Υποθέτω πως έχετε φυτέψει φακές ή φασόλια γράφοντας το όνομά σας σε κεσεδάκια γιαουρτιού μέσα στα οποία οι δάσκαλοι σας ζήτησαν να τοποθετήσετε βρεγμένο βαμβάκι με τα όσπρια. Έπειτα έκλεισαν σε ένα ντουλάπι της σχολικής αίθουσας το πείραμά σας, περιμένοντας να περάσει ένα χρονικό διάστημα για να δείτε ποιες θα ψηλώσουν και ποιες όχι. Δεν θυμάμαι αν κάποιες έμειναν έξω από το ντουλάπι, αν κάποιες τις ποτιζάμε για να δούμε τη διαφορά από κεσεδάκι σε κεσεδάκι, θυμάμαι όμως ότι ήταν η πιο αγαπημένη μου στιγμή στη σχολική ζωή, λες κι αν δεν φύτρωναν τα δικά μου φασόλια θα είχα αποτύχει σε κάτι σημαντικό.
Έκεί σταμάτησε και η σχέση μου με τα φυτά. Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που προτιμούν τα «ξερονήσια» γιατί η μπόλικη βλάστηση συνεπάγεται διαφόρων ειδών έντομα, όσο για τα λουλούδια μου φαίνονταν πάντα ένα δώρο περιττό, αφού όσο όμορφα ή αρωματικά κι αν είναι κάποια στιγμή θα μαραθούν. Όταν όμως εμφανίστηκαν στην Αθήνα οι γλάστρες με τα πράσινα και μεγάλα φυλλώματα, άρχισα να τις καλοβλέπω. Άρχισε να μου αρέσει η τροπική αίσθηση που βγάζουν στο εσωτερικό ενός μπαρ ή ενός καφέ, αλλά και το πως έρχονται σε αντίθεση με έναν γυμνό βιομηχανικό τοίχο.
Μόλις τα μέτρα κυκλοφορίας για την αποφυγή εξάπλωσης του κορωνοϊού χαλάρωσαν και η αποστολή sms στο 13033 σταμάτησε, βρέθηκα στο σπίτι μιας φίλης που είναι πάντα γεμάτο με φυτά. Μάλλον έδειξα ένα ασυνήθιστα ζωηρό ενδιαφέρον, γιατί την επομένη μου έστειλε ένα mail με την εξής λίστα αγορών: μια αρέκα ύψους 70cm στα 13,5 ευρώ, μια ζάμια ύψους 55cm στα 11,5 ευρώ, μια σανσιβέρια ύψους 80cm στα 25 ευρώ, ένα ασπλένιο των 30cm στα 5 ευρώ, έναν φίκο ελάστικα με ύψος 1.40 στα 20 ευρώ και, φυσικά, μια μονστέρα 3ο εκατοστών στα 10,5 ευρώ. Όπως βλέπετε, το μήνυμά της ήταν τόσο αναλυτικό που είχε υπολογίσει και τι εκατοστά/γλάστρα ταιριάζουν στο σαλόνι μου (βγάζοντας έτσι και το κόστος).
Η ύπαρξη της μονστέρας στη λίστα ήταν αυτονόητη, είναι κάτι σαν φυτό – statement της εποχής. Φαίνεται ότι είναι δημοφιλής γιατί γεμίζει εύκολα έναν χώρο κι εκφράζει τη μινιμαλιστική προσέγγιση στη διακόσμηση. Είναι σχετικά εύκολη η φροντίδα της, ενώ κάποιοι θεωρούν πολύ κουλ και το όνομά της. Ζούμε μάλιστα την αναβίωσή της, αφού ήταν ένα δημοφιλές φυτό στα 70s, έχοντας ταυτιστεί με αντικείμενα όπως οι lava lamps και οι κουρελούδες, ενώ παράλληλα στόλιζε αμερικανικά τηλεοπτικά στούντιο και διαφημιστικά σετ. Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω χρονικά, διαπιστώνουμε ότι της είχε αδυναμία ο Ανρί Ματίς, μάλιστα ζωγράφιζε το χαρακτηριστικό της φύλλωμα που κυριαρχούσε και στο στούντιο/σπίτι του.
