«Νέος Ανδρέας Δεν Υπάρχει και Δεν Πρόκειται Να Υπάρξει»

Δε βασανίστηκαν για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα ομιλητές και κοινό στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου, «Η Οργή του Ανδρέα», στην ΕΣΗΕΑ. Ο Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης ήταν εκεί.

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Τζάμαρος / FOSPHOTOS

Μετά απ’την συζήτηση που άνοιξε το βιβλίο της Μαργαρίτας Παπανδρέου, οι ρέκτες περίμεναν το βιβλίο-απάντηση της Δήμητρας Παπανδρέου, όπως το σκασμένο αυγουστιάτικο χωράφι το πρωτοβρόχι. Όμως το βιβλίο της Δήμητρας παρά το timing και τον τίτλο Η Οργη του Ανδρέα (φυσικά Εκδόσεις Λιβάνη), που ενδεχομένως παραπλανεί, δεν είναι απάντηση σε αυτό της Μαργαρίτας. Είναι ένα βιβλίο που προσπαθεί να κάνει μια επικαιροποίηση της πολιτικής του Αντρέα και μέσα από σταθμούς της πρωθυπουργίας του να δείξει πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράματα αν ζούσε ακόμα.

Παρουσίαση του βιβλίου της Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου, με τίτλο «Η οργή του Ανδρέα». Στην ΕΣΗΕΑ την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Η συγγραφέας επί τω έργω της αφιερώσεως

O χώρος άλλωστε της βιβλιοπαρουσίασης, πριν λίγες μέρες σε μια Αθήνα που υποδεχόταν αγρότες με έναν τρόπο που ο αείμνηστος ή δε θα δεχόταν ή θα είχε αποσοβήσει, το μαρτυρούσε. Η αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, σοβαρή, με χαμηλό φωτισμό και με βαρύ πολιτικό φορτίο. Καμιά σχέση με τη φωτεινή και κουλτουριάρικη επιλογή της Μαργαρίτας στο πατάρι του Ιανού. Ο κόσμος χαρούμενος που έβλεπε παλιές,ξεχασμένες μορφές του κινήματος, σα να έκαναν ένα reunion μετά από 20 χρόνια. Κρατούσαν σφιχτά τα αντίτυπα του βιβλίου στην αγκαλιά τους περιμένοντας να τα υπογράψει η Δήμητρα.

Προς απογοήτευση, αλλά βάζοντας κι ένα τέλος στην αγωνιώδη προσμονή αυτού του χώρου διευκρινίστηκε ότι νέος Ανδρέας δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει.

Η εκδήλωση ξεκινά όμως κάποιος απ’το κοινό φωνάζει παραπονούμενος ότι δεν μπορεί να ακούσει τους ομιλητές λόγω του ήχου των φωτογραφικών φλας. Ακόμα και όσοι δεν το είχαν καταλάβει ακόμα, το διαπίστωσαν: το παλιό ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζεται ως θρησκεία από τους νοσταλγούς του και τέτοιες εκδηλώσεις ως μυσταγωγίες. Η ησυχία επιβάλλεται τελικά από το διψασμένο για παπανδρεϊκή ανθρωπιά κοινό και η ψηλάφηση του βιβλίου ξεκινά. Η θεματολογία του έχει εστιάσει στην εξωτερική και αμυντική πολιτική του Ανδρέα. Βέβαια όταν μιλάμε για τέτοια θέματα μία είναι η πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσε να εκφραστεί, η πατριωτική. Τα χρόνια άλλωστε έχουν περάσει και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη δύση του και οι νεότεροι που δε γνώρισαν το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ έχουν μια εικόνα που βασίζεται κυρίως στις πρωθυπουργίες Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου. Το βασικό συστατικό του ΠΑΣΟΚ που έλειπε από τις δυο αυτές πρωθυπουργίες ήταν το πατριωτικό του σκέλος.

