Το ιστορικό κτίριο της Λεωφόρου Στρατού όπου επί δεκαετίες στεγάζονταν τα στούντιο της ΕΡΤ3 μένει ακόμη ανοικτό.. Πολύ συχνά συγκεντρώνεται κόσμος, υποστηρικτές και αλληλέγγυοι της προσπάθειας των δημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν στόχο «να χαρίζουν βήμα, σε εκείνους που δεν έχουν δυνατή φωνή, να καλύπτουν θέματα, που τα ιδιωτικά δίκτυα θα απέρριπταν», όπως δηλώνει η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, Χριστίνα Σιγανίδου. Όσο για την επόμενη τους κίνηση έχουν οργανώσει την δεύτερη ανοιχτή συνέλευσή τους σε αίθουσα του δημαρχιακού μεγάρου προσκαλώντας όλη την κοινωνία, όπως λένε τονίζουν. «Όπως αρμόζει σε μία πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεόραση»
Χριστίνα Σιγανίδου
Έπειτα από 16 μήνες κρατάτε δυνάμεις ακόμη; Πώς τα έχετε καταφέρει; Δεκαέξι μήνες εκπέμπουμε καθημερινά ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα. Είναι ένας αγώνας, που μας δίνει δυνάμεις, ή μάλλον μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τις ανεξάντλητες δυνάμεις, που όλοι μας έχουμε, όταν παλεύουμε για κάτι δίκαιο.
Κάποιος θα αναρωτιέται γιατί επιμένετε να βγάζετε δελτίο με το λογότυπο της ΕΤ3, την στιγμή που υπάρχει πλέον μια ΝΕΡΙΤ; Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η Nέριτ είναι ένα μόρφωμα, με νοικιασμένο προσωπικό από το υπουργείο οικονομικών, χωρίς οργανόγραμμα, χωρίς καταστατικό, που δεν αναγνωρίζεται από την EBU (European Broadcasting Union), που αποτελεί απλώς τη στάχτη στα μάτια του κόσμου, τότε καταλαβαίνει ότι το να εξακολουθούμε να βγάζουμε δελτίο καθημερινά, με τα αληθινά στάνταρ της δημόσιας τηλεόρασης, είναι ηθική μας υποχρέωση, ή μάλλον μία πράξη αυτοσεβασμού. Η ΕΡΤ3 παραμένει σε λειτουργία, όπως και πριν από την 11η Ιουνίου 2013. Βρίσκεται σε μια άλλη λειτουργία, που μπορεί να μη μας παρέχει υλική αποζημίωση, αλλά μας χαρίζει τη σιγουριά, ότι πλησιάζουμε επιτέλους στην ουσία της δημόσιας ραδιοτηλέορασης: να χαρίζει βήμα, σε εκείνους που δεν έχουν δυνατή φωνή, να καλύπτει θέματα, που τα ιδιωτικά δίκτυα θα απέρριπταν, με το φόβο της έλλειψης διαφήμισης.
Είσαι η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου. Πόσοι δημοσιογράφοι εργάζονται, πώς ακριβώς λειτουργούν τα πράγματα; Τα θέματα πώς τα καλύπτετε; Τα δελτία είναι απαιτητικά αλλά και πολύ ενδιαφέροντα. Με τη Νίκη Χατζηδημητρίου εναλλασσόμαστε στην παρουσίαση, φροντίζουμε κάθε βράδυ το πλατό να αποτελεί γόνιμο βήμα για ενδιαφέρουσες φωνές της κοινωνίας. Συνολικά, είκοσι συνάδελφοι εργαζόμαστε καθημερινά σε τηλεόραση και ραδιόφωνο. Όμως οι δυνάμεις μας πολλαπλασιάζονται με το φιλί ζωής, που δεχόμαστε από τους συναδέλφους από την Αθήνα (η τεχνολογία εκμηδενίζει την απόσταση) αλλά και από παλιούς και νέους συναδέλφους, που μας πλαισιώνουν εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στην πράξη.