Η monstera deliciosa που έφτασε στο Κουκάκι και το Morning Bar από την Kopria των Εξαρχείων. Φωτογραφία: Νατάσα Πανταζοπούλου
Το 2015 είχαμε επισκεφθεί το πιο φθηνό φυτώριο της Αθήνας στην Ιερά οδό, εκείνο που στεγάζεται στο χώρο της γεωπονικής σχολής και δεν χρησιμοποιείται μόνο ως φοιτητικό εργαστήριο, αλλά είναι ανοιχτό για το κοινό. Τότε μιλούσαμε για το καλλωπιστικό λιγούστρο και το πυξάρι, για το πόσο κοστίζει μια ελιά ή τριανταφυλλιά. Στο λεξιλόγιο της Αθήνας δεν είχε μπει ακόμα η μονστέρα μέχρι που εμφανίστηκαν νέα καταστήματα διάθεσης φυτών εσωτερικού χώρου όπως η Kopria των Εξαρχείων και το άρι αφιχθέν Mother του Μετς που απαντούν, όχι στην εγχώρια αλλά, σε μια απόλυτα διεθνή τάση.
Τα φυτά συνδέονται με τις καταναλωτικές συνήθειες των millennials που -σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές – δεν αποταμιεύουν τον μισθό τους για το αύριο αλλά επενδύουν σε ό,τι τους ευχαριστεί σήμερα
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ, η πώληση σπόρων, λουλουδιών και φυτών σε γλάστρες αυξήθηκε από το 2016, ενώ η Εθνική Έρευνα Κηπουρικής του 2017 έδειξε ότι πέντε από τους έξι εκατομμύρια Αμερικανούς που ασχολούνται με την κηπουρική ήταν μεταξύ των ηλικιών 18 έως 34 ετών. Τρία χρόνια μετά ξόδεψαν 52,3 δισεκατομμύρια δολάρια στην κηπουρική ενώ το ένα τέταρτο του ποσού καταναλώθηκε από τους 18 έως 34 για φυτά εσωτερικού χώρου. Τα φυτά συνδέονται με τις καταναλωτικές συνήθειες των millennials που -σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές- δεν εξοικονομούν χρήματα για να αγοράσουν σπίτι και να κάνουν οικογένεια, δεν αποταμιεύουν τον μισθό τους για το αύριο αλλά επενδύουν σε ό,τι τους ευχαριστεί σήμερα. Φέτος, η έρευνα του Αrticle σε 2000 άτομα 25-39 ετών δείχνει ότι 7 στους 10 θεωρούν τον εαυτό τους “plant parent”. Το 67% βρήκε τη φροντίδα του φυτού πολύ πιο δύσκολη απ’ ότι περίμενε, ενώ κάθε «κηδεμόνας» έχει «σκοτώσει» 7 φυτά κατά μέσο όρο μέχρι να μάθει ότι το καθένα θέλει διαφορετική φροντίδα και αντιμετώπιση. 3 στους 5, μάλιστα, είναι με μόνιμο άγχος για το αν τα φυτά τους έχουν όσο ήλιο πρέπει, 1 στους 2 ανησυχεί για το αν έχουν αρκετό νερό.
To στούντιο του Ανρί Ματίς στη Νίκαια της Γαλλίας, 1948.
Η Ηρώ είναι 28 ετών, μένει στο Παγκράτι κι έχει 31 κασπό με αληθινά φυτά στο σπίτι της που συμπληρώνονται από 15 ψεύτικες γλάστρες. Ο προσωπικός της χώρος είναι μεγάλος και καταπράσινος, μόνο στο μπάνιο της δεν έχει βάλει κάποιο φυτό γιατί πολύ απλά δεν χωράει, ενώ δεν ασχολείται με τα μπαλκόνια του σπιτιού. «Γλάστρα μπήκε στο σπίτι πρώτη φορά πριν τρία χρόνια, όταν έφυγε ο συγκάτοικός μου κι έμεινα μονάχα με ένα στρώμα. Ξεκίνησα να φτιάχνω το σπίτι μου από την αρχή κι ένιωσα ότι κάτι μου έλειπε. Δειλά- δειλά έπαιρνα διάφορα φυτά εσωτερικού χώρου αλλά δεν ήξερα πώς να τα προσέξω, πέθαναν όλα εκτός από ένα ζάμιο που είναι πάρα πολύ ανθεκτικό και ζει ακόμα. Στην πορεία πήρα χρυσόψαρο και γάτο…».