Δημοσιογράφοι με μικρόφωνα

Φωτογράφοι με κάμερες

Κοινό με αγωνία

Fans με κινητά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ήταν μια όμορφη και ζεστή εκδήλωση γεμάτη νοσταλγία και δημοκρατική παράταξη»

Ο Ανδρέας το ’74, εκτός από να ενισχύσει το αριστερό ριζοσπαστικό προφίλ (έστω και στα λόγια, αν αυτό θέλετε βλάσφημοι αναθεωρητές) που είχε και προδικτατορικά, εκτός από το να γοητεύσει την εκλογική βάση της Αριστεράς, κατάφερε να πάρει κι ένα μεγάλο κομμάτι της Δεξιάς με έναν έντονο πατριωτικό λόγο παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως κάτι που έμοιαζε με αποικία των δυτικών και χρειαζόταν να λευτερωθεί. Με τα σημερινά δεδομένα θα χαρακτήριζε κανείς το λόγο του εθνικιστικό και ίσως πιο δεξιό από τη ρητορική του ΛΑ.Ο.Σ. ή των ΑΝ.ΕΛ. Κάτι που εξηγεί και τη σύνθεση του πάνελ των ομιλητών. Ο Παναγιώτης Σγουρίδης είναι πια βουλευτής των ΑΝΕΛ και την ημέρα της παρουσίασης υφυπουργός της σημερινής κυβέρνησης (σήμερα όχι πια) και ο Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος την τελευταία φορά που ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική ήταν βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. – όμως κάποτε ήταν και οι δυο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ειδικά ο Σγουρίδης είναι τόσο παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ που η αποπομπή του απ’την κυβέρνηση με τον Τσίπρα στις Βρυξέλλες, μοιάζει σαν να έγινε έτσι απλά για να θυμίζει τα παλιά καλά χρόνια που ο Αντρέας παραιτούσε υπουργούς ενώ ταξίδευε στο εξωτερικό. Μαζί τους ο Αντιστράτηγος Δημήτρης Αλευρομάγειρος, βετεράνος της Κύπρου και χαρακτηριστικό δείγμα της γοητείας που άσκησε ο Παπανδρέου σε μεγάλη μερίδα στρατιωτικών και ο πρώην πρύτανης του Πάντειου, Βασίλης Φίλιας, σε μια απόπειρα να συμφιλιωθεί με τον Αντρέα μετά από χρόνια.

Δεν έχει περάσει και λίγα το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ

Χρήσιμα (;) αναγνώσματα vol. I

Χρήσιμα (;) αναγνώσματα vol. II

Χρήσιμα αναγνώσματα vol. III. Χωρίς ερωτηματικό.

Σε αυτό το ωραίο ταξίδι-βουτιά στα 80s και early 90s, οι ομιλητές μας έκαναν κοινωνούς της μυθικής εξωτερικής πολιτικής του αείμηστου ηγέτη. Η στήριξη που έδωσε στον στρατηγό Γιαρουζέλσκι, όταν πήρε την εξουσία τότε που δεν τον έκανε παρέα κανείς ηγέτης του ανατολικού μπλοκ, και η θέση υπέρ της ΕΣΣΔ όταν το ’83 κατέρριψε το νοτιοκορεατικό Boeing 747 που παραβίασε τον εναέριο χώρο της (με 269 νεκρούς, μεταξύ αυτών κι ενός αμερικάνου βουλευτή) ήταν από τις πιο αμφιλεγόμενες θέσεις που εξέφρασε ποτέ ο Ανδρέας και σύμφωνα με το πάνελ δικαιώθηκε(κάπου εκεί έξω ένας μικρός θατσερικός θα σκούζει για τον Γιαρουζέλσκι ξεχνώντας την πολύτιμη βοήθεια που έδωσε ο Στρατηγός στη Μάγκυ σε μορφή άνθρακα για να την παλέψει με τις απεργίες των ανθρακωρύχων). Άλλες ενδιαφέρουσες στιγμές που αναφέρθηκαν ήταν η passive-aggressive πολιτική του απέναντι στην Τουρκία, η οποία αν συνεχιζόταν μετά τον θάνατό του δε θα επέτρεπε το επεισόδιο των Ιμίων, και οι καλές σχέσεις με τους άραβες κοσμικούς δικτάτορες που το σημερινό μπάχαλο φαίνεται να τον δικαιώνει και σε αυτή του την επιλογή.