Εσείς παραμένετε και μεταδίδετε το δελτίο από το κτίριο που στεγαζόταν πάντοτε η ΕΤ3; Με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα; Η ΕΤ3 είναι το σπίτι μας, πλέον. Όταν περνάς το κατώφλι, η αίσθηση δεν είναι αυτή ενός ακόμη δημοσίου κτιρίου. Είναι οι τοίχοι βιωμένοι, μπολιασμένοι από όσα ζήσαμε αυτούς τους μήνες. Τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα μπορούμε να τα εκμεταλλευόμαστε, όσο βρισκόμαστε μέσα στο κτίριο. Να υπενθυμίσω εξάλλου, ότι λίγες μέρες μετά το κλείσμο, έφθασε στα σπίτια μας ένα χαρτί του τότε ειδικού διαχειριστή του υπουργείου οικονομικών, Γκίκα Μάναλη, με το οποίο, αφού μας ανακοίνωνε ότι λύθηκε η σύμβαση μας, από 11.6.13, μας καθιστούσε υπεύθυνους των παντός είδους περιουσιακών στοιχείων της καταργηθείσας ΕΡΤ ΑΕ, διευκρινίζοντας ότι υποχρεούμαστε στη διαφύλαξή τους. Ε, αυτό κάνουμε λοιπόν, με δημιουργικό τρόπο! Οι μονταζιέρες και οι κονσόλες σίγουρα δεν σκούριασαν! Και οι τεχνικοί μας επέδειξαν μία ζηλευτή επινοητικότητα και κέρδισαν επάξια το σεβασμό όλων των συναδέλφων.
Στόχος όλης αυτής της προσπάθειας ποιος είναι; Είναι πείσμα, επιμονή ή αντίσταση σε κάτι που συνέβη άδικα και βίαια; Ξεκίνησε ως πείσμα, μας έπνιγε το δίκιο! Θέλαμε με τη δουλειά μας, να γυρίσουμε πίσω τη λάσπη, που μας έριξαν, με τη ρήση περί ιερών αγελάδων. Ξεκίνησε ως ένας εργασιακός αγώνας, αλλά εξελίχθηκε σε αγώνα για τη δημοκρατία. Δεν είναι υπερβολή, αλλά φαντάζει ηθικό καθήκον: αν οι άνθρωποι, που έχουν τα μικρόφωνα, δεν μπορούν να βάλουν ένα φρένο, σε όλη αυτή την αυθαιρεσία, τότε ποιός θα το κάνει; Και εκεί είναι το στοίχημά μας, το οποίο το κερδίζουμε καθημερινά και λίγο παραπάνω: να γίνουμε ο ποταμός, όπου εκβάλλουν όλοι οι παραπόταμοι των κινημάτων, που επιζητούν κοινωνική δικαιοσύνη.
Πάντως, θα λέγαμε ότι οι συνάδελφοι της Αθήνας δεν αντιστάθηκαν όσο της Θεσσαλονίκης. Πώς το εξηγείς αυτό; Οι συνάδελφοι της Αθήνας ζουν διαφορετικές συνθήκες. Το ραδιομέγαρο άδειασε, με την επέμβαση των ΜΑΤ, τα ξημερώματα της 7ης Νοεμβρίου 2013. Από τότε, οι συνάδελφοι έριξαν το βάρος τους στο δελτίο της ΕΡΤ3 και ενώσαμε τις δυνάμεις μας. Συστάθηκε η ertopen.com και αποτέλεσε τη φιλόξενη πλατφόρμα, που αναμεταδίδει διαδικτυακά το πρόγραμμά της ΕΡΤ3, αλλά και των 16 εκ των 19 ΕΡΑ, που λειτουργούν ακόμα. Το πείσμα και η αφοσίωσή τους στον αγώνα αποδείχθηκαν στην πράξη. Εμείς έχουμε τα κτίρια μας, εκείνοι, χωρίς σημείο αναφοράς ανεβοκατέβαιναν, Αθήνα Θεσσαλονίκη, για να κρατήσουν τον αγώνα ζωντανό. Τώρα πλέον, τηλεφωνικά ή με skype.
Πόσα χρόνια μετράς ως δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης; Περίμενες ποτέ ότι θα έβλεπες μια μέρα να πέφτει «το μαύρο» στις οθόνες; Ποιoς θα μπορούσε να μου πει τον Μάιο του 2013, ότι ένα χρόνο μετά, θα έκλεινα τα είκοσι χρόνια μου στην ΕΡΤ, με το κανάλι κλειστό, γιατί το επέλεξε η κυβέρνηση, αλλά με κατακτημένη μία νέα δημοσιογραφική γλώσσα και μία νέα συναδελφικότητα. Τώρα εξάλλου είναι το “μομέντουμ” για τη δημιουργία ενός Συλλόγου Φίλων ΕΡΤ3. Συναντιόμαστε με την κοινωνία, περνάμε το μικρόφωνο στα φωτεινά μυαλά, που υπάρχουν γύρω μας, αλλάζουμε την τάση. Η μεγάλη μας, κοινή ανοιχτή συνέλευση, η δεύτερη, μέχρι στιγμής, θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 9.10.14, στις 6 μμ, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δημαρχιακού μεγάρου. Η επιλογή του κτιρίου έχει τη σημασία της: όλη η κοινωνία έχει προσκληθεί: Όπως αρμόζει σε μία πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Δείτε πολλές περισσότερες ενδιαφέρουσες ιστορίες στο http://mikrocosmos.gr/