Άρχισε να βάζει στο πρόγραμμά της το καθάρισμα των φύλλων των φυτών της τα οποία φροντίζει να θέλουν πότισμα μια φορά την εβδομάδα το πολύ, γ’ αυτό αναζητά τα πιο ανθεκτικά και δεν αγοράζει λουλούδια. Αν και μένει στο κέντρο της Αθήνας, εχει βρει το ιδανικό φυτώριο στην Πάτρα, και γεμίζει με τις αγορές της αυτοκίνητα φίλων. Αυτές τις μέρες, η Ηρώ αγόρασε μια καλαθέα 2,5 μέτρων, μπορεί να ξοδέψει ακόμα κι 100 ευρώ σε φυτά μέσα σε μια μέρα. «Με κάνουν χαρούμενη αλλά δεν είναι λεφτά που δίνεις κάθε μήνα. Τώρα έχω ανακαλύψει ένα site στις Σέρρες με κιτς ψεύτικα δέντρα που θελω να πάρω για την κουζίνα. Δεν σνομπάρω τα ψεύτικα, ίσα – ίσα, γεμίζουν πλευρές που δεν χωράνε αληθινά, όπως σκοτεινά σημεία του σπιτιού ή τοίχους που θέλω να δημιουργήσω “ζούγκλα”. Έχω μια τεράστια, ψεύτικη (αν και φοβερά αληθοφανή) μπανανιά στο σαλόνι, μου την έκαναν δώρο στα γενέθλιά μου πριν δύο χρόνια κι όταν την είδα χάρηκα σαν παιδί. Από τότε είναι στα μάτια μου το κεντρικό κομμάτι του σπιτιού. Bάζω Dire Straits, κοιτάζω τα φυτά μου και είμαι μια χαρά».
Είναι η αγορά και η μανιώδης ενασχόληση με τα φυτά μια ακόμα μόδα; «Πιστεύω πως ναι, κι εγώ δηλαδή έτσι τα έβλεπα, γιατί τα πήρα στην αρχή; Μετά όμως -εκτός του ότι έδωσαν μια πινελιά που έλειπε από τον χώρο- κατάλαβα ότι το να τα μεταφυτέψεις, να τα προσέξεις και να περιμένεις να μεγαλώσουν είναι μια αγχολυτική κι ωραία ασχολία». Στην πιο πρόσφατη έρευνα του Article, οι μισοί ερωτηθέντες δήλωσαν πως έβαλαν τα φυτά στον χώρο τους γιατι ικανοποιούν την αισθητική/ άποψή τους για τη διακόσμηση και οι άλλοι μισοί «γιατί είναι trend». Το 81% απάντησε ότι η προσθήκη φυτών στον χώρο τους είχε θετικό αντίκτυπο στην ψυχική και σωματική τους υγεία, ενώ 3 στους 4 εκτιμούν πως η φροντίδα του φυτού είναι ένας καλός δείκτης υπευθυνότητας. Στον ξένο τύπο μάλιστα έχουν χαρακτηρίσει «τα φυτά ως τα νέα κατοικίδια των millennials», ενώ η αναζήτηση και η αγορά φυτών αποδεικνύεται ένα χόμπι εθιστικό, το 45% όσων συμμετείχαν έρευνα θα αγοράσει ακόμα ένα φυτό μέσα στο 2020, ανεξάρτητα από το πόσα έχει ήδη.
Στο σπίτι της Ηρούς, στο Παγκράτι.