Το γενικότερο συμπέρασμα ήταν ότι Ανδρέα παρόντος, εκτός από την κρίση των Ιμίων, ούτε σχέδιο Ανάν θα είχαμε, ούτε θα στέλναμε με κούριερ τον Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά δε θα είχαμε ούτε και μνημόνια. Κι αν μια στο εκατομμύριο είχαμε, αυτό θα ήταν κοινωνικά δίκαιο

Στη συνέχεια το πάνελ εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους επιγόνους του Ανδρέα, πρώτα στον Κώστα Σημίτη και στη συνέχεια στον Γιώργο Παπανδρέου του οποίου μάλιστα το όνομα απέφευγαν όλοι να αναφέρουν σε μια προσπάθεια να ξηλώσουν το επώνυμό του, αφού τον θεωρούν ανίκανο να το φέρει. Ακούστηκαν βαριές εκφράσεις, ότι αμφότεροι οι επίγονοι ήταν προδότες, ανθέλληνες, υπηρέτες ξένων συμφερόντων. Σα να άκουγες τον Καρατζαφέρη να μιλά για κάποια τροτσκιστική τάση του προ-κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ ένα πράμα. Το γενικότερο συμπέρασμα ήταν ότι Ανδρέα παρόντος, εκτός από την κρίση των Ιμίων, ούτε σχέδιο Ανάν θα είχαμε, ούτε θα στέλναμε με κούριερ τον Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά δε θα είχαμε ούτε και μνημόνια. Κι αν μια στο εκατομμύριο είχαμε, αυτό θα ήταν κοινωνικά δίκαιο μοιράζοντας σωστά τα βάρη και θα είχε διάρκεια το πολύ δυο χρόνια.

Ριπλέι από αντίθετη γωνία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Πρώτη Επέτειος: Αυτή που Μετά Χωρίζεις (Ή Παντρεύεσαι)

Αν έχετε απορία πως θα το κατάφερνε αυτό δεν έχετε αρκετή πίστη στο παλιό ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ. Το ρεζουμέ των τοποθετήσεων στο τέλος της εκδήλωσης είχε ένα ακόμα ενδιαφέρον, το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου δανείζεται τον τίτλο του δημοφιλούς λενινιστικού αναγνώσματος που ατσαλώνει ιδεολογικοπολιτικά 4-5 γενιές νέων κομμουνιστών: Τι να κάνουμε; Προς απογοήτευση, αλλά βάζοντας κι ένα τέλος στην αγωνιώδη προσμονή αυτού του χώρου διευκρινίστηκε ότι νέος Ανδρέας δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει. Χρέος του δημοκρατικού-πατριωτικού χώρου, σύμφωνα με το πάνελ, είναι να στηριχθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ναι έτσι, μια λέξη χωρίς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους) με τις όποιες αδυναμίες έχει και παράλληλα να αναγεννηθεί αυτός ο πολιτικός χώρος από τις στάχτες του χωρίς αναζήτηση μεσσία.

Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία τρεις μέρες πριν του Αγίου Βαλεντίνου

Τελικά θα άλλαζε κάτι στην πορεία της χώρας αν ο Ανδρέας ζούσε κάποια χρόνια παραπάνω; Παρά τις διαβεβαιώσεις των ομιλητών ειδικά στο κομμάτι της οικονομίας δύσκολα θα μπορούσε να πει κανείς ότι πείστηκε. «ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Συνασπισμός/ψηφίσανε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός» λέει ένα δημοφιλές σύνθημα του ΚΚΕ, δηλαδή κι Εκείνος είχε βάλει ήδη αρκετό νερό στο κρασί του με την πάροδο των ετών. Κι αν δεν μπορεί να μας σώσει ούτε η γραμμή του Ανδρέα, τότε ποιος μπορεί;

όλες οι φωτό αυτού του ζεστού απογεύματος