οθόνη και να πλύνω τα χέρια μου (μην ξεχνιόμαστε) δηλαδή.
Ο Γιώργος Π. είναι προγραμματιστής, εργάζεται από το σπίτι τα τελευταία έξι χρόνια.
Προσωπικά μου ταιριάζει η εργασία από το σπίτι γιατί ξέρω ότι ως χαρακτήρας δεν λειτουργώ πολύ καλά στις ομάδες καθώς είμαι συγκεντρωτικός κι έτσι δεν με ενόχλησε πολύ το ότι δουλεύω μόνος από το σπίτι.
Επίσης, κάτι πολύ θετικό είναι ότι γλίτωσα τις μετακινήσεις. Πριν ξεκινήσω να δουλεύω από το σπίτι έχανα μέχρι και 2-3 ώρες στον δρόμο. Ώρες που τώρα τις χρησιμοποιώ για να βγει η δουλειά εγκαίρως και να έχω περισσότερο προσωπικό χρόνο.
Στην αρχή, όμως, πρέπει να βρεις τις ισορροπίες, δηλαδή να ξυπνήσεις συγκεκριμένη ώρα και κυρίως να καταλάβεις ότι πρέπει να δουλέψεις όπως στο γραφείο κι όχι να χαζέψεις από εδώ κι από εκεί επειδή δε σε βλέπει κανείς.
To δικό μου τρικ στην αρχή -για να μη με πάρει η μπάλα του «κωλοβαρέματος» – ήταν ότι φρόντιζα να αναλαμβάνω περισσότερη δουλειά κι έτσι εκ των πραγμάτων δεν είχα καθόλου χρόνο ελεύθερο. Αν έχεις δουλειά αναγκαστικά θα δουλέψεις. Τώρα πια ξέρω πώς να οργανώνω τον χρόνο χωρίς να υπερ-φορτώνομαι.
Έχει μια δυσκολία να μιλάς με πολλά άτομα και να μην βλέπεις κανέναν, να μην μπορείς να γυρίσεις την καρέκλα και να πεις κάτι face to face σε έναν άλλον άνθρωπο. Αλλά λόγω της φύση της δουλειάς μου ως προγραμματιστή που απαιτεί συνεχή χρήση υπολογιστή και διαδικτύου τελικά δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Το πιο επικίνδυνο είναι ότι λόγω της διαδικτυακής επικοινωνίας μπορεί να προκύψουν παρεξηγήσεις. Όταν συνεργάζεσαι εξ αποστάσεως δεν μπορείς να δεις το ύφος του άλλου, πώς ήταν η διάθεσή του όταν είπε κάτι και έτσι δεν είναι τόσο δύσκολο να παρερμηνευθεί ένα σχόλιο. Κάτι άλλο εννοούσε κάποιος, δεν κατάλαβε το αστείο ο άλλος και προκύπτουν διάφορα. Γι’ αυτό μας προτρέπουν όταν υπάρχει πρόβλημα στη δουλειά να μιλάμε στο τηλέφωνο ή σε video κλήση.
Μια άλλη δυσκολία είναι να ξεχωρίσεις ποιο είναι το σπίτι σου και ποιο το γραφείο σου. Κάπως πρέπει να κάνεις έναν διαχωρισμό. Επίσης, βγαίνω κάθε μέρα έστω για μια μπίρα γιατί θέλω να πάω στο στέκι μου, να δω δυο ανθρώπους κι ας μην πούμε κουβέντα γιατί δεν έχω κοινωνικοποίηση μέσω της δουλειάς μου.
Τώρα βέβαια με τα μέτρα προστασίας κατά του κορονοϊού αυτό δεν είναι εφικτό, αλλά προφανώς δεν γίνεται αλλιώς. Θα βρεθεί και τώρα η ισορροπία όμως οφείλουν να βοηθήσουν και οι εταιρείες, δηλαδή στον εργαζόμενο που δουλεύει από το σπίτι πρέπει να παρέχονται τα κατάλληλα εργαλεία για να μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά του.
Η Τζένη Γκατζιάστρα εργάζεται δεκαεννιά -παρά κάτι- χρόνια σε μια πολυεθνική εταιρία του τουριστικού κλάδου, ως operational support manager για πελάτες σε Ελλάδα, Κύπρο και Βαλκάνια. Τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύει από το σπίτι.