Η μητέρα της 30χρονης Ερασμίας είχε πάθος με τα φυτά, έτσι κι εκείνη απολάμβανε ν’ ασχολείται μ’ αυτά. Αγόρασε τα πρώτα όταν μετακόμισε σε σπίτι με κήπο και μεγάλες βεράντες, πράγμα που θεωρούσε ότι δεν θα της συμβεί ποτέ στην Αθήνα. «Προτιμώ τα ανθοφόρα κι όσα μυρίζουν όμορφα. Τι πιο ωραίο από ένα γεμάτο πλουμιστό γιασεμί σπίτι που όταν ανθίζει σημαίνει ότι σε λίγο θα πάμε παραλία και θα απολαμβάνουμε φοβερά χρώματα στον ουρανό κι ας είμαστε στην πόλη;»
Η Αθήνα είθισται να αποκαλείται «τσιμέντουπολη», η αλήθεια είναι πως οι χώροι πρασίνου δεν είναι κι άφθονοι. Έτσι την χαρακτηρίζει και η Ερασμία. «Μου λείπει το πράσινο. Γι΄αυτό, μια ωραία μοσχοβολιστη βεράντα παρέα, στην οποία απολαμβάνω μια παγωμένη μπύρα, μου φτιάχνει το κέφι. Σίγουρα τα φυτά έχουν γίνει trend, όπως και οι φροντισμένες ταράτσες, γεγονός που με ευχαριστεί πολύ. Τα φυτά έχουν μια ρομαντική διάθεση που μάλλον έχουμε αρχίσει όλοι να λησμονούμε γιατί απουσιάζει από την εποχή μας». Στη bucket list της είναι κάποια σπάνια είδη φοινικοειδών, όμως δεν τα βρίσκει στα αθηναϊκά φυτώρια. «Δυστυχώς δεν είμαι μεγιστάνας αλλιώς θα είχα φοίνικες, πολλούς», λέει χαρακτηριστικά.
Από το 2014 και με το project της spitishoot.com, η φωτογράφος Μαριλένα Βαϊνανίδη έχει ξεναγηθεί σε πολλά σπίτια. Φυτά εσωτερικού χώρου συναντούσε κυρίως σε διαμερίσματα ζωγράφων ή interior designers. «Όπως και στη μόδα, οι τάσεις στη διακόσμηση προχωράνε κι αλλάζουν διαρκώς, πόσο μάλλον όταν τα social media έγιναν η κύρια πηγή διάδοσής τους, μέσω αυτών μπορούμε να μπούμε σε κάθε σπίτι, απ’ άκρη σ΄άκρη του κόσμου». Τώρα πια δεν υπάρχει interior blog που να παρακολουθεί και να μην περιλαμβάνει φυτά εσωτερικού χώρου. «Πλέον, τα περισσότερα σπίτια που φωτογραφίζω έχουν φυτά σχεδόν σε κάθε δωμάτιο, αποτελούν μέρος της διακόσμησης, ενώ τα περισσότερα -όπως τα παχύφυτα- δεν χρειάζονται τακτική φροντίδα, στοιχείο που βοηθά να τα συμπεριλάβει κανείς στην καθημερινότητά του. Αν μου έλεγε κάποιος πριν 5 χρόνια ότι θα είχα τόσα φυτά μέσα στο σπίτι ή ότι θα έβρισκα χαρά στο ν’ αποκτήσω έναν κάκτο, δεν θα τον πίστευα. Κι όμως ήρθε αυτή η ώρα και για μένα». Προτιμά τους κάκτους και φυτά με πλατιά φύλλα που ψηλώνουν μέχρι το ταβάνι, αλλά ποτέ δεν έμαθε πως λέγονται. «Νομίζω δίνουν ένα πιο γήινο και boho τόνο στη διακόσμηση του σπιτιού, κάνουν τον χώρο πιο φιλικό και πιο οικείο».
Στο σπίτι της φωτογράφου, Μαριλένας Βαϊνανίδη.