Τον Οκτώβριο του 2015 η εταιρία μας ανακοίνωσε πως το γραφείο στο οποίο πήγαινα κάθημερινά επι δεκατέσερα έτη θα κλείσει και είχαμε (κάποιοι από εμάς) τη δυνατότητα να δουλέψουμε από το σπίτι ή να αποζημιωθούμε και να φύγουμε.
Οι μέχρι τότε συνθήκες εργασίας ήταν τέλειες και η σχέση με τους συναδέλφους ακόμα καλύτερη. Ετσι, η πρώτη μου σκέψη ήταν να αποχωρήσω. Ευτυχώς, η αγάπη μου για αυτό που κάνω και η επιμονή των δικών μου ανθρώπων να το δοκιμάσω με έκαναν να μείνω και να που είμαστε πέντε χρόνια μετά.
Δουλεύω από το σπίτι σημαίνει αυτοπειθαρχία. Έτσι, συνεχίζω να βάζω ξυπνητήρι νωρίς. Υπο κανονικές συνθήκες –προ καραντίνας- στις 7 έχω σηκωθεί, στις 8 έχω πάει για προπόνηση, στις 9 πίσω, μπάνιο και δουλειά. Το πιο σημαντικό στο work from home είναι να αλλάζεις ρούχα. Οκ ναι, δε λέμε να φοράς τακούνια και φορέματα/κοστούμια μεσα στο σπίτι ( I really do miss that), αλλά πότε μα ποτέ με πιτζάμες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μαμά μου να έχει έρθει να με δεί στο σπίτι-γραφείο και να με ρωτάει «καλά έτσι βαμμένη με το τζίν/πουκάμισο δουλεύεις;». Και η απάντηση είναι ΝΑΙ. Ακόμη και το να πιεις τον καφέ σου στο μπαλκόνι σου, ειδικά τώρα που δεν μπορούμε να βγούμε ούτε για προπόνηση, πόσο μάλλον βόλτα, σε βοηθάει στο να μπεις σε mood « τώρα θα μπω μέσα να δουλέψω».
Το δεύτερο βασικό είναι ο χώρος που θα στηθεί «το γραφείο». Ιδανικά να μπορεί να κλείνει με πόρτα και να χωρίζει από το υπόλοιπο σπίτι.
Tι κέρδισα; Μου πήρε μια εβδομάδα να εκτιμήσω πόσο χρόνο έχανα κάθε μέρα στο γραφείο. Συγκεντρωμένη πλέον μόνη μου, χωρίς περιττά meeting, χωρίς κουβέντες για άσχετα πράγματα με συναδέλφους, η δουλειά βγαίνει καλύτερα. Είμαι πιο παραγωγική, γιατί ένα email θα γραφτεί χωρίς κανένα αντιπερισπασμό, ένα call θα βγεί με ησυχία, και κοίτα να δείς πόσο πιο γρήγορα θα γίνουν όλα. Συνεχίζω τα διαλείμματα μέσα στην ημέρα, αλλά απολαμβάνω την πολυτέλεια να φτιάχνω επιτόπου το μεσημεριανό μου. Είναι πειρασμός το γεμάτο ψυγείο, το ξέρω, με τον καιρό έμαθα να το ελέγχω και αυτό.
Τελειώνουν τα tasks της ημέρας, κλείνω laptop, κλείνω πόρτα γραφείου, φεύγω από τη δουλειά. Αύριο το πρωί πάλι.
Τι μου λείπει; Αν κάτι μου λείπει από το παλιό γραφείο, είναι οι άνθρωποι. Όσο χρόνο και να χάνεις, συνήθως τον χάνεις γιατί συναναστράφεσαι τους συναδέλφους (όχι πως αυτό είναι πάντα καλό…), μοιράζεσαι νέα κτλ.
Ξεκίνησα το work from home πριν από πέντε χρόνια με μεγάλο άγχος και αγωνία και στενοχώρια. Πέντε χρόνια κι ένα παιδί μετά, το work from home είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί στην επαγγελματική μου ζωή.