Όπως και για την Ερασμία, έτσι και για την Ελένη (29 έτων) τα φυτά αποτελούν μια ανάμνηση συνδεδεμένη με ένα αγαπημένο της πρόσωπο. «Μέγας λάτρης των φυτών, ο παππούς μου με έπαιρνε από πολύ μικρή ηλικία μαζί του στον κήπο. Στην αρχή μάζευα τα ξερά φύλλα. Πιο μεγάλη, όταν με άφηνε να περνάω τα χέρια μου από τα κλαδιά κι έπιασα για πρώτη φορά το σκαλιστήρι, κατάλαβα ότι τη μυρωδιά που βγάζει το φρεσκοποτισμένο χώμα δεν τη βρίσκεις πουθενά αλλού. Αργότερα φτιάξαμε με τον πατέρα ένα μποστάνι στο εξοχικό και η περηφάνια της πρώτης άγουρης ντομάτας μεγάλωσε την αγάπη μου για τα φυτά». Στο δικό της σπίτι, τα αγαπημένα της είναι τα νυχτολούλουδα και τα πλατύφυλλα εσωτερικού χώρου όπως η καλαθέα, ο κρότωνας και οι φίκοι.
«Τα περισσότερα χρήματα που έχω δώσει σε μία βόλτα σε φυτώριο ήταν 170 ευρώ, αλλά σ ’αυτά περιλαμβάνονται κασπό και χώματα. Προσπαθώ να βρω φυτά που θα καταφέρουν να ζήσουν στο σπίτι μου. Διαλέγω ανάλογα με τον προσανατολισμό, την υγρασία του χώρου αλλά και τις ξεχωριστές απαιτήσεις τους. Τις πληροφορίες αυτές τις παίρνω κυρίως από το internet και youtubers που ασχολούνται αποκλειστικά με τα φυτά, όπως είναι οι Planterina και ο Plant Doctor στο κανάλι Apartment Therapy». Θέλει πολύ να φυτέψει μια πασχαλιά, η μυρωδιά της όταν ανθίζει κοντά στο Πάσχα είναι η πιο έντονη ανάμνηση από την παιδική της ηλικία. «Έχουμε απομακρυνθεί από τη συμβίωση μας με την φύση. Παρόλα αυτά, τα φυτά, όντας οι λιγότερο απαιτητικοί ζωντανοί οργανισμοί, γίνονται οι ιδανικοί συγκάτοικοι».
Με γεμάτα χρονοδιαγράμματα κι ενώ η ζωή είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το ίντερνετ, η φροντίδα ενός φυτού επιβραδύνει τους ρυθμούς και μειώνει το άγχος μας. Μια μελέτη από την Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση διαπίστωσε ότι οι νέοι αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα άγχους από τις παλαιότερες γενιές. Η μελέτη αναφέρει πως, αν και οι millennials και οι gen xers έχουν περισσότερες πιθανότητες να υιοθετήσουν ανθυγιεινές συμπεριφορές λόγω του στρες, η στροφή στη φροντίδα των φυτών -σε αντίθεση με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή τo junk food- θα μπορούσε να έχει πραγματικά θεραπευτικά οφέλη.
Στην οδό Σαρρή στου Ψυρρή, το Minu είναι ένα concept store που τράβηξε τα βλέμματα από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του, αφού εκτός από τον βιολογικό καφέ που προσφέρει και την instagrammable άμμο κάτω από κάποια τραπέζια του, λειτουργεί και ως μέρος πώλησης design αντικειμένων, επίπλων, table books αλλά και φυτών. Στις μέρες του lockdown άρχισε να ανεβάζει σειρές από instagram stories με όσα φυτά μπορούσε κανείς να παραγγείλει και να φτάσουν στην πόρτα του. Τα πιο δημοφιλή είναι: η pillea peperomioides, alocasia wentii, alocasia zebrina η monstera monkey mask (και η minima), σίγουρα ο ficos lyrata (αλλά και ο elastica), το string of heart – η ομάδα του Minu που παρατηρεί πως ένα instagraμικό φυτό «πουλάει».
Η αγάπη των millennials για τα πράσινα πλατιά φυλλώματα παραλληλίζεται με την επανείσοδο από την digital εποχή σε μια αναλογική ζωή.
Οι πιο συχνές ερωτήσεις που δέχονται στο Minu είναι αν ένα φυτό είναι εσωτερικου ή εξωτερικού χώρου, αλλά κι οδηγίες που αφορούν το πότισμά του. «Ίσως η πιο αστεία απορία που έχουμε λάβει ήταν αν αποξηραμένο φυτό θέλει φύτεμα». Πιστεύουν μάλιστα πως οι γλάστρες δεν αλλάζουν από μόνες τους ένα χώρο παρά αλλάζουμε εμείς συμβιώνοντας μαζί τους . «Έχεις την ευθύνη τους, πρέπει να ποτιστούν, να σκαλιστούν να μεταφυτευθούν, να απομακρυνθούν τυχόν χαλασμένα τους τμήματα , να βρίσκονται στο κατάλληλο περιβάλλον. Κι αν τα κάνεις όλα αυτά, τα φυτά θα σε αποζημιώσουν με την εικόνα τους, με το να μεγαλώσουν και να ανθίσουν. Επίσης, όσο τα φροντίζεις έχεις άμεση επαφή με τη φύση και το χώμα, κάτι που απουσιάζει στο αστικό περιβάλλον. Αποκτάς μια νέα ζωή, με την οποία δένεσαι». Παρατηρήθηκε άνοδος στις παραγγελίες μέσα στην καραντίνα; «Ίσως παρήγγειλαν και κάποιοι που δεν είχαν ποτίσει ποτέ τους ξανά. Το κοινό που βλέπουμε εμείς να υπάρχει αποτελείται κυρίως από άτομα 25 ετών και πάνω. Αν και πιστεύεται ότι τα φυτά αφορούν περισσότερο τις γυναίκες, οι άντρες ασχολούνται με την ίδια ένταση με αυτά».
Ο Στέφανος είναι 24 ετών, μένει στο Γαλάτσι μαζί με 96 διαφορετικούς κάκτους, τους προτιμά μαζί με τα παχύφυτα για την πολυμορφία των ειδών τους, «έχουν άπειρα χρώματα, σχήματα και μεγέθη ενώ βρίσκονται σε μια ασταμάτητη μάχη για ήλιο και αποθήκευση νερού». Άρχισε να δημιουργεί πριν τρεισήμισι χρόνια, όταν αποφάσισε να συγκατοικήσει. «Η κοπέλα μου είχε τότε μόνο τρεις γλάστρες που μετακόμισαν κι αυτές στο μπαλκόνι μας, ενώ μέχρι τότε δεν είχα καμία επαφή με τα φυτά και τα λουλούδια. Πλέον ασχολούμαι σε καθημερινή βάση, αν και την περισσότερη ώρα την ξοδεύω στο να τα παρατηρώ ή γκουγκλάρω για την περιποίησή τους. Παρόλα αυτά, δεν έχει υπάρξει μήνας που να ξοδέψω παραπάνω από 50 ευρώ για τα φυτά, προτιμώ την τεχνική της αναπαραγωγής από φυτά φίλων, γνωστών ή ακόμα κι από πεταμένες γλάστρες που βρίσκω διπλα σε κάδους απορριμμάτων και παχύφυτα που αναπτύσσονται σε δημόσιους χώρους».
Μιας και κάποια από τα φυτά της συλλογής του έχουν δύσκολες βοτανικές ονομασίες, επιλέγει να τους δίνει ψευδώνυμα όπως «Δονούσα», «Γιαγιά» και «Ζούγκλα». «Όσο πιο πολύ προσέχω τα φυτά μου τόσο πιο πολύ όρεξη έχω να προσέξω τον εαυτό μου, τη διατροφή μου και το σώμα μου, βλέπω πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει ένας ζωντανός οργανισμός με λάθος περιποίηση. Τα φυτά εμφανίζουν άμεσα δυσλειτουργίες, οι άνθρωποι ίσως όχι, αλλά όλοι χρειαζόμαστε φροντίδα».
Η σημερινή, όλο και πιο πράσινη, εικόνα της Αθήνας είναι κάτι το αναμενόμενο για τον Στέφανο που πιστεύει ότι τα φυτά δεν είναι μια τάση που ήρθε και θα φύγει. «Δεν πρέπει να αρκούμαστε στους προσωπικούς μας χώρους. Κάθε άλσος και πάρκο στη γειτονιά μας, κάθε δασική περιοχή στην πόλη μας κρίνει την ποιότητα της ζωής μας, την ίδια στιγμή που πολλά από αυτά μετατρέπονται σε πάρκινγκ κι εμπορικά κέντρα. Καταλαβαίνω πως όλοι μας κατά τη διάρκεια της καραντίνας εκτιμήσαμε λίγο παραπάνω κάθε εκατοστό πράσινου, ας μη μείνουμε εκεί».
Μερικοί από τους 96 κάκτους του Στέφανου.
Το 1998, οι Αμερικανοί βοτανολόγοι Τζέιμς Γουόντερσι κι Ελίζαμπεθ Σούσλερ εισήγαγαν τον όρο “Plant Blindness” για να περιγράψουν την τάση να αντιμετωπίζεται η χλωρίδα ως κατώτερη από την πανίδα. 20 χρόνια μετά, όταν η αμερικανική εταιρεία λιανικής πώλησης φυτών εσωτερικού χώρου Τhe Sill έκανε έκκληση χρηματοδότησης κατάφερε να συγκεντρώσει 5 εκατομμύρια δολάρια, άκοπα. Η αγάπη των millennials για τα πράσινα πλατιά φυλλώματα παραλληλίζεται με την επανείσοδο από την digital εποχή σε μια αναλογική ζωή ενώ όσοι έχουν καταπιαστεί με το θέμα συνδέουν την άνοδο των φυτών με την επανεμφάνιση της κεραμικής, ως δύο χόμπι αλληλένδετα. Ο κόσμος θέλει να τοποθετεί το φυτό του σε ένα κεραμεικό που έχει δημιουργήσει με τα χέρια του.
Με πτυχίο στην περιβαλλοντολογία και την εντομολογία από το πανεπιστήμιο Κορνέλ, η Summer Rayne Oakes είναι μια plantfluencer που όμως δεν εχει διαλέξει αυτόν τον όρο για τον εαυτό της, έτσι την αποκαλούν οι πάνω από 200 χιλιάδες εγγεγραμμένοι στο YouTube κανάλι της. Δίνοντας συμβουλές από το 2017 για την περιποίηση και την φροντίδα τους, πιστεύει ότι τα φυτά είναι ένα χόμπι συμπεριληπτικό, μπορεί να ασχοληθεί οποιοσδήποτε με αυτό ανεξαρτήτως της οικονομικής του επιφάνειας και του μέρους που κατοικεί, είτε βγαίνει σε μια τεράστια αυλή είτε ζει στα λίγα τετραγωνικά ενός διαμερίσματος.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα social media αναδεικνύουν και γεννούν μόδες, hashtags όπως τα #plantparenthood, #plantsmakepeoplehappy, #plantlife, #plantsofintagram,#urbanjungle έχουν τόσες δημοσιεύσεις που προφανώς έχουν επηρεάσει κόσμο για το πως να διαμορφώσειτην καθημερινότητά του παρέα με τα φύτα. Όμως οι εικόνες που προέρχονται από τη φύση ξυπνούν διαφορετικά συναισθήματα, όπως και να το κάνουμε.
Παραδείγματος χάρη, μπαίνοντας σε μια στοά του κέντρου, στη στοά Κουρτάκη όπου βρίσκονται και τα γραφεία της Popaganda θα δείτε έξω από τη τζαμαρία του βιβλιοπωλείου Φωταγωγός μερικές γλάστρες. Ίσως μέχρι πρόσφατα να μου περνούσαν απαρατήρητες, επειδή βρισκόμουν εκεί καθημερινά. Όμως τώρα που έχω να βρεθώ στη στοά καιρό λόγω του lockdown, μόλις τις είδα καταπράσινες σε μια φωτογραφία, μου έφτιαξαν τη διάθεση. Ήταν ένα αισιόδοξο στιγμιότυπο, λες κι όσα φροντίζεις δεν μπορούν να πάψουν να είναι όμορφα και ζωντανά, ακόμα κι αν βρίσκεσαι μέσα σε μια σκιερή στοά.
![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
